“Każdego więc, który mię wyzna przed ludźmi, i Ja wyznam przed Ojcem moim, który jest w niebie”. Mateusza 10,32. AN 363.1
Jeśli kiedykolwiek był czas, kiedy należało słuchać słów Chrystusa, to na pewno jest on teraz. (...) Dzięki uświęceniu w prawdzie możemy zarówno wierzącym, jak i niewierzącym dawać wyraźne świadectwo sprawiedliwości. AN 363.2
W swoim duchowym doświadczeniu moglibyśmy być już znacznie bardziej zaawansowani, niż jesteśmy. Zaniedbujemy składanie świadectwa, które powinno płynąć z uświęconych ust. Nawet siedząc za stołem Chrystus nauczał prawd, które wlewały w serce słuchaczy odwagę i niosły pociechę. Kiedykolwiek to tylko możliwe, powinniśmy przedstawiać słowa Chrystusa. Jeśli Jego miłość jest w sercu, pozostając tam jako żywa zasada, ze skarbnicy serca płynąć będą słowa stosowne do okoliczności, nie lekkomyślne i żartobliwe, ale pocieszające, słowa prawdy i uduchowienia. (...) Otwarte i odważne wyznawanie Chrystusa i ukazywanie w doborze słów prostoty prawdziwej pobożności okaże się skuteczniejsze niż liczne kazania. Jednak niewielu jest takich, którzy rzeczywiście objawiają cichość Chrystusa. Ach, potrzebujemy Jego cichości i musimy ją mieć. Chrystus ma zostać ukształtowany w nas jako nadzieja chwały. AN 363.3
Czynimy przygotowania do przeniesienia się do niebiańskiego świata. Nasze rozmowy powinny dotyczyć spraw niebios, skąd oczekujemy Pana Jezusa. Jego mamy uznawać za Dawcę wszelkiego dobrego i doskonałego daru, Autora wszelkich naszych błogosławieństw, w którym skupia się nasza nadzieja na życie wieczne. — Manuscript 127, 1907. AN 363.4
Nawet przez chwilę nie powinniśmy sugerować nikomu, że byłoby dla niego dobrze, gdyby ukrywał swoją wiarę i zasady przed niewierzącymi ludźmi tego świata, w obawie, że okazywać mu będą niechęć i lekceważenie. Chrystus wymaga od wszystkich swoich naśladowców otwartego, odważnego wyznawania wiary. Każdy musi stanąć na swoim stanowisku i być takim, jakim chce go widzieć Bóg — widowiskiem dla świata, aniołów i ludzi. Cały wszechświat z najwyższym zainteresowaniem przygląda się ostatniej fazie wielkiego boju między Chrystusem a szatanem. (...) Nigdy z bojaźni czy dla ziemskiego zysku nie powinniśmy ukrywać prawdy Bożej. — Testimonies for the Church VI, 144-145. AN 363.5