Jana 12

1 Tedy Jezus szóstego dnia przed wielkanocą przyszedł do Betanii, kędy był Łazarz, który był umarł, którego wzbudził od umarłych.PB — Jana 12:1

2 Tamże mu sprawili wieczerzę, a Marta posługiwała, a Łazarz był jednym z onych, którzy z nim społem u stołu siedzieli.PB — Jana 12:2

3 A Maryja wziąwszy funt maści szpikanardowej bardzo drogiej, namaściła nogi Jezusowe, i utarła włosami swojemi nogi jego, i napełniony był on dom wonnością onej maści.PB — Jana 12:3

4 Tedy rzekł jeden z uczniów jego, Judasz, syn Szymona, Iszkaryjot, który go miał wydać:PB — Jana 12:4

5 Przeczże tej maści nie sprzedano za trzysta groszy, a nie dano ubogim?PB — Jana 12:5

6 A to mówił, nie iżby miał pieczą o ubogich, ale iż był złodziejem, i mieszek miał, a cokolwiek włożono, nosił.PB — Jana 12:6

7 Tedy rzekł Jezus: Zaniechaj jej; na dzień pogrzebu mego to chowała.PB — Jana 12:7

8 Albowiem ubogie zawsze z sobą macie, ale mnie nie zawsze mieć będziecie.PB — Jana 12:8

9 Dowiedział się tedy lud wielki z Żydów, iż tam był, i przyszli nie tylko dla Jezusa, ale też aby Łazarza widzieli, którego był wzbudził od umarłych.PB — Jana 12:9

10 I radzili się przedniejsi kapłani, żeby i Łazarza zabili.PB — Jana 12:10

11 Bo wiele z Żydów dla niego odstępowali i wierzyli w Jezusa.PB — Jana 12:11

12 Nazajutrz wielki lud, który był przyszedł na święto, usłyszawszy, iż Jezus idzie do Jeruzalemu,PB — Jana 12:12

13 Nabrali gałązek palmowych i wyszli naprzeciwko niemu i wołali: Hosanna! błogosławiony, który idzie w imieniu Pańskiem, król Izraelski!PB — Jana 12:13

14 A dostawszy Jezus oślęcia, wsiadł na nie, jako jest napisane:PB — Jana 12:14

15 Nie bój się, córko Syońska! oto król twój idzie, siedząc na oślęciu.PB — Jana 12:15

16 Ale tego z przodku nie zrozumieli uczniowie jego, ale gdy był Jezus uwielbiony, tedy wspomnieli, iż to było o nim napisane, a że mu to uczynili.PB — Jana 12:16

17 Świadczył tedy lud, który z nim był, iż Łazarza zawołał z grobu i wzbudził go od umarłych.PB — Jana 12:17

18 Dlatego też wyszedł przeciwko niemu lud, że słyszał, iż on ten cud uczynił.PB — Jana 12:18

19 Tedy mówili Faryzeuszowie między sobą: Widzicie, że nic nie sprawicie; oto świat za nim poszedł.PB — Jana 12:19

20 A byli niektórzy Grekowie z tych, którzy przychodzili do Jeruzalemu, żeby się modlili w święto.PB — Jana 12:20

21 Ci tedy przyszli do Filipa, który był z Betsaidy Galilejskiej, i prosili go, mówiąc: Panie, chcemy Jezusa widzieć.PB — Jana 12:21

22 Przyszedł Filip i powiedział Andrzejowi, a Andrzej zasię i Filip powiedzieli Jezusowi.PB — Jana 12:22

23 A Jezus odpowiedział im, mówiąc: Przyszła godzina, aby był uwielbiony Syn człowieczy.PB — Jana 12:23

24 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeźliby ziarno pszeniczne wpadłszy do ziemi, nie obumarło, ono samo zostaje; lecz jeźliby obumarło, wielki pożytek przynosi.PB — Jana 12:24

25 Kto miłuje duszę swoję, utraci ją, a kto nienawidzi duszy swojej na tym świecie, ku wiecznemu żywotowi strzeże jej.PB — Jana 12:25

