Ο Χριστός δεν μας αγάπησε επειδή πρώτοι εμείς Τον αγαπήσαμε, αλλά «ενώ είμεθα έτι αμαρτωλοί,» Εκείνος πέθανε για μας. Δεν μας φέρεται όπως μας αξίζει. Παρόλο ότι οι αμαρτίες μας απαιτούν την καταδίκη, δεν μας καταδικάζει. Χρόνια ολόκληρα ανέχθηκε τις αδυναμίες και την άγνοιά μας, την αχαριστία και τη δυστροπία μας. Παρά τις παραπλανήσεις μας, τη σκληροκαρδία μας και την παραμέληση του αγίου λόγου Του, εξακολουθεί ακόμη να μας τείνει το χέρι. ZY 130.1
Η χάρη είναι μία ιδιότητα που ο Θεός δείχνει στους ανθρώπους χωρίς να την αξίζουν. Δεν την αναζητήσαμε εμείς, εκείνη μάλλον στάλθηκε για να μας αναζητήσει. Ο Θεός χαίρεται να χορηγεί τη χάρη Του σ’ εμάς, όχι γιατί είμαστε άξιοι, αλλά ακριβώς επειδή είμαστε τελείως ανάξιοι. Το μόνο δικαίωμα που έχουμε για να επικαλεσθούμε την ευσπλαχνία Του είναι η μεγάλη μας ανάγκη. ZY 130.2
Ο Θεός, μέσω του Ιησού Χριστού απευθύνει ολημερίς την παράκληση τείνοντας το χέρι στους αμαρτω-λούς και στους έκπτωτους. Όλους τους δέχεται. Όλους τους καλωσορίζει. Θεωρεί ένδοξο να συγχωρεί τους μεγαλύτερους αμαρτωλούς. Θα αφαιρέσει τη λεία από τον ισχυρό, θα ελευθερώσει τους αιχμαλώτους, θα αποσπάσει το δαυλό από τη φωτιά. Θα πλησιάσει τη χρυσή αλυσίδα του ελέους Του μέχρι τα χαμηλότερα επίπεδα της ανθρώπινης εξαθλίωσης και θα ανασύρει τη διεφθαρμένη και μολυσμένη από την αμαρτία ψυχή. ZY 130.3
Κάθε ανθρώπινη ύπαρξη αποτελεί το αντικείμενο του τρυφερού ενδιαφέροντος Εκείνου ο οποίος προσέφερε τη ζωή Του για να επανασυνδέσει τους ανθρώπους με το Θεό. Φροντίζει για τις ένοχες, αδύναμες ψυχές που κινδυνεύουν να καταστραφούν από τα τεχνάσματα και τις παγίδες του Σατανά, όπως ο τσομπάνης φροντίζει για τα πρόβατά του στο κοπάδι. ZY 131.1
Το παράδειγμα του Σωτήρα πρέπει να αποτελεί τον κανόνα της υπηρεσίας μας για όσουςείναι σε πειρασμό και τους σφάλλουν. Πρέπει να δείξουμε στους άλλους το ίδιο ενδιαφέρον, την ίδια τρυφερότητα και μακροθυμία που Εκείνος έδειξε σ’ εμάς. «Καθώς Εγώ σας ηγάπησα,» λέγει, «και σεις να αγαπάτε αλλήλους.» (Ιωάν. 13:34.) Αν ο Χριστός κατοικεί μέσα μας, θα αποκαλύψουμε την ανιδιοτελή αγάπη Του σε όλους εκείνους με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή. Όταν συναντούμε άνδρες και γυναίκες που χρειάζονται συμπάθεια και βοήθεια δεν θα ρωτούμε: «Είναι άξιοι για βοήθεια;» αλλά: «Πως μπορώ να τους ωφελήσω;» ZY 131.2
