Synd vanrœkslunnar

Ef þeir sem hafa látið hæfileika sína ryðga af vannotkun myndu leita aðstoðar Anda Guðs og koma sér að verki, myndum við sjá miklu meira komið í kring . . .RR 75.1

Hverjir sem þeir hæfileikar sem okkur hefur verið treyst fyrir eru, er ætlast til að við notum þá í þjónustu Guðs, en ekki í þjónustu Mammons . . .RR 75.2

Menn . . . hafa áhuga á námum sem gefa af sér mikinn ágóða í silfri og gulli. Þeir helga alla ævi sína því að tryggja sér jarðneska fjársjóði; en þeir deyja og skilja allt eftir. Þeir geta ekki tekið eina krónu með sér til að auðga sig hinum megin. Eru þessir menn vitrir? Eru þeir ekki skertur vitinu, að láta hinn dýrmæta náðartíma líða án þess að gera undirbúning fyrir framtíðarlífið? Þeir sem eru vitrir munu safna “fjársjóði á himnum sem ekki eyðist” - “handa sjálfum sér góðri undirstöðu til hins ókomna, til þess að þeir höndli hið sanna líf.” Ef við viljum tryggja okkur varanlegan auð, byrjum þá núna að flytja fjársjóði okkar yfir hinum megin, og hjarta okkar mun vera þar sem fjársjóður okkar er. - R&H 7. okt. 1884.RR 75.3