Stanowczy jak Daniel — 11 wrzesień

“Lecz Wszechmogący Pan pomaga mi, dlatego nie zostałem zhańbiony, dlatego uczyniłem moją twarz twardą jak krzemień; wiedziałem bowiem, że nie będę zawstydzony”. Izajasza 50,7.AN 261.1

Młodzi mają przykład w Danielu, a jeśli będą wierni zasadom i obowiązkom, to zostaną pouczeni tak, jak Daniel. Z punktu widzenia świeckiej mądrości, Daniel i jego trzej towarzysze mieli znakomite perspektywy. Jednak oto stanęli wobec pierwszej poważnej próby. Ich zasady zderzyły się z rozporządzeniem króla. Otóż mieli oni spożywać królewski pokarm i pić wino z królewskich piwnic. (...) “Lecz Daniel postanowił nie kalać się potrawami ze stołu królewskiego ani winem, które król pijał. Prosił więc przełożonego nad sługami dworskimi, by mógł się ustrzec splamienia”. Daniela 1,8.AN 261.2

Ta prośba nie została przedstawiona w duchu buntu i oporu, ale jako gorące błaganie o łaskawy przywilej. (...) Daniel i jego koledzy (...) byli grzeczni, uprzejmi, pełni szacunku dla starszych, cisi i skromni. Kiedy Daniel i jego koledzy zostali poddani próbie, stanęli całkowicie po stronie sprawiedliwości i prawdy. Nie kierowali się kaprysem, ale postępowali inteligentnie. Postanowili, że skoro do tej pory nie spożywali mięsa, to nadal nie będą tego czynić. Ponieważ picie wina było zakazane dla tych, którzy uczestniczą w służbie Bożej, młodzieńcy postanowili także nie pić wina. (...)AN 261.3

Daniel i jego koledzy nie wiedzieli, dokąd doprowadzi ich ta decyzja. Nie wiedzieli, czy przyjdzie im ją przypłacić życiem, ale postanowili pozostać na prostej ścieżce całkowitej wstrzemięźliwości, nawet na dworze babilońskim, gdzie pobłażanie niskim namiętnościom było normą. (...) Dobre zachowanie tych młodzieńców zyskało im przychylność przełożonego. Powierzyli swoją sprawę Bogu idąc za nakazem wyrzeczenia się siebie i kierując się potrzebą wstrzemięźliwości we wszystkich sprawach. Pan współdziałał z Danielem i jego kolegami. (...)AN 261.4

Ten epizod został zapisany w historii Izraela jako przestroga i pouczenie dla młodych ludzi, by unikali naśladowania występnych zwyczajów i praktyk, które w jakikolwiek sposób mogłyby być zniewagą dla Boga. — Manuscript 51, 1898.AN 261.5