“Kto jest wierny w najmniejszej sprawie i w wielkiej jest wierny”. Łukasza 16,10. TC 169.1
Kiedy Elizeusz towarzyszył Eliaszowi i podróżował z nim, pełnił funkcję sługi. Wykonywał skromne obowiązki aż do ostatniej wspólnej podróży. Wtedy dowiedział się, że Eliasz ma zostać przemieniony i zabrany do nieba. Chociaż Elizeusz został powołany, będąc przyszłym dziedzicem ogromnego gospodarstwa ojca, to jednak poszedł za Eliaszem bez szemrania, pozostawiając dostatni dom, gdzie był miłowany, by służyć prorokowi, którego życie dalekie było od stabilizacji. Chętnie spełniał najprostsze obowiązki. Jego więź z Eliaszem ujawniła cechy charakteru, które wytrzymały próbę. Elizeusz pokazał, że jest wartościowym, młodym człowiekiem o wspaniałym charakterze. W licznych próbach i pokusach polegał na Bogu bez względu na okoliczności. Pokusą było dla niego otoczenie, w którym ludzie szukali bogactwa i wygody. W swoim domu rodzinnym Elizeusz przygotowywał się do kierowania ludźmi, ale służąc Eliaszowi musiał zdobyć doświadczenie, nauczyć się, jak być sługą, aby potem dobrze służyć Bogu. TC 169.2
Często zdarza się, że ludzie popełniają błąd polegający na przecenianiu swoich możliwości, a w czasie próby okazuje się, że potrzebują innego rodzaju doświadczenia niż to, które mają, aby stać się współpracownikami Chrystusa. Osoby, które nie widzą potrzeby służenia Bogu w małych sprawach, w wypełnianiu skromnych zadań, dają jednoznaczny dowód, iż nie nadają się do służenia w większych sprawach. Lekceważąc skromną służbę jako mało ważną składają świadectwo, iż nie można im powierzyć większej odpowiedzialności. TC 169.3
Niektórzy wyznają ideę, którą trudno im wyperswadować, a którą podświadomie wplatają w swoje doświadczenie, iż kaznodzieja musi zabiegać o podkreślanie swojej godności i wyższości, gdyż w przeciwnym razie jego kaznodziejska działalność nie będzie uwieńczona sukcesem. Jednak gdy ludzie ci nauczą się służyć, zrozumieją, że pokorna, aktywna służba oznacza zainteresowanie sprawami codziennego życia, zarazem daje wykształcenie umożliwiające spełnianie prostych obowiązków, takich jak uprawa roli, orka, siew i żniwa. (...) TC 169.4
Nie wolno zaniedbywać ani nie doceniać codziennych obowiązków. Prawdziwe nawrócenie będzie działać jak dobry zaczyn we wszelkiego rodzaju obowiązkach codziennego życia. Gdy Pan znajdzie nas wiernymi w małych sprawach, gorliwymi i wytrwałymi w używaniu naszych możliwości, czyniącymi to, co powinniśmy, wówczas powie: “Przejdź wyżej. Można ci powierzyć większą odpowiedzialność”. — Letter 64, 1897. TC 169.5