Najważniejsze miejsce na świecie — Rodzice ponoszą wielką odpowiedzialność za przyszłe szczęście i dobrobyt swych dzieci; obowiązkiem ich jest również postarać się o to, aby dom był jak najbardziej przyciągającym. Ma to o wiele większe następstwa niż samo zdobywanie majątku lub pieniędzy. W domu nie powinno brakować słońca. W sercach dzieci żywo należy podtrzymywać miłość rodzinną, aby wspominały o domu swego dzieciństwa jako o miejscu, gdzie jak gdyby w niebie panował pokój i szczęście. Gdy dorosną, powinny z kolei być pociechą i błogosławieństwem dla swych rodziców. ChD 11.2
Dom powinien być dla dzieci najpowabniejszym miejscem na świecie, a obecność matki jego największą radością. Dzieci posiadają czułe i kochające usposobienie. Łatwo można zrobić im przyjemność, ale też łatwo zasmucić. Delikatną karnością, słowami i uczynkami miłości mogą matki przywiązać dzieci do siebie. ChD 11.3
Czystość, schludność, porządek — Czystość, schludność i porządek są nieodzowne do właściwego prowadzenia domu. Jeżeli jednak matka uważa te rzeczy za najważniejszy obowiązek swego życia i bez reszty poświęca się im, zaniedbując fizyczny rozwój dzieci oraz umysłowe i moralne ich wychowanie, wtedy popełnia niewybaczalny błąd. ChD 11.4
Wierzących należy pouczać, że jeśli są biedni, nie muszą być brudni lub niechlujni, dotyczy to również ich mieszkań. Należy przyjść z pomocą tym, którzy nie rozumieją znaczenia i wagi czystości. Należy ich pouczać, że ludzie mający reprezentować wielkiego i świętego Boga, muszą utrzymywać swe dusze w czystości i doskonałości i że ta czystość ma obejmować również ich odzież i wszystko, co się w domu znajduje, żeby usługujący aniołowie mieli oczywisty dowód, że prawda doprowadziła do zmiany w życiu, oczyszczając duszę i wysubtelniając upodobania. Ci, którzy po przyjęciu prawdy nie ulegną zmianie w słowie i zachowaniu, w ubiorze i towarzystwie, żyją dla siebie, a nie dla Chrystusa — nie zostali na nowo stworzeni w Jezusie Chrystusie. ChD 11.5
Powinniśmy wystrzegać się niepotrzebnego zdobienia się i wystawności, ale w żadnym razie nie powinniśmy zaniedbać zewnętrznego wyglądu. Wszystko, co dotyczy naszej osoby i naszych mieszkań, powinno być przyzwoite i pociągające. Młodzież należy pouczać, by ubierała się i zachowywała bez zarzutu, by swym wyglądem szanowała Boga i prawdę. Jest to rzecz ogromnie ważna. ChD 12.1
Zaniedbywanie czystości sprowadza chorobę — Choroba nie przychodzi bez przyczyny. Groźne epidemie nawiedzające wsie i miasta powodują śmierć lub kalectwo. W wielu wypadkach przyczyną szerzenia się chorób jest brak dostatecznej higieny. Dziwić się należy tak powszechnemu jeszcze brakowi wiadomości co do skutków, jakie pociągają dla zdrowia zaniedbania w higienie. ChD 12.2
Porządek i ład niezbędne dla szczęśliwej rodziny — Bogu nie podoba się nieporządek, opieszałość i brak dokładności. Gdy mąż lubi porządek, zdyscyplinowane dzieci i dobrze prowadzony dom, a nie jest to osiągnięte, braki te stanowią poważne zło i prowadzą do odwrócenia uczuć męża od żony. Żona i matka, jeśli nie posiada poczucia ładu, nie dba o swoją godność i nie jest gospodarna, nie uczyni domu przyjemnym i szczęśliwym; dlatego osoby, które mają w tym braki powinny niezwłocznie przystąpić do pracy nad sobą i zacząć rozwijać w sobie odpowiednie zalety. ChD 12.3
Połączenie czujności z pilnością — Jeśli bez reszty oddamy się Panu, wówczas zwykłe, powszednie obowiązki życia domowego okażą się prawdziwie ważne i będziemy je wykonywać zgodnie z wolą Bożą. Mamy być czujni i gorliwi w oczekiwaniu na przyjście Syna człowieczego. Wymagana jest zarówno praca jak oczekiwanie — te dwie rzeczy muszą iść w parze — zdecydują one o równowadze chrześcijańskiego charakteru, który będzie się rozwijał właściwie. Nie należy jednak uważać, że wolno zaniedbać wszystko inne, a oddać się wyłącznie rozmyślaniu, studiom i modlitwie; należy wyzbyć się hałaśliwej krzątaniny, pośpiechu i niepożytecznej pracy, aby nie zaniedbać osobitej pobożności. Czujność, oczekiwanie i praca mają być zespolone: “W pracy nie leniwi, duchem pałający, Panu służący” (Rzym. 12, 11 BG). ChD 12.4
Wprowadzajcie urządzenia ułatwiające pracę — W wielu rodzinach żona i matka nie ma czasu na czytanie, na zapoznanie się z bieżącymi sprawami, nie ma czasu, by towarzyszyć mężowi, by podążać za umysłowym rozwojem dzieci. Nie ma też czasu ani miejsca dla Zbawiciela, aby stał się jej bliskim i drogim towarzyszem. Stopniowo schodzi do roli robotnicy domowej, której siłę, czas i zainteresowania pochłaniają rzeczy całkowicie drugorzędne. Wkrótce spostrzeże, że stała się obcą we własnym domu. Sytuacje, które mogła wykorzystać, by prowadzić swoich ukochanych w kierunku lepszego życia, minęły bezpowrotnie. ChD 13.1
Niech ci, co zakładają dom, postanowią żyć według mądrego planu. Niech waszym pierwszym celem będzie uczynić dom przyjemnym; postarajcie się o udogodnienia ułatwiające pracę żony i matki i zachowujące jej zdrowie. ChD 13.2
Najskromniejsza praca jest pracą dla Boga — Każda praca, którą należy wykonać, czy to będzie zmywanie naczyń, nakrywanie stołu, doglądanie chorych, gotowanie lub pranie, posiada wartość moralną. Ktoś musi się podjąć wykonywania tych nader skromnych prac, a ci, co je wykonują, powinni wiedzieć, że wykonują potrzebne i zaszczytne dzieło w swoim powołaniu, choćby najskromniejszym, wykonują prace dla Boga tak samo, jak wykonywał je anioł Gabriel, gdy bywał posyłany do proroków. Wszyscy są Jego pracownikami, każdy w swoim rodzaju i zakresie. Niewiasta w swym domu, spełniająca zwykłe powinności dnia, które muszą być wykonane, może i powinna wykazywać wierność, posłuszeństwo i miłość z taką szczerością, jaką wykazywali aniołowie w swojej działalności. Stosowanie się do woli Bożej czyni każdą pracę zaszczytną. ChD 13.3