هنگامی که صدای پسر انسان، مقدسین مُرده را از قبرها فرا خواند، زمین بطور مهیبی لرزید. آنان فراخوان را اجابت نموده و با لباس ج ل فناناپذیری ا پیش آمدند، و فریاد بر آورده می گفتند، « پیروزی، پیروزی، بر مرگ و بر قبر! ای مرگ، نیش تو کجاست؟ ای قبر، پیروزی تو کجاست؟ » ) اول قرنتیان ۱: ۵ را ببینید(. آنگاه مقدسین زنده و قیام کردگان با صدائی ممتد غریو ۵ پیروزی سر دادند. بدن هایی که با نشانه های بیماری و مرگ به قبر رفته بودند، با س متی و بنیه ابدی برخاسته بودند. مقدسین زنده در لحظه تغییر ا یافتند، همچون پلک زدن چشم، و به قیام کردگان پیوستند و با هم به دیدار خداوندشان در هوا رفتند. آه که چه ملاقات با شکوهی! دوستانی که مرده و از هم جدا شده بودند به هم پیوستند و هرگز از هم جدا نخواهند شد. DR 383.2
در هر طرف از ارابه ابری، بال هایی بود، و در زیر چرخ های زنده ای؛ و هنگامی که ارابه به سمت بالا حرکت کرد، چرخها فریاد بر آوردند، «قدوس »، و بال ها هنگامی که حرکت کردند فریاد زدند « قدوس » و فرشتگان مقدس ملتزم در اطراف ابرها فریاد زدند، « ج ل بر او باد، هللویاه! » و ارابه ا به سمت بالا و به شهر مقدس رفت. قبل از ورود به شهر، مقدسین بطورمربع وار انتظام یافته بودند، و عیسی در وسط قرار داشت. سر و شانه های او بلندتر از مقدسین و فرشتگان بود. شکل با شکوه او و سیمای دل پسند او از تمامی جهات مربع دیده می شد. DR 383.3