«Με την ελπίδα εσώθημεν.» (Ρωμ. 8:24.) Οι αμαρτω-λοί πρέπει να αισθανθούν ότι δεν είναι πολύ αργά γι’ αυτούς να ξαναγίνουν άνθρωποι. Ο Χριστός τίμησε τον άνθρωπο με την εμπιστοσύνη Του και μ’ αυτό τον αποκατέστησε στην τιμητική του θέση. Και όσοι είχαν φθάσει στα κατώτερα όρια του ξεπεσμού, τους φέρονταν με σεβασμό. Ο Χριστός ένοιωθε συνεχώς τον πόνο ερχόμενος σε επαφή με την εχθρότητα, με την εξαχρείωση και την ανηθικότητα. Ποτέ όμως δεν πρόφερε ούτε μία λέξη για να δείξει ότι τα λεπτά Του αισθήματα θίγονταν ή ότι οι λεπτοί Του τρόποι προσβάλλονταν. Όσο και κακές να ήτανοι συνήθειες, όσοδυνατές να ήτανοι προκαταλήψεις ή τυραννικά τα πάθη των ανθρώπων, τα αντιμετώπιζε όλα με συμπονετική τρυφερότητα. Ενώ είμαστε συμμέτοχοι του Πνεύματός Του, πρέπει να βλέπουμε όλους τους ανθρώπους σαν αδελφούς μας με παρόμοιες δοκιμασίες και πειρασμούς να πολεμούν με τις αντιξοότητες και με τις απογοητεύσεις, να λαχταρούν για συμπόνια και βοήθεια. Τότε θα τους πλησιάσουμε με τέτοιο τρόπο που αντί να τους αποθαρρύνομε και να τους αποτρέψουμε, θα κάνουμε να γεννηθεί η ελπίδα στην καρδιά τους. Παίρνοντας έτσι θάρρος, θα μπορούν να πουν με εμπιστοσύνη: «Μη ευφραίνου εις εμέ, η εχθρά μου• αν και έπεσα θέλω σηκωθή αν και εκάθησα εν σκότει, ο Κύριος θέλει είσθαι φως εις εμέ.» Θέλει «διαδικάσει την δίκην μου και κάμει την κρίσιν μου• θέλει με εξάξει εις το φως, θέλω ιδεί την δικαιοσύνην Αυτού.» (Μιχ. 7:8,9.) ZY 134.1
Ο Θεός «θεωρεί πάντας τους κατοίκους της γης.
Εξ ίσου έπλασε τας καρδίας αυτών.» (Ψαλμ. 33:14, 15.) ZY 135.1
«Προσέχων εις σεαυτόν μη και συ πειρασθής,» (Γαλ. 6:1,) μας συμβουλεύει ο Κύριος όταν έχομε να κάνομε με τους πειραζομένους και τους παραστρατημένους. Συναισθανόμενοι τις δικές μας αδυναμίες, θα φερόμαστε με ευσπλαχνία, αντιμετωπίζοντας τις αδυναμίες των άλλων. ZY 135.2
«Τις σε διακρίνει από τους άλλους; και τι έχεις το οποίον δεν έλαβες;» «Εις είναι ο καθηγητής σας ο Χριστός• πάντες δε σεις αδελφοί είσθε.» «Συ δε δια τι κρίνεις τον αδελφόν σου; ή και συ διατί εξουθενείς τον αδελφόν σου;» «Λοιπόν ας μη κρίνωμεν πλέον αλλήλους, αλλά τούτο κρίνατε μάλλον, το να μη βάλλητε πρόσκομμα εις τον αδελφόν ή σκάνδαλον.» (Α’ Κορ. 4:7, Ματθ. 23:8, Ρωμ. 14:10, 13.) ZY 135.3
Είναι πάντοτε υποτιμητικό για κάποιον να του δείχνουν οι άλλοι τα λάθη του. Κανείς δεν πρέπει να κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα με περιττές επικρίσεις. Κανείς δεν συνήλθε ποτέ με τις επιπλήξεις. Αντίθετα πολλοί έχουν απωθηθεί με τον τρόπο αυτό και έφθασαν να σκληρύνουν τις καρδιές τους ενάντια σε κάθε μεταπειστική προσπάθεια. Το ήπιο πνεύμα, η ευγενική, ελκυστική συμπεριφορά μπορούν να σώσουν τον αμαρτωλό και να καλύψουν πλήθος αμαρτιών. ZY 135.4
Ο απόστολος Παύλος έκρινε απαραίτητο να τιμήσει την αμαρτία, αλλά με πόσο μεγάλη προσοχή προσπαθούσε να δείξει ότι ήταν φίλος του αμαρτωλού! Με πόση αγωνία τους εξηγούσε το λόγο για τον οποίο τους έλεγχε! Τους έκανε να καταλάβουν ότι με το να τους κάνει να πονούν, πονούσε αυτός ο ίδιος. Έδειχνε την εμπιστοσύνη και τη συμπάθειά του προς εκείνους που αγωνίζονταν για να νικήσουν. ZY 135.5
