“O, jak miłe są przybytki twoje, Panie Zastępów! Dusza moja wzdycha i omdlewa z tęsknoty do przedsionków Pańskich. Serce moje i ciało woła radośnie do Boga żywego”. Psalmów 84,2. AN 368.1
Kiedy lud Boży odwraca swój wzrok od spraw tego świata i kieruje go w stronę nieba i niebiańskich spraw, wówczas staje się szczególnym ludem, ponieważ zaczyna pełniej dostrzegać miłosierdzie, dobroć i współczucie, jakie Bóg okazuje ludziom. Jego miłość domaga się od nich odpowiedzi, a ich życie ma wskazywać bliźnim, iż są prowadzeni przez Ducha Bożego, który sprawia, że ich uczucia są zwrócone w stronę spraw niebiańskich, a nie spraw tego świata. AN 368.2
Myśląc o niebie możemy wytężać naszą wyobraźnię do granic możliwości, znajdować miejsce dla najwznioślejszych myśli, do jakich jesteśmy zdolni i ćwiczyć nasze umysły do pojmowania szerokości, głębokości i wysokości spraw niebiańskich. Niemożliwą rzeczą jest jednak, byśmy pojęli w pełni wielkie tematy wieczności. Nie potrafimy nawet zrozumieć czynników, które kierują przemianą naszego charakteru i wywierają na nas uszlachetniający wpływ. Kiedy myślimy o tym, że Chrystus przyszedł na świat, aby oddać życie za upadłego człowieka, możemy w pewnym stopniu zrozumieć cenę zapłaconą za nasze odkupienie i uświadomić sobie, że poza Bogiem nie ma prawdziwego dobra czy wielkości. AN 368.3
Jedynie w świetle krzyża Golgoty możemy pojąć, jak głęboko ludzkość upadła w nieprawości i degradacji wskutek grzechu. Jedynie długość łańcucha opuszczonego z niebios dla ratowania nas z przepaści zła uświadamia nam, jak nisko upadliśmy. Jedynie mając przed oczami wiary niewidzialną dla nas rzeczywistość możemy zrozumieć cudowne sprawy odkupienia. — Manuscript 17, 1888. AN 368.4
Jesteśmy już niemal w domu. Wkrótce usłyszymy głos Zbawiciela piękniejszy niż muzyka, mówiący: “Wasza walka się zakończyła. Wejdźcie do radości Pana”. Cudowne, cudowne błogosławieństwo. Pragnę je usłyszeć z Jego nieśmiertelnych warg. Pragnę Go wielbić. Pragnę czcić Tego, który zasiada na tronie. Pragnę wznieść swój głos w uwielbieniu na dziedzińcach niebios. Czy będziesz tam? (...) Niech Bóg nam dopomoże i napełni nas pełnią mocy, abyśmy mogli uczestniczyć w radości przyszłego świata. — Manuscript 8, 1888. AN 368.5