Łukasza 23

1 Tedy powstawszy wszystko mnóstwo ich, wiedli go do Piłata.PB — Łukasza 23:1

2 I poczęli nań skarżyć, mówiąc: Tegośmy znaleźli, że odwraca lud i zakazuje dani dawać cesarzowi, powiadając: Że on jest Chrystusem królem.PB — Łukasza 23:2

3 I pytał go Piłat, mówiąc: Tyżeś jest on król żydowski? A on mu odpowiadając rzekł: Ty powiadasz.PB — Łukasza 23:3

4 I rzekł Piłat do przedniejszych kapłanów i do ludu: Żadnej winy nie znajduję w tym człowieku.PB — Łukasza 23:4

5 Lecz się oni bardziej silili, mówiąc: Iż wzrusza lud, ucząc po wszystkiej Judzkiej ziemi, począwszy od Galilei aż dotąd.PB — Łukasza 23:5

6 Tedy Piłat usłyszawszy o Galilei, pytał, jeźliby był człowiekiem Galilejskim?PB — Łukasza 23:6

7 A gdy się dowiedział, iż był z państwa Herodowego, odesłał go do Heroda, który też w Jeruzalemie był w one dni.PB — Łukasza 23:7

8 A Herod ujrzawszy Jezusa, uradował się bardzo; bo go z dawna pragnął widzieć, dlatego, iż wiele o nim słyszał, i spodziewał się, iż miał ujrzeć jaki cud od niego uczyniony.PB — Łukasza 23:8

9 I pytał go wielą słów; ale mu on nic nie odpowiadał.PB — Łukasza 23:9

10 A przedniejsi kapłani i nauczeni w Piśmie stali, potężnie skarżąc nań.PB — Łukasza 23:10

11 Ale wzgardziwszy nim Herod z żołnierstwem swem i naśmiawszy się z niego, oblekł go w szatę białą i odesłał go zaś do Piłata.PB — Łukasza 23:11

12 I stali się sobie przyjaciołmi Piłat z Herodem onegoż to dnia; bo sobie byli przedtem nieprzyjaciołmi.PB — Łukasza 23:12

13 A Piłat zwoławszy przedniejszych kapłanów i przełożonych, i ludu,PB — Łukasza 23:13

14 Rzekł do nich: Oddaliście mi tego człowieka, jakoby lud odwracał: a oto ja przed wami pytając go, żadnej winy nie znalazłem w tym człowieku z tego, co nań skarżycie;PB — Łukasza 23:14

15 Ale ani Herod, bom was odesłał do niego, a oto nic mu się godnego śmierci nie stało;PB — Łukasza 23:15

16 Przetoż skarawszy wypuszczę go.PB — Łukasza 23:16

17 A musiał im Piłat wypuszczać jednego na święto.PB — Łukasza 23:17

18 Tedy zawołało społem wszystko mnóstwo, mówiąc: Strać tego a wypuść nam Barabbasza!PB — Łukasza 23:18

19 Który był dla niejakiego rozruchu w mieście uczynionego, i dla mężobójstwa wsadzony do więzienia.PB — Łukasza 23:19

20 Tedy Piłat znowu mówił, chcąc wypuścić Jezusa.PB — Łukasza 23:20

21 Ale oni przecię wołali, mówiąc: Ukrzyżuj, ukrzyżuj go!PB — Łukasza 23:21

22 A on po trzecie rzekł do nich: I cóż wżdy ten złego uczynił? Żadnej winy śmierci nie znalazłem w nim; przetoż skarawszy wypuszczę go.PB — Łukasza 23:22

23 A oni przecię nalegali głosy wielkimi, żądając, aby był ukrzyżowany; i zmacniały się głosy ich i przedniejszych kapłanów.PB — Łukasza 23:23

24 A tak Piłat przysądził, aby się dosyć stało żądności ich.PB — Łukasza 23:24

25 I wypuścił im onego, który był dla rozruchu i mężobójstwa wsadzony do więzienia, o którego prosili; ale Jezusa podał na wolę ich.PB — Łukasza 23:25

26 Gdy go tedy wiedli, uchwyciwszy Szymona niektórego Cyrenejczyka, idącego z pola, włożyli nań krzyż, aby go niósł za Jezusem.PB — Łukasza 23:26

27 I szło za nim wielkie mnóstwo ludu i niewiast, które go płakały i narzekały.PB — Łukasza 23:27

28 Ale Jezus obróciwszy się do nich, rzekł: Córki Jeruzalemskie! nie płaczcie nade mną, ale raczej same nad sobą płaczcie i nad dziatkami waszemi.PB — Łukasza 23:28

