“A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie”. Filipian 4,7. AN 35.1
Grzech zniszczył nasz pokój. Gdy własne ja nie jest podporządkowane Bogu, nie możemy znaleźć pokoju. Namiętności serca domagających się posłuchu nie może kontrolować żadna ludzka siła. Jesteśmy w tej kwestii tak bezradni, jak uczniowie wobec sztormu na jeziorze. Jednak Ten, który słowem uciszył spienione fale na Jeziorze Galilejskim, wypowiada także słowa pokoju dla każdego człowieka. Jakkolwiek straszna jest nawałnica, ci, którzy zwracają się do Jezusa, wołając: “Panie, ratuj nas!”, znajdą ratunek. Jego łaska, która jedna człowieka z Bogiem, ucisza burzę ludzkich namiętności, a w Jego miłości serce znajduje odpoczynek. (...) “Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa”. Rzymian 5,1. “I pokój stanie się dziełem sprawiedliwości, a niezakłócone bezpieczeństwo owocem sprawiedliwości po wszystkie czasy”. Izajasza 32,17. AN 35.2
Ktokolwiek przystaje na porzucenie grzechu i otwiera serce dla miłości Chrystusowej, staje się uczestnikiem tego niebiańskiego pokoju. Nie ma innego sposobu, by ten pokój osiągnąć. Łaska Chrystusa, przyjęta sercem, pokonuje wrogość, kładzie kres rozterce i napełnia duszę miłością. Ten, kto ma pokój z Bogiem i bliźnimi, nie będzie przygnębiony. Wrogość nie będzie panować w jego sercu. Nie znajdą w nim miejsca złe podejrzenia i nienawiść. Serce trwające w zgodzie z Bogiem jest pełne pokoju nieba i wywiera błogosławiony wpływ na otoczenie. Duch pokoju będzie osiadał jak rosa na sercach zmęczonych i strudzonych niepokojem tego świata. AN 35.3
Naśladowcy Chrystusa są posłani na świat z poselstwem pokoju. Ten, kto przez cichy, podświadomy wpływ świętego życia objawia miłość Chrystusową, słowem i czynem prowadząc innych do porzucenia grzechu i oddania serca Bogu, jest tym, który czyni pokój. AN 35.4
“Błogosławieni pokój czyniący, albowiem oni synami Bożymi będą nazwani”. Mateusza 5,9. Duch pokoju jest dowodem tego, iż ludzie ci mają łączność z niebem. Słodka woń Chrystusa otacza ich. Woń życia, dobroć charakteru, objawiają światu, iż są oni dziećmi Bożymi. Ludzie patrzą na nich i wiedzą, że są z Jezusem. — The Review and Herald, 15 październik 1908. AN 35.5