Lipiec

Chrześcijańskie zobowiązanie do wierności — 1 lipiec

“Będziecie mi więc świętymi, bo Ja jestem święty, Ja, Pan i oddzieliłem was od innych ludów, abyście byli moimi”. 3 Mojżeszowa 20,26.AN 189.1

Charakter człowieka, który w wierze przychodzi do Boga, będzie świadczył o Zbawicielu, który stał się najważniejszą osobą w życiu wierzącego, kierując wszystkim i przenikając wszystko. Taki człowiek będzie stale pytał: “Czy to jest Twoja droga i Twoja wola, mój Zbawicielu?” Będzie stale patrzył na Jezusa. (...) Będzie liczył się z wolą boskiego Przyjaciele w kwestii wszystkich swoich działań, gdyż wie, że w ufności wobec Niego leży jego siła. Nawykiem stanie się dla niego kierowanie serca do Boga w każdym zmartwieniu i w każdej niepewności.AN 189.2

Kto przyjmuje Boga jako swego władcę, musi podjąć zobowiązanie do wierności wobec Niego. Musi przywdziać chrześcijański mundur i nieść wysoko sztandar, który świadczy o tym, do jakiej armii należy ten, kto go niesie. Musi otwarcie ślubować wierność Chrystusowi. Nie wolno mu skrywać swej wiary. Pieczęć Chrystusa musi zostać odciśnięta na życiu i działaniach wierzącego człowieka.AN 189.3

“Ja, Pan, jestem Bogiem waszym, który was oddzieliłem od ludów. (...) Będziecie mi więc świętymi, bo Ja jestem święty, Ja, Pan i oddzieliłem was od innych ludów, abyście byli moimi”. 3 Mojżeszowa 20,24.26. “A sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności poświęci, a cały duch wasz i dusza, i ciało niech będą zachowane bez nagany na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa”. 1 Tesaloniczan 5,23. “Lud, który sobie stworzyłem, będzie zwiastował moją chwałę”. Izajasza 43,21. “Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości”. 1 Piotra 2,9. (...)AN 189.4

Zupełne podporządkowanie się woli Bożej w mocy Chrystusa jest dla nas jedynie bezpieczną postawą. Egoistyczne myśli i skłonności targające duszą, prowadzące do wewnętrznych konfliktów, mogą zostać usunięte jedynie wtedy, gdy człowiek całkowicie podda się panowaniu Chrystusa. Zbawiciel rozkazuje wszelkim wzburzonym żywiołom: “Ucisz się!” Chrystus przyjmuje wszystkich, którzy przyjmują Go jako swojego Zbawiciela, a następnie panuje nad nimi jako król. (...) Nasza gorliwość w szerzeniu królestwa Bożego ma odznaczać nas jako wiernych poddanych krzyża Chrystusowego. Bóg może ufać jako swoim reprezentantom tylko tym, którzy są Mu bezwarunkowo posłuszni. — Manuscript 82, 1900.AN 189.5