29 Albowiemci oto idą dni, których będą mówić: Błogosławione niepłodne i żywoty, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły.PB — Łukasza 23:29

30 Tedy poczną mówić górom: Padnijcie na nas! a pagórkom: Przykryjcie nas!PB — Łukasza 23:30

31 Albowiem ponieważ się to na zielonem drzewie dzieje, a cóż będzie na suchem?PB — Łukasza 23:31

32 Wiedzieni też byli i inni dwaj złoczyńcy, aby wespół z nim straceni byli.PB — Łukasza 23:32

33 A gdy przyszli na miejsce, które zowią trupich głów, tam go ukrzyżowali, i onych złoczyńców, jednego po prawicy, a drugiego po lewicy.PB — Łukasza 23:33

34 Tedy Jezus rzekł: Ojcze! odpuść im: boć nie wiedzą, co czynią. A rozdzieliwszy szaty jego, los o nie miotali.PB — Łukasza 23:34

35 I stał lud, przypatrując się, a naśmiewali się z niego i przełożeni z nimi, mówiąc: Inszych ratował, niechże ratuje samego siebie, jeźliże on jest Chrystus, on wybrany Boży.PB — Łukasza 23:35

36 Naśmiewali się też z niego i żołnierze, przystępując, a ocet mu podawając,PB — Łukasza 23:36

37 I mówiąc: Jeźliś ty jest król żydowski, ratujże samego siebie.PB — Łukasza 23:37

38 A był też i napis napisany nad nim literami Greckiemi i Łacińskiemi i Żydowskiemi: Tenci jest on król żydowski.PB — Łukasza 23:38

39 A jeden z onych złoczyńców, którzy z nim wisieli, urągał mu, mówiąc: Jeźliżeś ty jest Chrystus, ratujże siebie i nas.PB — Łukasza 23:39

40 A odpowiadając drugi, gromił go mówiąc: I ty się Boga nie boisz, chociażeś jest w temże skazaniu?PB — Łukasza 23:40

41 A myć zaiste sprawiedliwie; (bo godną zapłatę za uczynki nasze bierzemy;) ale ten nic złego nie uczynił.PB — Łukasza 23:41

42 I rzekł do Jezusa: Panie! pomnij na mnie, gdy przyjdziesz do królestwa twego.PB — Łukasza 23:42

43 A Jezus mu rzekł: Zaprawdę powiadam tobie, dziś ze mną będziesz w raju.PB — Łukasza 23:43

44 A było około szóstej godziny, i stała się ciemność po wszystkiej ziemi aż do godziny dziewiątej.PB — Łukasza 23:44

45 I zaćmiło się słońce, a zasłona kościelna rozerwała się w pół.PB — Łukasza 23:45

46 A Jezus zawoławszy głosem wielkim, rzekł: Ojcze! w ręce twoje polecam ducha mojego; a to rzekłszy, skonał.PB — Łukasza 23:46

47 A widząc setnik, co się działo, chwalił Boga, mówiąc: Zaprawdę człowiek to był sprawiedliwy.PB — Łukasza 23:47

48 Także i wszystek lud, który się był zszedł na to dziwowisko, widząc, co się działo, bijąc się w piersi swoje, wracał się.PB — Łukasza 23:48

49 A znajomi jego wszyscy z daleka stali, i niewiasty, które za nim były przyszły z Galilei, przypatrując się temu.PB — Łukasza 23:49

50 A oto mąż, imieniem Józef, który był senatorem, mąż dobry i sprawiedliwy,PB — Łukasza 23:50

51 Który był nie zezwolił na radę i na uczynek ich, z Arymatyi, miasta Judzkiego, który też oczekiwał królestwa Bożego;PB — Łukasza 23:51

52 Ten przyszedłszy do Piłata, prosił o ciało Jezusowe.PB — Łukasza 23:52

53 I zdjąwszy je, obwinął je prześcieradłem a położył je w grobie w opoce wykowanym, w którym jeszcze nikt nigdy nie był położony.PB — Łukasza 23:53

54 A był dzień przygotowania, i sabat nastawał.PB — Łukasza 23:54

55 Poszedłszy też za nim i niewiasty, które były z nim przyszły z Galilei, oglądały grób, i jako było położone ciało jego.PB — Łukasza 23:55

56 A wróciwszy się, nagotowały wonnych rzeczy i maści; ale w sabat odpoczęły według przykazania.PB — Łukasza 23:56