90. Sayfa. Roma Piskoposlarinin Üstünlüğü.

Roma piskoposlarının üstünlük iddiasını ortaya çıkaran koşullar için, bakınız: Robert Francis Cardinal Bellarmine, Power of the Popes In Temporal Affairs (Papaların Dünyasal İşlerdeki Gücü - Washington, D. C.’ de Kongre Kütüphanesinde İngilizce tercümesi bulunmaktadır); Henry Edward Cardinal Manning, The Temporal Power of the Vicar of Jesus Christ (İsa Mesih’in Vekilinin Dünyasal Gücü - Londra: Burns And Lambert, 2. Baskı, 1862); ve James Cardinal Gibbons, Faith of Our Fathers (Atalarımızın İmanı -Baltimore: John Murphy Co., 110. Baskı, 1917), 5., 9., 10. ve 12. Bölümler. Protestan yazarlar için, bakınız: Trevor Gervase Jalland, The Church and The Papacy (Kilise Ve Papalık - Londra: Society for Promoting Christian Knowledge, 1944, A Bampton Lecture [Bir Bampton Dersi]); ve Richard Frederick Littledale, Petrine Claims (Petrus’a İlişkin Olma İddiaları - Londra: Society for Promoting Christian Knowledge, 1899). Petrus’a ilişkin olma kuramının ilk yüzyıllarına ait kaynaklar için, bakınız: James T. Shotwell ve Louise Ropes Loomis, The See of Peter (Petrus’un Tahtı - New York: Columbia University Press, 1927). Sahte “Konstantin’in Bağışı” konusunda, bakınız: Christopher B. Coleman, The Treatise of Lorenzo Valla on the Donation of Constantine (Lorenzo Valla’nın Konstantin’in Bağışı Üzerine Bilimsel İncelemesi - New York, 1914), bu eserde tüm Latince metin ve tercümesi ile, belgenin ve iddiasının tam bir eleştirisi yer almaktadır.SZ 181.1