Ufaj, kiedy upadasz — 25 kwiecień

“Nie jakobym już to osiągnął albo już był doskonały, ale dążę do tego, aby pochwycić, ponieważ zostałem pochwycony przez Chrystusa Jezusa”. Filipian 3,12.AN 122.1

Aby skutecznie walczyć z grzechem, musisz trzymać się blisko Jezusa. Nie mów z niedowierzaniem, gdyż to nie ma żadnego uzasadnienia. (...) Niewiara zawsze odłącza człowieka od Chrystusa.AN 122.2

Nie ma sensu opowiadać o naszych słabościach i zniechęceniu. Niech każdy z nas raczej powie: “Jest mi smutno z tego powodu, że uległem pokusie, a moje modlitwy są tak nędzne i wiara tak słaba. Nie mam niczego na usprawiedliwienie faktu, że moje życie duchowe karłowacieje. Pragnę dążyć do pełni charakteru w Chrystusie. Zgrzeszyłem, ale miłuję Jezusa. Upadłem wielokrotnie, a jednak On nadal wyciąga do mnie rękę i ratuje mnie. Opowiedziałem Mu o moich upadkach. Wyznałem Mu, iż odczuwam wstyd i smutek z powodu tego, że zawiodłem Go. Spojrzałem na krzyż i powiedziałem: On wycierpiał tak wiele dla mnie. Duch Święty uświadomił mi moją niewdzięczność, mój grzech przynoszący niesławę Chrystusowi. Ten, który nie zna grzechu, przebaczył mój grzech. On wzywa mnie do szlachetniejszego życia, więc zmierzam do wytkniętego mi celu”. (...)AN 122.3

W tym wielkim dniu, kiedy ludzie otrzymają nagrodę według swoich uczynków, pokora przynosząca owoc, napełniająca duszę poczuciem miłości Bożej, będzie przemawiać na korzyść tego, który ją pielęgnuje. Szczęśliwy jest ten, o którym będzie można powiedzieć: “Duch Boży nigdy nie poruszał serca tego człowieka nadaremnie. Szedł naprzód wzrastając z mocy w moc. Egoizm nie kierował jego życiem. Każde wezwanie do poprawy, każde ostrzeżenie i każdą radę przyjmował jako Boże błogosławieństwo. W ten sposób przygotowana została dla niego droga do przyjęcia kolejnych błogosławieństw, gdyż Bóg nie przemawiał do niego na próżno. Każdy szczebel w górę po drabinie rozwoju przygotowywał go do wspinania się jeszcze wyżej. Ze szczytu drabiny padały na niego jasne promienie chwały Bożej. Nie myślał o odpoczynku, ale stale dążył do mądrości i sprawiedliwości w Chrystusie. Dążył do celu, do nagrody wzniosłego powołania Bożego w Chrystusie Jezusie”.AN 122.4

To doświadczenie musi się stać udziałem każdego, kto jest zbawiony. — Manuscript 161, 1897.AN 122.5