Boże poselstwo przekształca życie — 15 styczeń

“Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić”. Jana 3,7.AN 21.1

W słowach Chrystusa do Nikodema przedstawiona jest wielka prawda o nawróceniu serca przez Ducha Świętego: “Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego. (...) Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest”. Jana 3,3-6. — The Review and Herald, 7 lipiec 1904.AN 21.2

Przez odnowienie serca łaska Boża działa w celu przekształcenia życia człowieka. Nie tylko zewnętrzna zmiana jest potrzebna, by doprowadzić nas do harmonii z Bogiem. Jest wielu takich, którzy usiłują się zreformować przez odrzucenie tego czy innego złego nawyku. Mają oni nadzieję, że w ten sposób staną się chrześcijanami, ale zaczynają w złym miejscu. Naszym pierwszym zadaniem jest poddanie serca. (...)AN 21.3

Kwas prawdy, by przekształcić duszę, działa w ukryciu, cicho, stopniowo. Naturalne skłonności zostają złagodzone i podporządkowane. Zostają wszczepione nowe myśli, nowe uczucia, nowe motywacje, zostaje wyznaczony nowy standard charakteru — życie Chrystusa. Umysł ulega przemianie, a jego zdolności zostają uaktywnione do działania według nowych wytycznych. Człowiek nie zostaje wyposażony w nowe zdolności, ale te zdolności, które posiada, zostają uświęcone. Budzi się sumienie.AN 21.4

Pismo Święte jest wielkim czynnikiem w tym dziele przekształcania charakteru. Chrystus modlił się: “Poświęć ich w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą”. Jana 17,17. Słowo Boże, studiowane i przestrzegane, działa w sercu i podporządkowuje sobie wszelkie grzeszne cechy. Duch Święty przychodzi, by przekonać o grzechu, a wiara, która wypływa z serca, działa w miłości Chrystusowej, dostosowując nas — w ciele, duszy i duchu — do Jego woli.AN 21.5

Człowiek zaczyna dostrzegać niebezpieczeństwo, w jakim się znalazł. Widzi, że potrzebuje zmiany charakteru, zmiany serca. Jest poruszony, ogarnia go lęk. Duch Boży działa w nim, a on z bojaźnią i drżeniem stara się odkryć swoje wady charakteru i docieka, co może uczynić, by zaistniała konieczna zmiana w jego życiu. (...) Wyznaje swoje grzechy Bogu, a jeśli kogoś skrzywdził, wyznaje swoją winę temu, komu tę krzywdę wyrządził. (...) Działa w harmonii z Duchem Świętym, a jego nawrócenie jest autentyczne. — The Review and Herald, 7 lipiec 1904.AN 21.6