“Aby wiara wasza nie opierała się na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej. My tedy głosimy mądrość wśród doskonałych, lecz nie mądrość tego świata ani władców tego świata, którzy giną; ale głosimy mądrość Bożą tajemną, zakrytą, którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej”. 1 Koryntian 2,5-7. WM 114.1
Jesteście przyjęci w Umiłowanym. Goreję pragnieniem, byście rozwijali się, dążąc do osiągnięcia doskonałości chrześcijańskiego charakteru, nie we własnej mocy, ale w mocy, cnotach i sprawiedliwości Chrystusa. Zesłanie Ducha Świętego jest największym darem, jaki Bóg mógł dać człowiekowi. Ten nieoceniony dar jest dostępny dla wszystkich. Duch Święty, jako dar zesłany z nieba, pojawił się w chwili, gdy jednorodzony Syn Boży zasiadł na tronie swego królestwa jako pośrednik przymierza. Obdarowując nas obecnością innego Pocieszyciela, Pan, Bóg niebios, pokazał nam, że uznaje pojednanie, którego dokonał między sobą i ludzkością, za w pełni skuteczne i doskonałe. Apostoł pisał: “Jej [nadziei] to trzymamy się jako kotwicy duszy, pewnej i mocnej, sięgającej aż poza zasłonę, gdzie jako poprzednik wszedł za nas Jezus, stawszy się arcykapłanem według porządku Melchisedeka na wieki”. Hebrajczyków 6,19-20. WM 114.2
Czyż Bóg nie powiedział, że da Ducha Świętego tym, którzy Go o to proszą? Czyż ten Duch nie jest prawdziwym przewodnikiem? Niektórzy obawiają się polegać na słowie Pana, jakby było w tym coś z zarozumialstwa. Modlą się do Boga, by ich uczył, a jednak boją się polegać na Jego obietnicy i wierzyć, że są wyuczeni przez Niego. Dopóki przychodzimy do naszego niebiańskiego Ojca z pokorą i w duchu gotowości uczenia się, dlaczego mielibyśmy wątpić, że Bóg spełni swą obietnicę? Ani przez chwilę nie wolno wam wątpić w Niego i znieważać Go w ten sposób. WM 114.3
Jeśli staracie się poznać wolę Bożą, to waszą rolą we współpracy z Bogiem jest wierzyć, że On będzie was prowadził i błogosławił w czynieniu Jego woli. Możemy nie dowierzać samym sobie, czy właściwie rozumiemy Jego nauki, ale i tę sprawę powinniśmy Mu powierzyć w modlitwie, ufając, że Duch Święty poprowadzi nas ku właściwemu zrozumieniu Jego planów i działania Jego opatrzności. — Manuscript Releases VI, 223.224. WM 114.4