«Εκ πολλής θλίψεως και στενοχώριας καρδίας,» έλεγε, «έγραψα προς εσάς μετά πολλών δακρύων, ουχί δια να λυπηθήτε, αλλά δια να γνωρίσητε την αγάπην ην έχω περισσοτέρως εις εσάς.» (Β’ Κορ. 2:4.) «Διότι εάν και σας ελύπησα δια της επιστολής, δεν μετανοώ, αν και μετενόουν. . Τώρα χαίρω, ουχί ότι ελυπήθητε, αλλ’ ότι ελυπήθητε προς μετάνοιαν. . . Διότι ιδού, αυτό τούτο, το ότι ελυπήθητε κατά Θεόν, πόσην σπουδήν εγέννησεν εις εσάς, αλλά απολογίαν, αλλά αγανάκτησιν, αλλά φόβον, αλλά πόθον, αλλά ζήλον, αλλ’ εκδίκησιν. Κατά πάντα απεδείξατε εαυτούς ότι είσθε καθαροί εις τούτο το πράγμα . . . Δια τούτο παρηγορήθημεν.» (Β’ Κορ. 7:8-13.) ZY 136.1
«Χαίρω λοιπόν ότι κατά πάντα έχω θάρρος εις εσάς. » (Β’ Κορ. 7:16.) «Ευχαριστώ τον Θεόν μου οσάκις σας ενθυμούμαι, πάντοτε εν πάση προσευχή μου υπέρ πάντων υμών δεόμενος μετά χαράς, δια την εις το ευαγγέλιον κοινωνίαν σας από της πρώτης ημέρας μέχρι του νυν, βέβαιος ων εις αυτό τούτο, ότι Εκείνος όστις ήρχισεν εις εσάς καλόν έργον θέλει επιτελέσει αυτό μέχρι της ημέρας του Ιησού Χριστού, καθώς είναι δίκαιον εις εμέ να φρονώ τούτο περί πάντων υμών, διότι σας έχω εν τη καρδία μου.» «Όθεν, αδελφοί μου αγαπητοί και επιπόθητοι, χαρά και στέφανός μου, ούτω στέκεσθε εν Κυρίω, αγαπητοί. » (Φιλ. 1:3-7, 4:1.) «Τώρα ζώμεν, εάν σεις μένητε σταθεροί εις τον Κύριον. » (Α’ Θεσ. 3:8.) ZY 136.2
Ο Παύλος έγραφε στους αδελφούς αυτούς σαν σε «αγίους εν Χριστώ Ιησού » αλλά δεν έγραφε σε ανθρώπους που ήταν τέλειοι κατά το χαρακτήρα. Έγραφε σε άνδρες και γυναίκες που αγωνίζονταν εναντίον του πειρασμού και που διέτρεχαν τον κίνδυνο να πέσουν. Τους διαβεβαίωνε ότι «ο Θεός της ειρήνης, όστις ανεβίβασεν εκ νεκρών τον Μέγα Ποιμένα των προβάτων . . . τον Κύριον ημών Ιησούν, » θα τους έκανε «τελείους εις παν έργον αγαθόν, δια να εκτελήτε, » λέγει, «το θέλημα Αυτού, ενεργών εν υμίν το ευάρεστον ενώπιον Αυτού δια του Ιησού Χριστού.» (Εβρ. 13:20-21.) ZY 136.3
Όταν κάποιος που σφάλλει συναισθάνεται το λάθος του, προσέχετε να μη καταστρέψετε την αξιοπρέπειά του. Μη τον αποθαρρύνετε με την αδιαφορία ή με τη δυσπιστία. Μη λέτε: «Πριν να δείξω ότι τον εμπιστεύομαι, θα περιμένω να ιδώ αν θα είναι σταθερός. » Συχνά αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης δεν βοηθάεκείνο που έχειυποπέσει στη αμαρτία. ZY 137.1
Πρέπει να καταβάλουμε προσπάθειες για να κατα-λάβομε τις αδυναμίες των άλλων. Ελάχιστα γνωρίζουμε τις δοκιμασίες της καρδιάς εκείνων οι οποίοι έζησαν δεμένοι με τις αλυσίδες του σκότους και από τους οποίους λείπει η αποφασιστικότητα και το σθένος. Περισσότερο αξιολύπητος είναι εκείνος που υποφέρει από τύψεις. Φαίνεται σαστισμένος, κλονίζεται, κυλιέται στο χώμα. Δεν μπορεί να διακρίνει τίποτε καθαρά. Το μυαλό του είναι σκοτισμένο. Δεν ξέρει κατά που να βαδίσει. Συχνά μία τέτοια ψυχή παρεξηγείται, δεν εκτιμάται, παραδέρνεται από την απελπισία και την αγωνίαένα παραστρατημένο, χαμένο πρόβατο. Δεν μπορεί να βρει το Θεό και όμως αισθάνεται μία βαθειά επιθυμία για συγχώρεση και για ειρήνη. ZY 137.2
