Rozdział 16 — Aniołowie podczas procesu i męki Chrystusa

Jezus i Jego uczniowie w Getsemane

W otoczeniu swych uczniów Jezus powoli szedł w kierunku ogrodu Getsemane. Paschalny księżyc w pełni świecił na bezchmurnym niebie. (...). Gdy zbliżali się do ogrodu, uczniowie zauważyli zmianę, jaka zaszła w ich Nauczycielu. Nigdy przedtem nie widzieli Go tak smutnego i milczącego. W miarę jak posuwali się, ów dziwny smutek pogłębiał się (...).PA 138.1

Niedaleko wejścia do ogrodu Jezus pozostawił wszystkich oprócz trzech uczniów, polecając im modlić się za siebie i za Niego. Z Piotrem, Jakubem i Janem wszedł w zaciszne zakamarki. (...).PA 138.2

“Pozostańcie tu i czuwajcie ze mną” (Mateusza 26,38) — powiedział do nich. Oddalił się od nich na niewielką odległość (...) i upadł wyczerpany na ziemię. Czuł, że przez grzech został oddzielony od swego Ojca. Przepaść ta była tak szeroka, tak czarna i tak głęboka, że Jego duch wzdragał się przed nią. (...).PA 138.3

Gdy Chrystus poczuł, że Jego łączność z Ojcem jest zerwana, obawiał się, że w swej ludzkiej naturze nie będzie zdolny znieść zbliżającego się konfliktu z siłami ciemności. W czasie kuszenia na pustyni stawką był los rodzaju ludzkiego. Chrystus był wówczas zwycięzcą. Teraz kusiciel zbliżał się do Niego, aby stoczyć ostatni straszliwy bój. Przygotowywał się do niego w ciągu trzech lat służby Chrystusa. Obecnie szatan postawił wszystko na jedną kartę. Jeżeli przegra, straci nadzieję na panowanie; ziemskie królestwa będą ostatecznie należeć do Chrystusa, a on sam zostanie obalony i wyrzucony. Lecz gdyby Chrystus został zwyciężony, ziemia stałaby się królestwem szatana, a ród ludzki byłby na wieki w jego władaniu. Wobec czekającej Go walki dusza Chrystusa była wypełniona lękiem oddzielenia od Boga. Szatan oznajmił Mu, że jeżeli stanie się gwarantem grzesznego świata, rozdział ten stanie się wieczny. (...).PA 138.4

W najcięższych aspektach wywierał szatan nacisk sytuacją na Odkupiciela:PA 139.1

— Ludzie uznający się za wyższych od innych pod względem korzyści doczesnych i duchowych odrzucili Cię. (...). Jeden z Twych uczniów (...) zdradzi Cię. Jeden z najgorliwszych Twych wyznawców zaprze się Ciebie. Wszyscy Cię opuszczą. (...).PA 139.2

W swej męce Jezus przylgnął do zimnej ziemi, jakby chcąc uchronić się przed dalszym oderwaniem od Ojca. (...). Pobladłe wargi wydały gorzki krzyk:PA 139.3

— “Ojcze mój, jeśli można, niech mnie ten kielich minie”. Mateusza 26,39. Lecz zaraz dodał:PA 139.4

— “Wszakże nie jako Ja chcę, ale jako Ty”. Mateusza 26,39. — Życie Jezusa 619-622.PA 139.5