Մեր ծնողների նկաıրմամբ

Ծնողներն արժանի են իրենց երեխաների սիրուն և հարգանքին ավելի, քան ցանկացած ուրիշ մարդ։ Աստված Ինքը սահմանեց, որ ծնողները Աստծուն փոխարինեն երեխաների կյանքի վաղ տարինե-րին։ Եվ նա, ով մերժում է իր ծնողների օրինական իրավունքները, մերժում է և Աստծո իշխանությունը։ԸԵԳ 145.4

Հինգերորդ պատվիրանը պահանջում է, որ երեխաները ոչ միայն հարգենիրենց ծնողներին՝հնազանդվելով և լսելով նրանց, այլ նաև սիրով ու քնքշանքով վերաբերվեն՝ թեթևացնելով նրանց հոգսերը, պահպանեն նրանց բարի անունը, օգնեն և մխիթարեն նրանց ծերության ժամանակ։ԸԵԳ 146.1

Մեր ժամանակներում երեխաներր հաճախ չեն պատկերացնում, թե որն է իրենց պարտքը ծնողների նկատմամբ։ Հաճախ այնպես է պատահում, որ ինչքան շատ են ծնողները հոցում երեխաների մասին, այնքան ավելի անշնորհակալ են դառնում վերջիններս և ավելի քիչ են հարցում ծնողներին։ Մեծերի կողմից երես տված երեխաները սպասում են, որ միշտ այդպես կլինի, և երբ նրանց սպասումները չեն իրականանում, հիասթափվում և վհատության մեջ են ընկնում։ Մյղ թերությունը կուղեկցի նրանց ամբողջ կյանքում։ Նրանք անօցնական կլինեն, կսկսեն աջակցություն որոնել ուրիշների մոտ և հույսը կղնեն այլոց բարյացակամության ու զիջումների վրա։ Եվ եթե նրանք ընդդիմության հանդիպեն՝ արդեն հասուն լինելով, ապա իրենց վիրավորված կցցան։ Նրանք ողորմելի զոյություն են քարշ տալիս աշխարհում՝ հաճախ բորբոքվելով, որովհետև ամեն ինչ այնպես չի ընթանում, ինչպես իրենք են ցանկանում։ԸԵԳ 146.2

Երեխաները կարիք ունեն ծնողական սիրո, այլապես նրանք շատ դժբախտ կլինեն։ Եվ մի՞թե արդարացի չէ, որ երեխաները նույնպես սիրեն ծնողներին և իրենց սերն արտահայտեն քնքշալից հայացքներով, սիրալիր խոսքերով և սրտաբաց, ուրախ շփումով օցնելով ծնողներին իրենց գործերում։ԸԵԳ 146.3