Wyznawanie wiary — 22 grudzień

“Każdego więc, który mię wyzna przed ludźmi, i Ja wyznam przed Ojcem moim, który jest w niebie”. Mateusza 10,32.AN 363.1

Jeśli kiedykolwiek był czas, kiedy należało słuchać słów Chrystusa, to na pewno jest on teraz. (...) Dzięki uświęceniu w prawdzie możemy zarówno wierzącym, jak i niewierzącym dawać wyraźne świadectwo sprawiedliwości.AN 363.2

W swoim duchowym doświadczeniu moglibyśmy być już znacznie bardziej zaawansowani, niż jesteśmy. Zaniedbujemy składanie świadectwa, które powinno płynąć z uświęconych ust. Nawet siedząc za stołem Chrystus nauczał prawd, które wlewały w serce słuchaczy odwagę i niosły pociechę. Kiedykolwiek to tylko możliwe, powinniśmy przedstawiać słowa Chrystusa. Jeśli Jego miłość jest w sercu, pozostając tam jako żywa zasada, ze skarbnicy serca płynąć będą słowa stosowne do okoliczności, nie lekkomyślne i żartobliwe, ale pocieszające, słowa prawdy i uduchowienia. (...) Otwarte i odważne wyznawanie Chrystusa i ukazywanie w doborze słów prostoty prawdziwej pobożności okaże się skuteczniejsze niż liczne kazania. Jednak niewielu jest takich, którzy rzeczywiście objawiają cichość Chrystusa. Ach, potrzebujemy Jego cichości i musimy ją mieć. Chrystus ma zostać ukształtowany w nas jako nadzieja chwały.AN 363.3

Czynimy przygotowania do przeniesienia się do niebiańskiego świata. Nasze rozmowy powinny dotyczyć spraw niebios, skąd oczekujemy Pana Jezusa. Jego mamy uznawać za Dawcę wszelkiego dobrego i doskonałego daru, Autora wszelkich naszych błogosławieństw, w którym skupia się nasza nadzieja na życie wieczne. — Manuscript 127, 1907.AN 363.4

Nawet przez chwilę nie powinniśmy sugerować nikomu, że byłoby dla niego dobrze, gdyby ukrywał swoją wiarę i zasady przed niewierzącymi ludźmi tego świata, w obawie, że okazywać mu będą niechęć i lekceważenie. Chrystus wymaga od wszystkich swoich naśladowców otwartego, odważnego wyznawania wiary. Każdy musi stanąć na swoim stanowisku i być takim, jakim chce go widzieć Bóg — widowiskiem dla świata, aniołów i ludzi. Cały wszechświat z najwyższym zainteresowaniem przygląda się ostatniej fazie wielkiego boju między Chrystusem a szatanem. (...) Nigdy z bojaźni czy dla ziemskiego zysku nie powinniśmy ukrywać prawdy Bożej. — Testimonies for the Church VI, 144-145.AN 363.5