1 Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy? PB — Psalmów 2:1
2 Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc: PB — Psalmów 2:2
3 Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich. PB — Psalmów 2:3
4 Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich. PB — Psalmów 2:4
5 Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich, PB — Psalmów 2:5
6 Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją. PB — Psalmów 2:6
7 Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził. PB — Psalmów 2:7
8 Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi. PB — Psalmów 2:8
9 Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich. PB — Psalmów 2:9
10 Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi! PB — Psalmów 2:10
11 Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem. PB — Psalmów 2:11
12 Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają. PB — Psalmów 2:12