Nasz przystęp do Ojca — 12 marzec

“Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca w imieniu moim, da wam”. Jana 16,23.AN 78.1

Mamy modlić się w imieniu Chrystusa, naszego Orędownika. Nasze prośby mają wartość wtedy, gdy są zanoszone w Jego imieniu. On przerzucił most nad przepaścią spowodowaną przez grzech. Dzięki swojej pojednawczej ofierze przywiązał do siebie i swojego Ojca tych, którzy wierzą w Niego. Jego imię jest jedynym imieniem, przez które możemy być zbawieni. (...)AN 78.2

Nie powinniśmy aż tak bardzo rozmyślać o swoich grzechach i błędach, bo przestaniemy się modlić. Niektórzy uświadamiają sobie swoje wielkie słabości oraz grzechy i zniechęcają się. Szatan rzuca swój cień między nich a Pana Jezusa, ich pojednawczą ofiarę. Uważają, że nie ma sensu się modlić. Wydaje się im, że ich modlitwy są tak pomieszane ze złymi myślami, iż Pan ich nie wysłucha.AN 78.3

Takie sugestie pochodzą od szatana. W swoim człowieczeństwie Chrystus odparł tego rodzaju pokusy i wie, jak wesprzeć tych, którzy są w ten sposób kuszeni. Dla naszego dobra “zanosił On z wielkim wołaniem i ze łzami modlitwy i błagania”. Hebrajczyków 5,7.AN 78.4

Wielu nie rozumie, że to szatan sieje wątpliwości w ich sercu, więc podupadają na duchu i zostają pokonani w duchowej walce. Nie przestawaj się modlić dlatego, że borykasz się ze złymi myślami. Gdybyśmy dzięki swojej mądrości i sile potrafili właściwie się modlić i właściwie żyć, nie potrzebowalibyśmy pojednawczej ofiary. Jednak niedoskonałość jest udziałem całej ludzkości. Kształć i ćwicz swój umysł, abyś w prostocie serca przedstawiał Panu swoje potrzeby. Gdy przedkładasz swoje prośby Bogu, szukając przebaczenia grzechów, twoją duszę będzie otaczać czystsza i świętsza atmosfera. — The Signs of the Times, 18 listopad 1903.AN 78.5

Pan pragnie, byśmy doskonalili się w modlitwie i składali nasze duchowe ofiary z coraz większą wiarą i mocą. (...) On dał swego Syna dla naszego odkupienia. Jeśli przez żywą wiarę przyjmujemy Go jako naszego Zbawiciela, zostajemy postawieni na uprzywilejowanym miejscu przed Bogiem, gdyż Chrystus stoi przed Ojcem i mówi: “Złóż ich grzechy na mnie. Ja poniosę ich winę. Oni należą do mnie. Wypisałem ich na swoich dłoniach”. Ze względu na nas Jezus pokazuje Ojcu ślady ukrzyżowania, które będzie zawsze nosił. — Manuscript 91, 1901.AN 78.6