Sierpień

Należymy do Boga — 1 sierpień

“Wiedzcie, że Pan jest Bogiem! On nas uczynił i do niego należymy, myśmy ludem jego i trzodą pastwiska jego”. Psalmów 100,3.AN 220.1

Bóg stworzył człowieka i obdarzył go zdolnościami ciała, duszy i ducha. Pan Jezus odkupił człowieka za cenę tak zupełną, tak wystarczającą, iż nie można jej z niczym porównać. Co może człowiek zaoferować Bogu, czego wcześniej od Niego nie otrzymał? Bóg dał zdolności, więc wszelkie umiejętności człowieka należą do Boga. To znaczy, że twoje doświadczenie od początku do końca ma być ściśle związane z niesieniem jarzma Chrystusowego. Uczenie się pokory i uniżoności serca czyni cię uczestnikiem cierpień Chrystusowych i sprawia, że zaczynasz cenić zalety życia Chrystusowego.AN 220.2

Żyjąc w ten sposób będziesz stale modlił się: “Zachowaj mnie Twoją mocą. Nie pozwól, by moje stopy się poślizgnęły. Niech moje serce nie wywyższa się. (...) Naucz mnie, jak mam wyrzekać się siebie, aby przyjmować łaskę Chrystusową i mieć tę miłość, którą pragnie mi dać Chrystus — “jak Ja was umiłowałem”. Jana 13,34. Muszę przyjąć łaskę, abym mógł ją przekazywać innym. Ach, daj mojej duszy odczuwać bliskość Boga, abym przejął Jego usposobienie i miłość do braci. Pomóż mi, Panie, uświadomić sobie, że o własnych siłach nie jestem w stanie uczynić nic szczerego i czystego. Ego wciąż będzie się domagać uznania, nawet w najświętszych sprawach”. (...)AN 220.3

Naszym indywidualnym zadaniem jest naśladowanie charakteru Chrystusa, który oddał życie, by nam to umożliwić. Czy damy dowód światu, że jesteśmy dziećmi Bożymi, nabytymi za wielką cenę, i że przynosimy dobre owoce w mowie, tonie głosu i uprzejmości wypływającej z odkupieńczej miłości, pokazując w ten sposób, na czym polega zachowywanie przykazań Bożych? (...)AN 220.4

Dana nam łaska kosztowała Niebiosa cenę, której wielkości nie jesteśmy w stanie oszacować. Łaska jest naszym największym skarbem, a Chrystus pragnie ją przekazywać przez nas innym ludziom. Jest ona święta, gdyż w imieniu Jezusa niesie zbawienie ludzkości. Jest w niej objawiona chwała Boża. Czy ktokolwiek z wierzących może sobie pozwolić na niezrozumienie tego daru, ignorować Dawcę i zadowalać się substytutami? — Manuscript 182, 1903.AN 220.5