Przypowieści 7

1 Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.PB — Przypowieści 7:1

2 Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.PB — Przypowieści 7:2

3 Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.PB — Przypowieści 7:3

4 Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,PB — Przypowieści 7:4

5 Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.PB — Przypowieści 7:5

6 Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;PB — Przypowieści 7:6

7 I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,PB — Przypowieści 7:7

8 Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.PB — Przypowieści 7:8

9 Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.PB — Przypowieści 7:9

10 A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,PB — Przypowieści 7:10

11 Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;PB — Przypowieści 7:11

12 Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;PB — Przypowieści 7:12

13 I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:PB — Przypowieści 7:13

14 Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.PB — Przypowieści 7:14

15 Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.PB — Przypowieści 7:15

16 Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.PB — Przypowieści 7:16

17 Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.PB — Przypowieści 7:17

18 Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.PB — Przypowieści 7:18

19 Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.PB — Przypowieści 7:19

20 Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.PB — Przypowieści 7:20

21 I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.PB — Przypowieści 7:21

22 Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.PB — Przypowieści 7:22

23 I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.PB — Przypowieści 7:23

24 Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.PB — Przypowieści 7:24

25 Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.PB — Przypowieści 7:25

26 Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.PB — Przypowieści 7:26

27 Dom jej jest jako drogi piekielne, wiodące do gmachów śmierci.PB — Przypowieści 7:27