Psalmów 2

1 Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?PB — Psalmów 2:1

2 Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:PB — Psalmów 2:2

3 Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.PB — Psalmów 2:3

4 Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.PB — Psalmów 2:4

5 Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,PB — Psalmów 2:5

6 Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.PB — Psalmów 2:6

7 Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.PB — Psalmów 2:7

8 Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.PB — Psalmów 2:8

9 Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.PB — Psalmów 2:9

10 Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!PB — Psalmów 2:10

11 Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.PB — Psalmów 2:11

12 Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.PB — Psalmów 2:12