Fale błogosławieństwa — 20 sierpień

“Wy jesteście solą ziemi; jeśli tedy sól zwietrzeje, czymże ją nasolą? Na nic więcej już się nie przyda, tylko aby była precz wyrzucona i przez ludzi podeptana”. Mateusza 5,13.AN 239.1

Te słowa zostały wypowiedziane do kilku biednych, prostych rybaków. Kapłani i rabini znajdowali się wśród słuchających, ale nie ich dotyczyło to oświadczenie. (...) W tych słowach Chrystusa zawarta jest idea wskazująca to, na czym polega wartość wpływu człowieka na bliźnich. Polega ona na służeniu na wzór Chrystusa, podnoszeniu bliźnich tak, jak On ich podnosił, nauczaniu właściwych zasad i hamowaniu zepsucia postępującego w świecie. Wywieranie właściwego wpływu oznacza rozgłaszanie łaski, której tylko Chrystus może udzielić. Oznacza podnoszenie bliźnich i niesienie im pomocy w życiu i zmianie charakteru dzięki mocy czystego przykładu połączonego z gorliwą wiarą i miłością. Lud Boży ma być reformującą i podtrzymującą siłą w świecie. Ma przeciwdziałać niszczącemu, psującemu wpływowi zła. — The Review and Herald, 22 sierpień 1899.AN 239.2

Idąc przez życie spotkasz się z ludźmi, których los nie jest lekki. Trud i nędza bez nadziei na poprawę bytu czynią ich brzemię nieznośnie ciężkim. (...) Zmęczeni troską i uciśnieni, nie wiedzą, gdzie znaleźć ulgę. Włóż całe swoje serce w dzieło pomagania im. Nie jest Bożym zamiarem, by Jego dzieci zamykały się wyłącznie w kręgu własnych spraw. Pamiętaj, że Chrystus umarł za twoich bliźnich tak samo jak za ciebie. Wyciągnij do nich pomocną dłoń. (...) Niech twoją zasadą będzie nie wypowiadanie słów powodujących zwątpienie i zniechęcenie. Możesz wiele uczynić, by uczynić życie innych lżejszym (...) dobrym słowem i świętym pocieszeniem. — The Watchman, 5 maj 1908.AN 239.3

Nawet najskromniejsi i najbiedniejsi uczniowie Jezusa mogą być błogosławieństwem dla bliźnich. Mogą nie zdawać sobie sprawy, że czynią coś szczególnie dobrego, ale dzięki swemu nieświadomemu wpływowi mogą dać początek falom błogosławieństw, które będą się rozszerzać i pogłębiać, a ich dobre skutki objawione zostaną dopiero w dniu ostatecznej nagrody. Nie muszą się martwić o powodzenie. Mają tylko iść przed siebie w spokoju, czyniąc wiernie dzieło wyznaczone im przez opatrzność Bożą, a ich życie nie będzie daremne. Sami będą się rozwijać na podobieństwo Chrystusa, a ponadto będą współpracownikami Bożymi w tym życiu i będą się przygotowywać do większej pracy i niezrównanej radości w przyszłym życiu. — The Watchman, 5 maj 1908.AN 239.4