WERK VAN DE PREDIKANTEN

De Conferentie-voorzitters en de predikanten moeten zich geheel kunnen geven aan de geestelijke belangen van het volk en moeten derhalve vrijgesteld blijven van de bijzaken van organisatorische aard die aan zo’n conferentie vastzitten. De predikanten moeten klaar staan om op de conferentie-vergaderingen als leraars en leiders op te treden wanneer de gelegenheid dat vraagt, maar zij moeten niet teveel hooi op de vork krijgen. Zij moeten fris en opgewekt van geest zijn, want dit is absoluut nodig voor het welslagen van de vergadering. Zij moeten in staat zijn woorden van moed en opbeuring te spreken en zaad van geestelijke waarheid te zaaien in de grond van oprechte harten, opdat dit ontkiemt en kostelijke vruchten voortbrengt.USG2 403.2

De predikanten moeten de mensen leren hoe ze tot de Here kunnen komen en hoe ze anderen tot Hem kunnen brengen. Methoden moeten aangenomen worden, plannen uitgevoerd, waardoor de banier hoog verheven wordt, en de mensen moeten leren hoe ze gereinigd kunnen worden van ongerechtigheid en door volharding gebracht kunnen worden tot reine en heilige beginselen.USG2 403.3

Daar moet tijd zijn voor onderzoek des harten, voor ziele-beschaving. Wanneer de geest vol zit van zakelijke aangelegenheden, dan volgt daaruit zeer zeker een gebrek aan geestelijke kracht. Persoonlijke godsvrucht, waar geloof en heiligheid des harten moet men de mensen voorhouden tot zij zich de belangrijkheid daarvan bewust worden.USG2 403.4

Wij moeten de kracht Gods op onze conferenties gewaar worden of anders zullen we niet in staat zijn te zegevieren over de vijand van zielen. Christus zegt: “Zonder Mij kunt gij niets doen.”USG2 404.1

Die de conferentie-vergaderingen bezoeken, moet het feit ingegrift worden dat het doel van de bijeenkomsten is: te komen tot een hoger Christelijk beleven, vooruit te gaan in de kennis van God, versterkt te worden door geestelijke kracht; en zo wij ons dit niet bewust worden, zullen de vergaderingen voor ons geen vrucht afwerpen.USG2 404.2

Er is geen invloed, zó nadelig voor een conferentievergadering, of voor andere godsdienstige bijeenkomsten, dan het elkander veelvuldig opzoeken gepaard gaande met ijdele gesprekken. Vaak verenigen mannen en vrouwen zich in groepeh en houden gesprekken over alledaagse onderwerpen die geen verband houden met de vergadering. Sommigen verkeren nog midden in hun boerderijen en anderen weer te midden van hun huizen, en ze praten maar over hun uitbreidingsplannen. Sommigen bekladden de karakters van anderen en hebben geen tijd of geen zin om hun eigen hart eens na te gaan ten einde hun fouten te verbeteren en tot volmaakte heiligheid in de vreze Gods te komen.USG2 404.3

Indien allen die belijden navolgers van Christus te zijn, de conferentietijd eens zouden ‘gebruiken om over de waarheid te spreken, om hun gedachten te bepalen bij de Christelijke hoop, hun eigen hart te onderzoeken en in ernstig gebed tot God om Zijn zegen te smeken, dan zou een veel groter werk verricht zijn dan wij nu zien. Ongelovigen welke degenen die de waarheid geloven, valselijk beschuldigen, zouden overtuigd worden van hun “goede wandel in Christus”. Onze woorden en daden zijn de vruchten die wij dragen, en “aan hun vruchten zult gij ze kennen”. — 1871, vol. 2, blz. 597, 598.USG2 404.4

Het doel van een conferentie-vergadering is, dat allen eens loskomen van hun dagelijkse zorgen en lasten om enkele dagen uitsluitend te wijden aan het zoeken van de Here. Wij moeten die tijd gebruiken voor zelfonderzoek, nauwkeurig onderzoek des harten, berouwvol belijden van zonden en hernieuwing van onze geloften tegenover de Allerhoogste. Komen er tot deze vergaderingen met doelstellingen van minder waarde, dan hopen we dat het karakter van de vergadering zodanig zal zijn dat hun geest geleid wordt tot de juiste doelstellingen. — 1871, vol. 2, blz. 601.USG2 405.1

Het geloof van de meeste Christenen zal gaan wankelen wanneer ze aanhoudend de conferentie en het gebed verzuimen. Zou het hun onmogelijk zijn zulke godsdienstige voorrechten te smaken, dan zou God door Zijn engelen rechtstreeks licht zenden van de hemel om Zijn verstrooiden op te wekken, te bemoedigen en te zegenen. Maar Hij is niet van plan een wonder te verrichten om het geloof van Zijn heiligen te ondersteunen. Van hen wordt verlangd dat ze de waarheid voldoende liefhebben om zich wat opofferingen te getroosten ten einde zich de voorrechten en zegeningen te verzekeren die hun genadiglijk door God zijn geschonken. Het minste wat zij kunnen doen, is een paar dagen per jaar te wijden aan een gemeenschappelijk pogen het werk van Christus vooruit te brengen en onder elkander vriendschappelijk en vol sympathie te beraadslagen. — 1876, vol. 4, blz. 106, 107.USG2 405.2