Πλούσιοι και φτωχοί, ανώτεροι και ταπεινοί, ελεύθεροι και υποδουλωμένοι, είναι όλοι τους κληρονομιά του Θεού. Αυτός που έδωσε τη ζωή Του για την απολύτρωση του ανθρώπου αναγνωρίζει σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη μία αξία που υπερβαίνει κάθε περιορισμένο υπολογισμό. Οφείλουμε να υπολογίσουμε την αξία της ψυχής με βάση το μυστήριο και τη δόξα του σταυρού. Κάνοντας αυτό θα αισθανθούμε ότι οι ανθρώπινες υπάρξεις, όσο και ξεπεσμένες ναείναι, έχουν στοιχίσει ένα ανυπολόγιστο κόστος για να τις φέρεται κανείς με ψυχρότητα και με περιφρόνηση. Θα αναγνωρίσουμε τη σπουδαιότητα να εργαζόμαστε για τους συνανθρώπους μας ώστε να μπορέσουν να ανυψωθούν μέχρι το θρόνο του Θεού. ZY 131.3
Η χαμένη δραχμή της παραβολής του Σωτήρα, αν και έχεικυλίσει μέσα στα χώματα και στα σκουπίδια, εξακολουθούσε να είναι ένα κομμάτι μάλαμα. Αυτός που την είχε, την γύρευε επειδή είχε αξία. Έτσι και η κάθε ψυχή, όσο και εξαχρειωμένη να είναι από την αμαρτία, στα μάτια του Θεού θεωρείται πολύτιμη. Όπως το νόμισμα φέρει την εικόνα και την επιγραφή της διοικούσας αρχής, το ίδιο και ο άνθρωπος φέρει κατά τη δημιουργία του την εικόνα και την επιγραφή του Θεού. Αν και πλέον φθαρμένα και σβησμένα από την επίδραση της αμαρτίας, τα ίχνη της επιγραφής αυτής εξακολουθούν να παραμένουν χαραγμένα επάνω σε κάθε ψυχή. Την ψυχή αυτή επιθυμεί να αποκαταστήσει ο Θεός και να ξαναχαράξει επάνω της την εικόνα Του με τη δικαιοσύνη και την αγιότητα. ZY 131.4
Πόσο λίγο συμμεριζόμαστε τη συμπάθεια του Χριστού που θα έπρεπε να αποτελεί τον ισχυρότερο ενωτικό κρίκο ανάμεσα σ’ Εκείνον και σ’ εμάς;Εκείνος με την συμπόνιαΤου είναι δίπλα στις εξαχρειωμένες, ένοχες, δυστυχισμένες, νεκρωμένες μέσα στις παραβάσεις και στις αμαρτίες ψυχές! Ο απάνθρωπος τρόπος του ανθρώπου προς το συνάνθρωπό του αποτελεί το μεγαλύτερο αμάρτημά μας. Πολλοί νομίζουν ότι παριστάνουν με τη ζωή τους τη δικαιοσύνη του Θεού, ενώ αποτυγχάνουν οικτρά να παραστήσουν την τρυφερότητα και τη μεγάλη Του αγάπη. Συχνά συμβαίνει αυτοί στους οποίους φέρονται με τραχύ-τητα και με αυστηρότητα να βρίσκονται κάτω από την πίεση του πειρασμού. Ο Σατανάς αγωνίζεται με τις ψυχές αυτές. Τα απότομα, ψυχρά λόγια τις αποθαρρύνουν και τις κάνουν να πέφτουν λεία στη δύναμη του πειραστή. ZY 132.1
Το ζήτημα της νοοτροπίας είναι πολύ λεπτό. Μόνο Εκείνος που διαβάζει την καρδιά ξέρει πως να φέρει τους ανθρώπους σε μετάνοια. Μόνο η σοφία Του μπορεί να μας δώσει την επιτυχία να πλησιάζομε αυτούς που χάνονται. Όταν ορθώνεσαι αλύγιστος με το αίσθημα «Εγώ είμαι αγιώτερός σου,» δεν παίζει κανένα ρόλο το πόσο λογική είναι η κρίση σου και πόσο σωστά είναι τα λόγια σου. Δεν πρόκειται ποτέ να αγγίξουν τις καρδιές των ανθρώπων. Η αγάπη του Χριστού εκδηλωμένη με λόγια και με έργα, θα βρει τον τρόπο να πλησιάσει την ψυχή, ενώ η συνεχής επανάληψη των αρχών ή οι επιχειρηματολογίες δεν κατορθώνουν τίποτε. ZY 132.2
