DziejeApostolskie 2

1 A gdy przyszedł dzień pięćdziesiąty, byli wszyscy jednomyślnie pospołu.PB — DziejeApostolskie 2:1

2 Tedy się stał z prędka z nieba szum, jakoby przypadającego wiatru gwałtownego i napełnił wszystek dom, kędy siedzieli.PB — DziejeApostolskie 2:2

3 I ukazały się im rozdzielone języki na kształt ognia, który usiadł na każdym z nich.PB — DziejeApostolskie 2:3

4 I napełnieni są wszyscy Duchem Świętym, a poczęli mówić innemi językami, jako im Duch on dawał wymawiać.PB — DziejeApostolskie 2:4

5 A byli w Jeruzalemie mieszkający Żydowie, mężowie nabożni, z każdego narodu tych, którzy są pod niebem.PB — DziejeApostolskie 2:5

6 A gdy się stał ten głos, zeszło się mnóstwo ludzi i strwożyli się, że je słyszał każdy z nich mówiące własnym językiem swoim.PB — DziejeApostolskie 2:6

7 I zdumiewali się wszyscy, i dziwowali się, mówiąc jedni do drugich: Izali oto ci wszyscy, którzy mówią, nie są Galilejczycy?PB — DziejeApostolskie 2:7

8 A jakoż my od nich słyszymy każdy z nas swój własny język, w którymeśmy się urodzili?PB — DziejeApostolskie 2:8

9 Partowie i Medowie, i Elamitowie, i którzy mieszkamy w Mezopotamii, w Judzkiej ziemi, i w Kapadocyi, w Poncie, i w Azyi;PB — DziejeApostolskie 2:9

10 W Frygii, i w Pamfilii, w Egipcie, i w stronach Libii, która jest podle Cyreny, i przychodniowie Rzymscy; Żydowie, i nowonawróceni;PB — DziejeApostolskie 2:10

11 Kreteńczycy, i Arabczycy; słyszymy ich, mówiących językami naszemi wielkie sprawy Boże.PB — DziejeApostolskie 2:11

12 I zdumiewali się wszyscy, i dziwowali się, mówiąc jeden do drugiego: Cóż to wżdy ma być?PB — DziejeApostolskie 2:12

13 Lecz drudzy naśmiewając się, mówili: Ci się młodem winem popili.PB — DziejeApostolskie 2:13

14 A stanąwszy Piotr z jedenastoma, podniósł głos swój i przemówił do nich: Mężowie Judzcy i wszyscy, którzy mieszkacie w Jeruzalemie! niech wam to jawno będzie, a przyjmijcie w uszy słowa moje.PB — DziejeApostolskie 2:14

15 Albowiem nie są ci, jako wy mniemacie, pijani, gdyż dopiero jest trzecia na dzień godzina.PB — DziejeApostolskie 2:15

16 Aleć to jest ono, co przepowiedziano przez proroka Joela:PB — DziejeApostolskie 2:16

17 I będzie w ostateczne dni, (mówi Bóg): Wyleję z Ducha mego na wszelkie ciało, a prorokować będą synowie wasi i córki wasze, a młodzieńcy wasi widzenia widzieć będą, a starcom waszym sny się śnić będą.PB — DziejeApostolskie 2:17

18 Nawet w oneż dni na sługi moje i na służebnice moje wyleję z Ducha mego, i będą prorokować;PB — DziejeApostolskie 2:18

19 I ukażę cuda na niebie w górze i znamiona na ziemi nisko, krew, i ogień, i parę dymu.PB — DziejeApostolskie 2:19

20 Słońce się obróci w ciemność, a księżyc w krew, przedtem niż przyjdzie on dzień Pański wielki i znaczny.PB — DziejeApostolskie 2:20

21 I stanie się, że ktobykolwiek wzywał imienia Pańskiego, zbawion będzie.PB — DziejeApostolskie 2:21

22 Mężowie Izraelscy! słuchajcie słów tych Jezusa, onego Nazareńskiego, męża od Boga wsławionego u was mocami i cudami, i znamionami, które czynił Bóg przez niego w pośrodku was, jako i wy sami wiecie;PB — DziejeApostolskie 2:22

23 Tego za ułożoną radą i przejrzeniem Bożem wydanego wziąwszy, a przez ręce niezbożników ukrzyżowawszy, zabiliście.PB — DziejeApostolskie 2:23

