Dzień radości i błogosławieństwa — 25 maj

“Jeżeli powstrzymasz swoją nogę od bezczeszczenia sabatu, aby załatwić swoje sprawy w moim świętym dniu, i będziesz nazywał sabat rozkoszą, a dzień poświęcony Panu godnym czci, i uczcisz go nie odbywając w nim podróży, nie załatwiając swoich spraw i nie prowadząc pustej rozmowy, wtedy będziesz się rozkoszował Panem, a Ja sprawię, że wzniesiesz się ponad wyżyny ziemi, i nakarmię cię dziedzictwem twojego ojca, Jakuba, bo usta Pana to przyrzekły”. Izajasza 58,13.14.AN 152.1

Sabat (...) to Boży a nie nasz czas. Jeśli go przestępujemy, to tak, jakbyśmy okradali Boga. (...) Bóg dał nam sześć dni, w których mamy wykonywać naszą pracę, a tylko jeden dzień zarezerwował dla siebie. Powinien to być dla nas dzień błogosławieństwa — dzień, w którym musimy odłożyć na bok wszystkie świeckie sprawy i skupić nasze myśli na Bogu i niebie.AN 152.2

Jednak oddając cześć Bogu nie powinniśmy uważać tego za ciężkie i męczące zadanie. Sabat Pański ma być błogosławieństwem dla nas i dla naszych dzieci. Ma być dniem radości, dniem uświęconym przez Boga. Tak będą go rozumieć nasze dzieci, jeśli zostaną właściwie pouczone. (...) Można im pokazywać kwitnące kwiaty i otwierające się pąki, wysokie drzewa i piękne źdźbła trawy, a przy tym uczyć je, że Bóg uczynił to wszystko w sześciu dniach, a odpoczął w siódmym dniu i uświęcił go. W ten sposób rodzice mogą połączyć nauczanie dzieci z pięknem przyrody, tak iż dzieci widząc te wspaniałe dzieła Boże będą sobie przypominały o wielkim Stwórcy. (...)AN 152.3

Nie wolno nam tak wychowywać dzieci, aby myślały, że mają się czuć nieszczęśliwe w sabat i że w tym dniu nie wolno im wychodzić z domu. Och, nie! Chrystus prowadził swoich uczniów w sabat nad jezioro i tam ich nauczał. Jego sobotnie kazania nie zawsze były wygłaszane w czterech ścianach. (...)AN 152.4

Wielu twierdzi, że święciliby sabat, gdyby zachowywanie go było dla nich wygodne. Jednak ten dzień nie należy do was. To jest Boży dzień i nie macie prawa robić z nim, co się wam podoba, tak samo jak nie macie prawa zabrać mojej portmonetki. Bóg zarezerwował go dla siebie, poświęcił i pobłogosławił, a więc waszym obowiązkiem jest poświęcić ten czas służbie dla Boga, otoczyć go czcią i nazywać rozkoszą. — Manuscript 3, 1879.AN 152.5