Zadowolenie z wykonanych zadań — Dzieci często zaczynają jakąś pracę z entuzjazmem, ale znudzone czy zmęczone pragną odmiany i chwytają się czegoś nowego, zanim dokończą poprzednie zadanie. W ten sposób zaczynają kilka rzeczy, zniechęcają się i rezygnują. Przechodzą od jednego zajęcia do drugiego, niczego nie kończąc. Rodzice nie powinni pozwolić, by dzieci kierowały się odczuciem znudzenia. Nie powinny one angażować się w wiele zadań, tak iż nie będą miały czasu, by cierpliwie kształtować rozwijające się umysły. Kilka słów zachęcenia czy niewielka pomoc we właściwym czasie pomogą pokonać problemy i zniechęcenie, a satysfakcja, jaką dzieci będą czerpać z widoku dokończonego przez nie zadania, będzie je pobudzać do większych starań. JWD 92.3
Wiele dzieci, z braku słów zachęty i niewielkiego wsparcia w ich wysiłkach, popada w zniechęcenie i bierze się do kolejnych zadań, nie kończąc poprzednich. Tę przykrą wadę wnoszą w swoje dorosłe życie. Nie odnoszą sukcesu w niczym, w co się angażują, gdyż nie nauczono ich wytrwale działać w zniechęcających okolicznościach. W ten sposób całe życie niektórych osób okazuje się porażką, gdyż nie mieli właściwej dyscypliny w młodości. Wychowanie otrzymane w dzieciństwie i młodości wpływa na całą karierę zawodową w dorosłym życiu, a ich religijne doświadczenie nosi podobny znak. — Testimonies for the Church III, 147-148. JWD 92.4
Nawyk próżnowania jest wnoszony w późniejsze życie — Dzieci, które były rozpieszczane i obsługiwane, będą zawsze oczekiwać tego samego. Jeśli ich oczekiwania nie zostaną spełnione, będą się czuły zawiedzione i rozczarowane. Taka postawa będzie się przejawiać w całym ich życiu — będą bezradne, będą polegać na pomocy innych oraz będą oczekiwać od innych faworyzowania i ulegania ich życzeniom. Jeśli ktoś im się sprzeciwi, nawet jako dorosłym osobom, będą się czuli urażeni. W ten sposób będą szli przez życie niezdolni do dźwigania własnych ciężarów oraz często szemrzący i narzekający, gdy nie wszystko będzie odpowiadać ich upodobaniom. — Tamże I, 392-393. JWD 93.1
Rozwijajcie nawyk dokładności i sprawności w działaniu — Od matki dziecko ma się nauczyć nawyku schludności, dokładności i sprawności w działaniu. Pozwalanie dziecku, by przez godzinę czy dwie wykonywało pracę, którą z łatwością może wykonać w pół godziny, jest jednoznaczne z pozwoleniem na kształtowanie nawyku ślamazamości. Nawyk pracowitości i dokładności będzie niewysłowionym błogosławieństwem dla młodych ludzi w życiu szkolnym, które to życie czeka ich, gdy podrosną. — Counsels to Parents, Teachers, and Students 122-123. JWD 93.2
Szczególne rady dla dziewcząt — Kolejną wadą, która wielce mnie niepokoi i martwi, jest nawyk niektórych dziewcząt, które lubią paplać bez sensu, marnując cenny czas na bezwartościowe gadanie. Gdy dziewczęta skupiają uwagę na rozmowie, praca wlecze się powolnie. Na te sprawy patrzy się z lekceważeniem, jakby nie miały większego znaczenia. Wielu jest zwiedzionych co do powagi tego rodzaju spraw. Nawet najdrobniejsze rzeczy mają istotne znaczenie dla większej całości. Bóg nie lekceważy nawet najdrobniejszych spraw mających związek z dobrem ludzkości. — The Youth's Instructor, 7 wrzesień 1893. JWD 93.3
Znaczenie małych spraw — Nigdy nie lekceważcie znaczenia małych spraw. Małe sprawy decydują o rzeczywistej dyscyplinie życia. To w małych sprawach dusza jest uczona, by mogła wzrastać na podobieństwo Chrystusa albo nosić piętno zła. Niech Bóg dopomoże nam rozwijać nawyki w myśleniu, mówieniu, patrzeniu i działaniu, które będą świadczyć wszystkim wokoło, że jesteśmy z Jezusem i uczyliśmy się od Niego! — The Youth's Instructor, 9 marzec 1893. JWD 94.1
Obracajcie błędy w stopnie wiodące wzwyż — Niechaj każde dziecko i młody człowiek będą uczeni, że każdy błąd, każda wada i każda trudność, gdy zostaną pokonane, staną się stopniami wiodącymi ku lepszym i wyższym rzeczom. To właśnie przez takie doświadczenia osiągnęli sukces ci, którzy uczynili życie wartym życia. — Counsels to Parents, Teachers, and Students 60. JWD 94.2