Znaczenie soboty, jako środka wychowawczego, jest nie dość wysoko cenione. To, czego Bóg od nas żąda, zwraca zwielokrotnione, opromienione Jego własną wspaniałością. Dziesięcina, której żądał od Izraela, miała być przeznaczona na zachowanie wśród ludzi modelu Jego świątyni, będącej w niebie, znaku Jego obecności na ziemi. Tak samo część naszego czasu, którego się od nas domaga, będzie nam oddana z powrotem i będzie nosiła Jego imię i pieczęć, “gdyż to jest znakiem między mną a wami po wszystkie pokolenia wasze, abyście wiedzieli, żem Ja Pan, który was poświęcam”. “Gdyż w sześciu dniach uczynił Pan niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest, a siódmego dnia odpoczął. Dlatego Pan pobłogosławił dzień sabatu i poświęcił go”. 2 Mojżeszowa 31,13; 20,11. Sobota jest znakiem twórczej i zbawiennej mocy, wskazuje na Boga jako źródło życia i wszelkiego poznania, przypomina pierwotną chwałę istoty ludzkiej i daje świadectwo temu, że Bożym zamierzeniem jest stworzyć nas na nowo na Jego obraz i podobieństwo. Wy 176.1
Sobota i rodzina zostały ustanowione w raju i w Bożym planie oba te pojęcia są nierozerwalnie z sobą związane. W tym dniu, łatwiej niż w jakimkolwiek innym, możemy upodobnić swe życie do rajskiego. Planem Bożym było, ażeby członkowie rodziny łączyli się we wspólnej pracy, modlitwie i odpoczynku; ojciec jako kapłan w swoim domu, ojciec i matka razem jako nauczyciele i towarzysze swoich dzieci. Jednakże skutki grzechu, które zmieniły oblicze świata i warunki życia na ziemi, nie pozwalają na taką wspólnotę. Zdarza się nierzadko, że zapracowany ojciec nie widuje w ciągu tygodnia twarzy swoich dzieci, nie ma żadnych możliwości opiekowania się nimi i uczenia ich. Wy 176.2
Bóg w swojej miłości zakreślił granice uciążliwej pracy: nad sobotą panuje Jego łaskawa dłoń. W tym Jego świętym dniu daje możliwość łączenia się z Nim, z przyrodą i członkom rodziny z sobą. Wy 176.3
Ponieważ sobota jest pamiątką mocy twórczej, jest przede wszystkim dniem, w którym powinniśmy poznawać Boga w Jego dziełach. Sobota w umysłach dzieci powinna zawsze łączyć się z pięknem przyrody. Szczęśliwa jest taka rodzina, która w sobotę może razem udać się na nabożeństwo i czcić wspólnie Boga, podobnie jak Jezus, który wraz z uczniami szedł do świątyni przez łąki, pola i gaje, brzegiem wzdłuż jeziora. Szczęśliwi rodzice, którym dane jest nauczać dzieci pisanego Słowa Bożego ilustracjami z otwartej księgi przyrody i zbierać się wraz z dziećmi w cieniu rozłożystego drzewa na świeżym, czystym powietrzu, by Słowo Boże badać i oddawać hołd Ojcu śpiewem i dziękczynieniem. Wy 176.4
Taką wspólnotą mogą rodzice łatwo przywiązać dzieci do siebie i związać je z Bogiem więzami, które nigdy nie dadzą się rozerwać. Wy 177.1
Wszystkie poczynania w dniu sobotnim są bezcennym środkiem wychowania duchowego. Naukę o sobocie trzeba pogłębiać, nie można jej traktować powierzchownie i lekko. Nie wystarczy przejrzeć pobieżnie w sobotni ranek lekcję, lecz należy przygotować się do niej, studiując dokładnie w sobotę po południu lekcję na następny tydzień i powtarzając ją w ciągu całego tygodnia. W ten sposób lekcja utrwali się w pamięci, będzie skarbem, którego nigdy się całkowicie nie utraci. Wy 177.2
Podczas słuchania kazania niech zarówno rodzice jak i dzieci skrzętnie notują w pamięci cytowane teksty i na ile jest możliwe, zachowają w umyśle tok myśli, aby po przyjściu do domu potwórzyć go jeden drugiemu. To jest dobry sposób, aby odpędzić senność, z którą dzieci często słuchają kazania, a wszystkich nauczyć skupienia uwagi i koncentrowania myśli. Zastanawianie się nad podanymi tematami ukaże uczniom skarby, o jakich nigdy nie marzyli. We własnym życiu doświadczą prawdziwości tego, o czym mówi Pismo Święte. Wy 177.3
“Ilekroć pojawiały się twoje słowa, pochłaniałem je; twoje słowo było mi rozkoszą i radością mojego serca”. Jeremiasza 15,16. “I rozmyślam o ustawach twoich”. “Są bardziej pożądane niż złoto, nawet najszczersze, i słodsze niż miód, nawet najwyborniejszy... Wielka jest nagroda dla tych, którzy ich strzegą”. Psalmów 119,48; 19,11.12 . Wy 177.4