Więź wzajemnej zależności — 7 październik

“Jeśli jeden członek cierpi, cierpią z nim wszystkie członki; a jeśli doznaje czci jeden członek, radują się z nim wszystkie członki. Wy zaś jesteście ciałem Chrystusowym, a z osobna członkami”. 1 Koryntian 12,26-27.AN 287.1

W planach Pana ludzie są koniecznie potrzebni sobie nawzajem. Każdemu Bóg powierzył talenty, aby były używane w celu pomagania innym w kroczeniu ścieżką prawości. Przez nieegoistyczną służbę dla bliźnich rozwijamy i pomnażamy nasze talenty.AN 287.2

Jak różne części maszyny, wszyscy są związani ze sobą nawzajem, a jednocześnie zależni od wielkiego Centrum. Potrzeba jedności w różnorodności. Nikt, kto pracuje dla Pana, nie może pracować skutecznie oddzielony od innych. Każdy ma pracować pod Bożym nadzorem i używać udzielonych mu zdolności w Jego służbie, działając w ten sposób na rzecz wspólnej doskonałości. (...)AN 287.3

Ten, kto uważa się za chrześcijanina, powinien uważnie przyjrzeć się sobie i przekonać się, czy jest tak uprzejmy i wyrozumiały wobec bliźnich, jak pragnie, by oni byli wobec niego. (...) Chrystus uczył, że pozycja społeczna czy zamożność nie powinny powodować różnicy w sposobie traktowania bliźnich, gdyż wobec niebios wszyscy ludzie są braćmi i siostrami. Ziemskie dobra czy zaszczyty świata nie liczą się w Bożej ocenie człowieka. On stworzył wszystkich ludzi równymi, a więc nie ma względu na osoby. Ceni człowieka stosownie do cnót charakteru.AN 287.4

Prawdziwa pobożność oznacza wzajemną miłość, pomaganie sobie i kierowanie się nauką Jezusa w codziennym życiu. Mamy być poświęconymi kanałami, przez które miłość Chrystusa dociera do tych, którzy potrzebują pomocy. (...) Ten, kto najbardziej jest posłuszny woli Bożej, pełni najlepszą służbę dla Pana. Ten, kto idzie za Chrystusem, naśladując Jego dobroć, współczucie i miłość do ludzkości, zostanie przyjęty przez Boga jako dobry współpracownik. (...)AN 287.5

Gdy lud Boży zostanie napełniony wzajemną łagodnością i wrażliwością, wówczas wierzący uświadomią sobie, że sztandarem Pana jest miłość, a Jego owoc będzie dla nich słodki. Niebiosa zaczynają się już na ziemi. Żyjąc tutaj w atmosferze niebios, przygotowujemy się do życia w niebiańskiej ojczyźnie. — The Review and Herald, 13 maj 1909.AN 287.6