24 Którego Bóg wzbudził, rozwiązawszy boleści śmierci, jakoż było to niepodobne, aby od niej miał być zatrzymany.PB — DziejeApostolskie 2:24

25 Albowiem o nim mówi Dawid: Upatrywałem zawsze Pana przed obliczem mojem; bo mi jest po prawicy, abym nie był wzruszony.PB — DziejeApostolskie 2:25

26 Przetoż rozweseliło się serce moje i rozradował się język mój, nadto i ciało moje odpocznie w nadziei;PB — DziejeApostolskie 2:26

27 Albowiem nie zostawisz duszy mojej w piekle, a nie dasz świętemu twojemu oglądać skażenia.PB — DziejeApostolskie 2:27

28 Oznajmiłeś mi drogi żywota, a napełnisz mię radością przed obliczem twojem.PB — DziejeApostolskie 2:28

29 Mężowie bracia! mogę bezpiecznie mówić do was o patryjarsze Dawidzie, żeć umarł i pogrzebiony jest, a grób jego jest u nas aż do dnia dzisiejszego.PB — DziejeApostolskie 2:29

30 Będąc tedy prorokiem i wiedząc, że mu się Bóg obowiązał przysięgą, iż z owocu biódr jego według ciała miał wzbudzić Chrystusa, a posadzić na stolicy jego.PB — DziejeApostolskie 2:30

31 To przeglądając, powiedział o zmartwychwstaniu Chrystusowem, iż nie została dusza jego w piekle, ani ciało jego widziało skażenia.PB — DziejeApostolskie 2:31

32 Tegoć Jezusa wzbudził Bóg, czego my wszyscy jesteśmy świadkami.PB — DziejeApostolskie 2:32

33 Prawicą tedy Bożą będąc wywyższony, a obietnicę Ducha Świętego wziąwszy od Ojca, wylał to, co wy teraz widzicie i słyszycie.PB — DziejeApostolskie 2:33

34 Albowiemci Dawid nie wstąpił do nieba, lecz sam powiada: Rzekł Pan Panu memu, siądź po prawicy mojej,PB — DziejeApostolskie 2:34

35 Aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.PB — DziejeApostolskie 2:35

36 Niechajże tedy wie zapewne wszystek dom Izraelski, że go Bóg i Panem, i Chrystusem uczynił, tego Jezusa, któregoście wy ukrzyżowali.PB — DziejeApostolskie 2:36

37 A to słysząc, przerażeni są na sercu i rzekli do Piotra i do innych Apostołów: Cóż mamy czynić, mężowie bracia?PB — DziejeApostolskie 2:37

38 Tedy Piotr rzekł do nich: Pokutujcie, a ochrzcij się każdy z was w imieniu Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów, a weźmiecie dar Ducha Świętego.PB — DziejeApostolskie 2:38

39 Albowiemci wam ta obietnica należy i dziatkom waszym, i wszystkim, którzy daleko są, którekolwiek by powołał Pan, Bóg nasz.PB — DziejeApostolskie 2:39

40 I wielą inszych słów oświadczał się i napominał je, mówiąc: Wyzwólcie się od tego rodzaju przewrotnego.PB — DziejeApostolskie 2:40

41 Którzy tedy wdzięcznie przyjęli słowa jego, ochrzczeni są i przystało dnia onego dusz około trzech tysięcy.PB — DziejeApostolskie 2:41

42 I trwali w nauce apostolskiej i w społeczności, i w łamaniu chleba, i w modlitwach.PB — DziejeApostolskie 2:42

43 I przyszedł strach na każdą duszę, a wiele się znamion i cudów przez Apostołów działo.PB — DziejeApostolskie 2:43

44 A wszyscy, którzy uwierzyli byli pospołu, i wszystkie rzeczy mieli spólne.PB — DziejeApostolskie 2:44

45 A osiadłości i majętności sprzedawali, i udzielali ich wszystkim, jako komu było potrzeba.PB — DziejeApostolskie 2:45

46 A na każdy dzień trwając zgodnie w kościele i chleb łamiąc po domach, przyjmowali pokarm z radością i w prostocie serdecznej.PB — DziejeApostolskie 2:46

47 Chwaląc Boga i mając łaskę u wszystkiego ludu. A Pan przydawał zborowi na każdy dzień tych, którzy mieli być zbawieni.PB — DziejeApostolskie 2:47