Ω, μη λέτε ούτε λέξη που να προξενήσει βαθύτερο πόνο! Στην αποκαμωμένη από την αμαρτία ψυχή που δεν ξέρει κατά που να στραφεί για να βρει ανακούφιση, παρουσιάστε της το συμπονετικό Σωτήρα. Πάρτε τον άνθρωπο αυτόν από το χέρι, βοηθήστε τον να σηκωθεί, μιλήστε του με λόγια ελπιδοφόρα και ενθαρρυντικά. Κάντε τον να πιαστεί από το χέρι του Σωτήρα. ZY 137.3
Πολύ γρήγορα απελπιζόμαστε με τις ψυχές που δεν ανταποκρίνονται αμέσως στις προσπάθειές μας. Δεν πρέπει ποτέ να σταματήσομε να εργαζόμαστε για μία ψυχή ενώ υπάρχει έστω και αμυδρή μόνο ελπίδα. Για το Σωτήρα μας που θυσίασε τον Εαυτό Του οι πολύτιμες ψυχές στοιχίζουν πολύ ακριβά για να παραδοθούν τόσο εύκολα στη δύναμη εκείνου που μας υποβάλει στον πειρασμό. ZY 137.4
Πρέπει να βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση όσωνενδίδουν στον πειρασμό. Αναλογισθείτε τη δύναμη της κληρονομικότητας, την επιρροή των κακών συναναστροφών και του περιβάλλοντος, τη δύναμη των βλαβερών συνηθειών. Είναι να απορούμε ότι οι επιδράσεις αυτές εξαχρειώνουν πολλούς; Είναι να απορούμε ότι αργούν να ανταποκριθούν στις προσπάθειες που καταβάλλονται για την ανάνηψή τους; ZY 138.1
Πολλές φορές, όταν κερδηθούναπό το Ευαγγέλιο, αυτοί που φαίνονταν άξεστοι και που η στάση τους κάθε άλλο παρά ενθαρρυντική ήταν, γίνονται οι πιο αφοσιωμένοι ακόλουθοι και υπερασπιστές του. Δεν είναι κατά βάθος διεφθαρμένοι. Κάτω από το αποκρουστικό εξωτερικό υπάρχουν καλά ένστικτα που μπορούν να αγγιχθούν. Χωρίς ένα χέρι βοήθειας πολλοί δεν θα μπορούσαν ποτέ να συνέλθουν μόνοι τους, αλλά με τις υπομονετικές, επίμονες προσπάθειες μπορούν να ανορθωθούν. Τέτοιοι τύποι έχουν ανάγκη από λόγια τρυφερά, από στοχαστική καλοσύνη και χειροπιαστή βοήθεια. Χρειάζονται τέτοιου είδους συμβουλές που να μη σβήσουν την αμυδρή λάμψη του θάρρους από την ψυχή. Ας το έχουν αυτό υπόψη τους οι εργάτες που έρχονται σε επαφή με τα άτομα αυτά. ZY 138.2
Υπάρχουν μερικοί που ο νους τους έχει τόσον καιρό εξαχρειωθεί, ώστε σε αυτή τη ζωή δεν θα κατορθώσουν ποτέ να γίνουν αυτό που θα γινόντουσαν κάτω από ευνοϊκότερες συνθήκες. Οι φωτεινέςώμος ακτίνες του Ηλίου της Δικαιοσύνης μπορούν να λάμψουν στην ψυχή. Έχουν το προνόμιο να αποκτήσουν αιώνια ζωή σαν τη ζωή του Θεού. Εμφυτέψετε στο νου τους ανυψωτικές, ευγενικές σκέψεις. Κάντε τους να ιδούν με τη ζωή σας τη διαφορά ανάμεσα στην αρετή και στην κακία, στο φως και στο σκότος. Με το παράδειγμά σας κάντε τους να κατανοήσουν τι θα πει να είναι κανείς Χριστιανός. Ο Χριστός είναι ικανός να ανυψώσει τους πιο αμαρτωλούς και να τους τοποθετήσει εκεί όπου θα αναγνωρισθούν σαν παιδιά του Θεού, συγκληρονόμοι του Χριστού στην αθάνατη κληρονομιά. ZY 138.3
Με το θαύμα της θεϊκής χάρης πολλοί μπορούν να γίνουν κατάλληλοι για μία ζωή χρησιμότητας. Περιφρονημένοι και εγκαταλελειμμένοι μπορεί να έχουν τελείως απογοητευθεί. Μπορεί να φαίνονται στωικοί και αδιάφοροι. Κάτω από την επιρροή όμως του Αγίου Πνεύματος, ο παραλογισμός που τους παρουσιάζει ακατόρθωτη την ανάνηψή τους θα χαθεί. Το νωθρό, σκοτεινιασμένο μυαλό θα ξυπνήσει. Ο σκλάβος της αμαρτίας θα ελευθερωθεί. Η κακία θα εξαφανισθεί και η άγνοια θα υπερνικηθεί. Με την πίστη που εμπνέει η αγάπη, η καρδιά θα εξαγνισθεί και το μυαλό θα φωτισθεί. ZY 139.1