Χρειαζόμαστε περισσότερη χριστόμορφη συμπάθεια. Όχι απλώς συμπάθεια γι’ αυτούς που μας φαίνονται αλάθητοι, αλλά συμπάθεια για τις φτωχές, δυστυχισμένες, αγωνιζόμενες ψυχές που παρασύρονται συχνά σε σφάλματα, που αμαρτάνουν και μετανοούν, που δοκιμάζονται από πειρασμό και αποθαρρύνονται. Πρέπει να πλησιάσουμε τους συνανθρώπους μας συγκινημένοι από το συναίσθημα των αδυναμιών τους, όπως ο συμπονετικός Αρχιερέας μας. ZY 133.1
Ο Χριστός καλούσε τους απόκληρους, τους τελώνες και αμαρτωλούς και τους περιφρονημένους εθνικούς. Με το στοργικό Του ενδιαφέρον τους ανάγκαζε να έρχονται σ’ Αυτόν. Η μόνη τάξη που δεν ενθάρρυνε ποτέ ήταν εκείνοι που στέκονταν από μακριά και με τον αυτοσεβασμό τους υπέβλεπαν τους άλλους. ZY 133.2
«Έξελθε εις τας οδούς και φραγμούς και ανάγκασον να εισέλθωσιν,» μας προστάζει ο Χριστός, «δια να εμπλησθή ο οίκος Μου.» Υπακούοντας στα λόγια αυτά, πρέπει να πάμε στους απίστους, σ’ αυτούς που βρίσκονται κοντά μας και σ’ αυτούς που είναι μακριά μας. «Οι τελώναι και αι πόρναι» πρέπει να ακούσουν την πρόσκληση του Σωτήρα. Με την καλοσύνη και τη μακροθυμία των απεσταλμένων Του, η πρόσκληση μεταβάλλεται σε εξαναγκαστική δύναμη που ανυψώσει αυτούς που έχουν βυθισθεί στα κατώτερα στρώματα της αμαρτίας. ZY 133.3
Τα χριστιανικά κίνητρα επιβάλλουν να εργαζόμαστε με σταθερό σκοπό, με αδιάπτωτο ενδιαφέρον και με συνεχώς αυξανόμενη επιμονή για τις ψυχές που ο Σατανάς προσπαθεί να καταστρέψει. Τίποτε δεν πρέπει να εξασθενήσει τις ειλικρινείς και συμπονετικές προσπάθειες για τη σωτηρία αυτών που χάνονται. ZY 133.4
Προσέξτε πόσο διάχυτο είναι μέσα σε ολόκληρο το λόγο του Θεού το πνεύμα της επίμονης παράκλησης, της ικεσίας που απευθύνεται σε άνδρες και γυναίκες να έρθουν στο Χριστό. Πρέπει να επωφελούμαστε από κάθε ευκαιρία δημοσία ή ιδιωτική προκειμένου να παρουσιάσου-με κάθε επιχείρημα, να εντείνουμε κάθε κίνητρο για να προσελκύσουμε ανθρώπους στο Σωτήρα. Οφείλομε με όλη μας τη δύναμη να τους παρακινήσουμε να ενστερνίζονταιτον Ιησού και να δεχθούν τη ζωή της αυταπάρνησης και της αυτοθυσίας που έζησε. Οφείλουμε να δείξουμε ότι περιμένουμε από αυτούς να χαροποιήσουν την καρδιά του Χριστού με το να χρησιμοποιούν όλα Του τα δώρα τιμώντας το όνομά Του. ZY 133.5