26 Jeźli mnie kto służy, niechże mię naśladuje, a gdziem ja jest, tam i sługa mój będzie; a jeźli mnie kto służyć będzie, uczci go Ojciec mój.PB — Jana 12:26

27 Terazci dusza moja zatrwożona jest; i cóż rzekę? Ojcze! zachowaj mię od tej godziny; alemci dlatego przyszedł na tę godzinę.PB — Jana 12:27

28 Ojcze! uwielbij imię twoje. Przyszedł tedy głos z nieba: Uwielbiłem i jeszcze uwielbię.PB — Jana 12:28

29 A lud ten, który stał i słyszał, mówił: Zagrzmiało; a drudzy mówili: Anioł do niego mówił.PB — Jana 12:29

30 Odpowiedział Jezus i rzekł: Nie dla mnie się ten głos stał, ale dla was.PB — Jana 12:30

31 Teraz jest sąd świata tego, teraz książę świata tego precz wyrzucony będzie.PB — Jana 12:31

32 A ja jeźli będę podwyższony od ziemi, pociągnę wszystkich do siebie.PB — Jana 12:32

33 (A mówił to, oznajmując, jaką śmiercią miał umrzeć.)PB — Jana 12:33

34 Odpowiedział mu on lud: Myśmy słyszeli z zakonu, iż Chrystus trwa na wieki; a jakoż ty mówisz, że musi być podwyższony Syn człowieczy? i któryż to jest Syn człowieczy?PB — Jana 12:34

35 Tedy im rzekł Jezus: Jeszcze do małego czasu jest z wami światłość; chodźcież tedy, póki światłość macie, żeby was ciemność nie ogarnęła; bo kto w ciemności chodzi, nie wie, kędy idzie.PB — Jana 12:35

36 Póki światłość macie, wierzcie w światłość, abyście byli synami światłości. To powiedział Jezus, a odszedłszy schronił się od nich.PB — Jana 12:36

37 A choć tak wiele cudów uczynił przed nimi, przecię nie uwierzyli weń,PB — Jana 12:37

38 Aby się wypełniło słowo Izajasza proroka, które powiedział: Panie! i któż uwierzył kazaniu naszemu, a ramię Pańskie komuż jest objawione?PB — Jana 12:38

39 Dlatego uwierzyć nie mogli, iż jeszcze powiedział Izajasz:PB — Jana 12:39

40 Zaślepił oczy ich, i zatwardził serce ich, aby oczyma nie widzieli i sercem nie zrozumieli, i nie nawrócili się, abym je uzdrowił.PB — Jana 12:40

41 To powiedział Izajasz, gdy widział chwałę jego, i mówił o nim.PB — Jana 12:41

42 Wszakże jednak i z książąt wiele ich weń uwierzyło; ale dla Faryzeuszów nie wyznali, aby z bóżnicy nie byli wyłączeni.PB — Jana 12:42

43 Bo umiłowali chwałę ludzką więcej, niż chwałę Bożą.PB — Jana 12:43

44 I wołał Jezus, a mówił: Kto wierzy w mię, nie w mię wierzy, ale w onego, który mię posłał.PB — Jana 12:44

45 I kto mię widzi, widzi onego, który mię posłał.PB — Jana 12:45

46 Ja światłość przyszedłem na świat, aby żaden, kto wierzy w mię, w ciemnościach nie został.PB — Jana 12:46

47 A jeźliby kto słuchał słów moich, a nie uwierzyłby, jać go nie sądzę; bom nie przyszedł, ażebym sądził świat, ale ażebym zbawił świat.PB — Jana 12:47

48 Kto mną gardzi, a nie przyjmuje słów moich, ma kto by go sądził; słowa, którem ja mówił, one go osądzą w ostateczny dzień.PB — Jana 12:48

49 Bom ja z siebie samego nie mówił, ale ten, który mię posłał, Ojciec, on mi rozkazanie dał, co bym mówił i co bym powiadać miał;PB — Jana 12:49

50 I wiem, że rozkazanie jego jest żywot wieczny; przetoż to, co ja wam mówię, jako mi powiedział Ojciec, tak mówię.PB — Jana 12:50