Braterstwo — 8 październik

“Któż by się nie bał ciebie, Panie, i nie uwielbił imienia twego? Bo Ty jedynie jesteś święty, toteż wszystkie narody przyjdą i oddadzą ci pokłon, ponieważ objawiły się sprawiedliwe rządy twoje”. Objawienie 15,4.AN 288.1

Chrystus pragnie, byśmy uświadomili sobie, że łączy nas wspólnota interesów. Boski Zbawiciel oddał życie za wszystkich ludzi, aby wszyscy mogli znaleźć w Nim źródło boskiego wsparcia. W Chrystusie Jezusie jesteśmy jedno. Nazywając Boga naszym Ojcem stajemy się równi wobec siebie. Stajemy się uczestnikami królewskiej rodziny, dziećmi niebiańskiego Króla. Jego bezcenna prawda wiąże w jedno serca bogatych i biednych, wielkich i maluczkich.AN 288.2

Gdy Duch Święty działa na umysł człowieka, wszelkie narzekania na bliźniego i oskarżenia kierowane pod jego adresem znikają. Jasne promienie Słońca Sprawiedliwości będzie oświecać umysł i serce. W oddawaniu czci Bogu nie będziemy czynić różnicy między bogatymi i biednymi, białymi i czarnymi. Znikną wszelkie uprzedzenia. Przychodząc do Boga będziemy tworzyć braterską wspólnotę. Jesteśmy przychodniami i obcymi na tym świecie, związanymi z lepszą ojczyzną niebiańską. Tam wszelka pycha, oskarżenia i zarozumiałość nigdy nie powstaną. Wszelkie maski zostaną odrzucone i “ujrzymy Go takiego jakim jest”. — The Review and Herald, 24 październik 1899.AN 288.3

Masz dom modlitwy może być bardzo skromny, a jednak Bóg przyznaje się do niego. Gdy oddajemy Mu cześć w duchu i prawdzie, w pięknie świętości, skromny dom modlitwy stanie się dla nas bramą niebios. Wspominając świadectwa cudownego Bożego działania i wyrażając serdeczną wdzięczność w modlitwie i pieśni przyłączamy się do chóru niebiańskich aniołów, którzy łączą się z nami w dziękczynieniu dla Boga. Uwielbianie Boga odpycha moc szatana. Usuwa szemrania i narzekania, a szatan traci grunt do działania.AN 288.4

Bóg uczy nas, że powinniśmy zbierać się w Jego domu modlitwy, by rozwijać doskonałą miłość. To przygotowuje ludzi do zamieszkania w domach, które Chrystus przygotował dla tych, co Go miłują, i gdzie co sabat i nów będą się oni spotykać, by połączyć swe głosy w pieśni dziękczynienia i chwały dla Tego, który siedzi na tronie, i dla Baranka, na wieki wieków. — The Review and Herald, 24 październik 1899.AN 288.5