Miara odpowiedzialności — 26 maj

“Jeśli mówimy, że z nim społeczność mamy, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie trzymamy się prawdy. Jeśli zaś chodzimy w światłości, jak On sam jest w światłości, społeczność mamy z sobą, i krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu”. 1 Jana 1,6.7.AN 153.1

Ilość udzielonego światła prawdy jest miarą naszej rzetelności w stosunku do niej. Droga do nieba będzie prosta dla tych, którzy są wierni w robieniu użytku z wiedzy, jaką mogą posiąść o przyszłym życiu. (...) Spójrz na pierwsze przestępstwo w Edenie. Adam i Ewa otrzymali wyraźne pouczenie o prawach panujących w raju oraz o karze za ich świadome przekroczenie. Nie byli posłuszni, a to nieuchronnie pociągnęło za sobą pewne następstwa. Na świecie zapanowała śmierć.AN 153.2

Przestępstwo jest to niestosowanie się do przykazań Bożych. Gdyby były one przez cały czas zachowywane, nie byłoby grzechu. Karą za grzech jest zawsze śmierć. Chrystus nie dopuścił do natychmiastowego wykonania wyroku śmierci, gdyż zaoferował swoje życie za życie człowieka. (...) Sprawiedliwość wymaga, by ludzie otrzymali światło poznania prawdy, a także by ten, kto odmawia kroczenia w tym świetle zesłanym z nieba za cenę śmierci Syna Bożego, poniósł karę. Jest to zasadą sprawiedliwości, że wina grzesznika będzie proporcjonalna do danej mu, ale nie zużytkowanej przez niego lub zużytkowanej w zły sposób, wiedzy. Bóg pragnie, by ludzie kroczyli w światłości oraz świadczyli wobec aniołów i swoich bliźnich o tym, że uznają Chrystusa jako Tego, który dokonał przebłagania za grzech i że szanują poniesioną przez Niego ofiarę jako największe z otrzymanych błogosławieństw. (...)AN 153.3

Teraz i w wieczności ofiara Syna Bożego złożona dla zbawienia rodzaju ludzkiego będzie miała zobowiązującą moc wobec każdego człowieka. Gdyby Bóg nie wykonał swojej części, gdyby nie objawił w pełni swojej woli, gdyby dał ludziom jakikolwiek powód do zaniedbania wielkiego zbawienia, człowiek mógłby jako wystarczającą wymówkę przytoczyć swą niewiedzę. Jednak Bóg dokładnie objaśnił drogę. Pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni. Niektórym udzielone zostało większe światło niż innym. Każdy będzie sądzony według udzielonego mu światła. (...) Bóg postanowił, że światło, które zostało ci udzielone, masz cenić jako święte. — Letter 180, 1902.AN 153.4