Miejsce osobistej modlitwy — 20 marzec

“Kto mieszka pod osłoną Najwyższego, kto przebywa w cieniu Wszechmocnego, ten mówi do Pana: Ucieczko moja i twierdzo moja, Boże mój, któremu ufam”. Psalmów 91,1.2.AN 86.1

Droga do tronu Bożego jest zawsze otwarta. Nie możesz cały czas klęczeć modląc się, ale twoje ciche prośby o siłę i kierownictwo mogą nieustannie wznosić się do Boga. Kiedy jesteś kuszony, a na pewno będziesz, możesz ukryć się pod osłoną Najwyższego. Jego wieczne ramiona otoczą cię i ochronią. — Counsels on Health 362.AN 86.2

Przychodzimy do Boga, bo On zaprosił nas do siebie i czeka, by przyjąć nas w swojej tronowej sali. (...) Możemy zostać dopuszczeni do bliskiej więzi i łączności z Bogiem. — Thoughts From the Mount of Blessing 131 (1956).AN 86.3

Módl się z pokorą w sercu. Często szukaj Pana w modlitwie. W odosobnionym miejscu, sam na sam z Bogiem, wypatruj Jezusa oczyma duszy i wsłuchuj się w Jego głos. Wychodząc z miejsca osobistej modlitwy pozostajesz w cieniu Wszechmocnego. Pokusy czyhają na ciebie, ale ty jesteś wciąż bliżej Jezusa i trzymasz się Jego dłoni. W ten sposób zdobywasz bogate doświadczenie, spoczywając w Jego miłości i ciesząc się Jego miłosierdziem. Zmartwienia i troski mijają, a ty radujesz się w Jezusie Chrystusie. Dusza jest gotowa słuchać głosu Ojca, a ty trwasz w jedności z Bogiem. Wszelki krytycyzm znika, wszelkie skłonności do osądzania bliźnich zostają usunięte z serca. (...)AN 86.4

Chrystus roztacza miłą woń swego charakteru. Patrząc na Chrystusa możesz rozwijać szlachetne cechy charakteru, czystość i ogładę, gdyż przez patrzenie na Niego zmieniamy się na Jego podobieństwo. Jako synowie i córki Boże musimy być podobni do Chrystusa, a przez bliską więź z Bogiem otrzymujemy moc i niebiańskie wyposażenie, abyśmy mogli czynić dzieła Boże. (...)AN 86.5

Ach, jaką radością jest brać udział w służbie Bożej! Jaki pokój, zadowolenie i odpocznienie są udziałem tych, którzy to czynią! Są oni członkami królewskiej rodziny, dziećmi niebiańskiego króla! “Jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Lecz wiemy, że gdy się objawi, będziemy do niego podobni”. 1 Jana 3,2. Mając taką nadzieję, taką więź, tak wielkie i cenne sposobności, czyż nie powinniśmy przez wiarę sięgać po więcej, niż czynimy to obecnie? Czyż nie powinna w nas wstąpić nadzieja i odwaga, które nie zostaną utracone ani nie ustąpią miejsca zniechęceniu nawet w najtrudniejszych okolicznościach? — Letter 110, 1893.AN 86.6