Szatan niczego tak się nie boi jak tego, że lud Pana oczyści drogę, usuwając każdą przeszkodę, aby On mógł wylać swego Ducha na drzemiący Kościół i pozbawione skruchy zgromadzenie. Gdyby diabeł mógł dopiąć swego, nigdy więcej nie nastąpiłoby żadne ożywienie, wielkie czy małe, aż do końca czasu. Ale nie jesteśmy nieświadomi co do jego knowań. Możliwe jest stawienie oporu jego mocy. Gdy droga będzie przygotowana dla Ducha Bożego, błogosławieństwo przyjdzie. Szatan nie może powstrzymać deszczu błogosławieństwa zstępującego na lud Pański, tak jak nie może zamknąć okien nieba, aby deszcz nie padał na ziemię. Źli ludzie i demony nie mogą zatrzymać dzieła Bożego ani pozbawić Jego ludu obecności Pana na zgromadzeniach, jeśli tylko wierzący z uległym i skruszonym sercem wyznają i odrzucą swoje grzechy oraz w wierze przyjmą Jego obietnice. — The Review and Herald, 22 marzec 1887. PM 101.1