Łukasza 18

1 I powiedział im jeszcze podobieństwo do tego zmierzające, iż się zawsze potrzeba modlić, a nie ustawać,PB — Łukasza 18:1

2 Mówiąc: Był niektóry sędzia w jednem mieście, który się Boga nie bał, i człowieka się nie wstydził.PB — Łukasza 18:2

3 Była też wdowa w temże mieście, która przychodziła do niego, mówiąc: Pomścij się krzywdy mojej nad przeciwnikiem moim.PB — Łukasza 18:3

4 Lecz on długo nie chciał. Ale potem rzekł sam w sobie: Aczci się Boga nie boję i człowieka się nie wstydzę,PB — Łukasza 18:4

5 Wszakże iż mi się uprzykrza ta wdowa, pomszczę się krzywdy jej, aby na ostatek przyszedłszy, nie była mi ciężką.PB — Łukasza 18:5

6 Rzekł tedy Pan: Słuchajcież, co mówi niesprawiedliwy sędzia.PB — Łukasza 18:6

7 A Bóg izali się nie pomści krzywdy wybranych swoich, wołających do siebie we dnie i w nocy, chociaż im długo cierpi?PB — Łukasza 18:7

8 Powiadam wam, iż się pomści krzywdy ich w rychle. Ale gdy przyjdzie Syn człowieczy, izali znajdzie wiarę na ziemi?PB — Łukasza 18:8

9 Rzekł też i do niektórych, którzy ufali sami w sobie, że byli sprawiedliwymi, a inszych za nic nie mieli, to podobieństwo:PB — Łukasza 18:9

10 Dwoje ludzi wstąpiło do kościoła, aby się modlili, jeden Faryzeusz a drugi celnik.PB — Łukasza 18:10

11 Faryzeusz stanąwszy, tak się sam u siebie modlił: Dziękuję tobie, Boże! żem nie jest jako inni ludzie, drapieżni, niesprawiedliwi, cudzołożnicy, albo jako i ten celnik.PB — Łukasza 18:11

12 Poszczę dwakroć w tydzień; daję dziesięcinę ze wszystkiego, co mam.PB — Łukasza 18:12

13 A celnik stojąc z daleka, nie chciał podnieść i oczu swych w niebo, ale się bił w piersi swoje, mówiąc: Boże! bądź miłościw mnie grzesznemu.PB — Łukasza 18:13

14 Powiadam wam, żeć ten odszedł usprawiedliwionym do domu swego, więcej niżeli on: albowiem kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.PB — Łukasza 18:14

15 Przynoszono też do niego i niemowlątka, aby się ich dotykał; co gdy widzieli uczniowie, gromili je.PB — Łukasza 18:15

16 Ale Jezus zwoławszy ich, rzekł: Dopuśćcie dziatkom przychodzić do mnie, a nie zabraniajcie im; albowiem takowych jest królestwo Boże.PB — Łukasza 18:16

17 Zaprawdę powiadam wam: Ktobykolwiek nie przyjął królestwa Bożego jako dzieciątko, nie wnijdzie do niego.PB — Łukasza 18:17

18 I pytał go niektóry książę, mówiąc: Nauczycielu dobry! co czyniąc odziedziczę żywot wieczny?PB — Łukasza 18:18

19 I rzekł mu Jezus: Przecz mię zowiesz dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden, to jest Bóg.PB — Łukasza 18:19

20 Umiesz przykazania? Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie świadcz fałszywie, czcij ojca twego i matkę twoję.PB — Łukasza 18:20

21 A on rzekł: Tegom wszystkiego przestrzegał od młodości mojej.PB — Łukasza 18:21

22 Co usłyszawszy Jezus, rzekł mu: Jednego ci jeszcze nie dostaje; wszystko, co masz, sprzedaj, a rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie; a przyszedłszy naśladuj mię.PB — Łukasza 18:22

23 A on usłyszawszy to, bardzo się zasmucił; bo był nader bogaty.PB — Łukasza 18:23

24 A gdy go Jezus ujrzał bardzo zasmuconego, rzekł: Jakoż trudno ci, co mają pieniądze, wnijdą do królestwa Bożego!PB — Łukasza 18:24

25 Albowiem łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wnijść do królestwa Bożego.PB — Łukasza 18:25

26 Tedy rzekli ci, którzy to słyszeli: I któż może być zbawiony?PB — Łukasza 18:26

27 Ale on rzekł: Co jest niemożebne u ludzi, możebne jest u Boga.PB — Łukasza 18:27

28 I rzekł Piotr: Otośmy my opuścili wszystko, a poszliśmy za tobą.PB — Łukasza 18:28

29 Tedy im on rzekł: Zaprawdę powiadam wam, iż nie masz nikogo, co by opuścił dom, albo rodziców, albo braci, albo żonę, albo dzieci dla królestwa Bożego,PB — Łukasza 18:29

30 Aby nie wziął daleko więcej w tym czasie, a w przyszłym wieku żywota wiecznego.PB — Łukasza 18:30

31 A wziąwszy z sobą onych dwunastu, rzekł im: Oto wstępujemy do Jeruzalemu, a wypełni się wszystko, co napisano przez proroki o Synu człowieczym.PB — Łukasza 18:31

32 Bo będzie wydany poganom, i będzie naśmiewany, i zelżony, i uplwany:PB — Łukasza 18:32

33 A ubiczowawszy zabiją go; ale dnia trzeciego zmartwychwstanie.PB — Łukasza 18:33

34 Lecz oni z tego nic nie zrozumieli, i było to słowo zakryte przed nimi, i nie wiedzieli, co mówiono.PB — Łukasza 18:34

35 I stało się, gdy się on przybliżał do Jerycha, ślepy niektóry siedział podle drogi, żebrząc.PB — Łukasza 18:35

36 A usłyszawszy lud przechodzący, pytał, co by to było?PB — Łukasza 18:36

37 I powiedziano mu, iż Jezus Nazareński tędy idzie.PB — Łukasza 18:37

38 I zawołał, mówiąc: Jezusie, Synu Dawidowy! zmiłuj się nade mną.PB — Łukasza 18:38

39 Lecz ci, co szli wprzód, gromili go, aby milczał. Ale on tem więcej wołał: Synu Dawidowy! zmiłuj się nade mną.PB — Łukasza 18:39

40 Zastanowiwszy się tedy Jezus, kazał go przywieść do siebie; a gdy się przybliżył, pytał go, mówiąc:PB — Łukasza 18:40

41 Co chcesz, abym ci uczynił? A on rzekł: Panie! abym przejrzał.PB — Łukasza 18:41

42 A Jezus mu rzekł: Przejrzyj, wiara twoja ciebie uzdrowiła.PB — Łukasza 18:42

43 I zarazem przejrzał, i szedł za nim, wielbiąc Boga. Co wszystek lud widząc, dał chwałę Bogu.PB — Łukasza 18:43