Trzecia pokusa

Jezus przezwyciężył i drugie pokuszenie i teraz szatan ukazuje Mu się w swej prawdziwej postaci. Oczywiście nie jako wstrętny potwór z rozszczepionymi kopytami i skrzydłami nietoperza. Jest potężnym aniołem, choć upadłym. Sam ogłasza siebie przywódcą rebelii i bogiem tego świata.PA 127.2

Wprowadzając Jezusa na wysoką górę, szatan roztoczył przed Nim panoramę królestw tego świata w całej ich chwale. — Życie Jezusa 107.PA 127.3

W pierwszych dwóch pokusach szatan ukrywał swoją tożsamość i zamiary, twierdząc, że jest wzniosłym posłańcem z niebiańskiego dworu. Jednak teraz odrzucił maskę, przyznając się, że jest Księciem Ciemności, i twierdząc, że ziemia jest pod jego panowaniem. — The Spirit of Prophecy II, 95.PA 127.4

Wielki zwodziciel starał się olśnić Chrystusa blaskiem i blichtrem świata, przedstawiając Mu królestwa tego świata i ich chwałę. Ten, który został wyrzucony z nieba, przedstawił świat jako mający urok świata niebiańskiego, aby w ten sposób skłonić Chrystusa do przyjęcia oferty i oddania pokłonu szatanowi. — The Signs of the Times, 28 marzec 1895.PA 127.5

Promienie słoneczne kładły się na świątynie i marmurowe pałace miast, urodzajne pola i pełne owoców winnice. Ślady zła były niewidoczne. Oczy Jezusa, ostatnio tak pełne przygnębienia i pustki, teraz rozjaśniły się na widok niezrównanego piękna i bogactwa. Wówczas rozległ się głos kusiciela:PA 127.6

— “Dam ci tę całą władzę i chwałę ich, ponieważ została mi przekazana, i daję ją, komu chcę. Jeśli więc Ty oddasz mi pokłon, cała ona twoja będzie”. Łukasza 4,6-7. (...).PA 128.1

Teraz kusiciel proponował oddanie Mu władzy, którą sobie uzurpował. Chrystus mógłby uwolnić się od strasznej przyszłości, uznając panowanie szatana. Ale uczynić to, oznaczało oddać zwycięstwo w tym wielkim boju. — Życie Jezusa 107.PA 128.2

Nazywając [szatana] po imieniu, Jezus skarcił zwodziciela. Boskość przebijała przez cierpiące człowieczeństwo, a w słowach Jezusa brzmiał autorytet nieba. Jezus objawił kusicielowi, że choć udawał anioła światłości, jego prawdziwy charakter nie dał się ukryć przed Zbawicielem świata. Jezus nazwał go szatanem, aniołem ciemności, który porzucił swoje prawdziwe dziedzictwo i sprzeniewierzył się Bogu. — The Signs of the Times, 28 marzec 1895.PA 128.3

Szatan odszedł z pola jako pokonany wróg, stanowczo odprawiony. Słów Chrystusa: “Idź precz, szatanie!” (Mateusza 4,10), potężny anioł musiał usłuchać. Aniołowie potężni siłą czuwali na placu boju, strzegąc kuszonej duszy, gotowi odeprzeć pokonanego wroga. — The Review and Herald, 24 kwiecień 1894.PA 128.4