Siła dzięki modlitwie — 3 marzec

“Pójdźcie, pokłońmy się i padnijmy na twarz! Klęknijmy przed Panem, który nas uczynił!” Psalmów 95,6.AN 69.1

Chrystus uświadomił swoich uczniów co do tego, że potrzebują specjalnego czasu na osobiste nabożeństwa. Modlitwa poprzedzała i uświęcała każdy akt Jego służby. (...) Nocne modlitwy Zbawiciela w górach czy na pustkowiu były ważną częścią jego przygotowania się do prób, przez które musiał przejść w ciągu dnia. Odczuwał potrzebę odświeżenia i ożywienia duszy i ciała, aby oprzeć się pokusom szatana, a ci, którzy starają się żyć Jego życiem, będą także czuć taką samą potrzebę. (...)AN 69.2

Chrystus zobowiązał się do tego, że stanie się naszym zastępcą i poręczycielem, nie pomijając przy tym nikogo. Jego posłuszeństwo jest dla nas niewyczerpanym źródłem doskonałego posłuszeństwa. W niebie Jego zasługi, samozaparcie i ofiarowanie się są zgromadzone jako kadzidło, które ma być ofiarowane z modlitwami Jego ludu. Kiedy szczere, pokorne modlitwy grzesznika wznoszą się do tronu Bożego, Chrystus łączy je z wartością swojego życia doskonałego posłuszeństwa. Nasze modlitwy stają się wonne dzięki temu kadzidłu. (...)AN 69.3

Niechaj wszyscy pamiętają, że tajemnice królestwa Bożego nie mogą być poznane jedynie dzięki ludzkiemu rozumowaniu. Prawdziwa wiara i prawdziwa modlitwa — oto kanały, przez które płynie moc Boża! Modlitwa faryzeusza nie miała żadnej wartości, ale modlitwa celnika została wysłuchana na niebiańskim dworze, ponieważ pokazała ona, że był zależny od Boga, uchwyciwszy się Wszechpotężnego. Celnik uważał siebie za nic i czuł głęboki wstyd z powodu swoich występków. Podobną postawę powinni przyjąć wszyscy, którzy szukają Boga. Wiara i modlitwa są dwoma ramionami, którymi potrzebujący wierni tulą się do nieskończonej Miłości. (...)AN 69.4

Gdy rozmawiamy z Jezusem Chrystusem idąc drogą, On mówi: “Jestem po twojej prawicy”. Możemy chodzić codziennie w towarzystwie Chrystusa. Kiedy w skrytych westchnieniach wyrażamy nasze pragnienia, mogą one nie dotrzeć do żadnego ludzkiego ucha, ale nie mogą zginąć pokryte milczeniem ani zostać zapomniane w pędzie życia. Nic nie może zagłuszyć pragnienia duszy. Przebija się ono przez gwar uliczny, przez hałas dobiegający z warsztatów pracy i biegnie do niebiańskich przybytków. To do samego Boga mówimy i wzdychamy, a On słyszy naszą modlitwę. Proś więc, bo On powiedział: “Proście, a będzie wam dane”. — The Review and Herald, 30 październik 1900.AN 69.5