DziejeApostolskie 7

1 Tedy rzekł najwyższy kapłan: A także się ma ta rzecz?PB — DziejeApostolskie 7:1

2 A on rzekł: Mężowie bracia i ojcowie, słuchajcie! Bóg chwały ukazał się ojcu naszemu Abrahamowi, gdy był w Mezopotamii, przedtem niż mieszkał w Haranie.PB — DziejeApostolskie 7:2

3 I rzekł do niego: Wynijdź z ziemi twojej i od twojej rodziny, a idź do ziemi, którą ci ukażę.PB — DziejeApostolskie 7:3

4 Tedy wyszedłszy z ziemi Chaldejskiej, mieszkał w Haranie, a stamtąd, gdy umarł ojciec jego, przeniósł go Bóg do ziemi tej, w której wy teraz mieszkacie.PB — DziejeApostolskie 7:4

5 I nie dał mu w niej dziedzictwa i na stopę nogi, choć mu ją był obiecał dać w dzierżawę, i nasieniu jego po nim, gdy jeszcze nie miał potomka.PB — DziejeApostolskie 7:5

6 I mówił mu tak Bóg: Nasienie twoje będzie przychodniem w cudzej ziemi i zniewolą je, i trapić je będą przez czterysta lat.PB — DziejeApostolskie 7:6

7 Ale ten naród, któremu służyć będą, ja będę sądził, rzekł Bóg; a potem wynijdą i służyć mi będą na tem miejscu.PB — DziejeApostolskie 7:7

8 I dał mu przymierze obrzezki; i tak Abraham spłodził Izaaka i obrzezał go dnia ósmego, a Izaak Jakóba, a Jakób dwunastu patryjarchów.PB — DziejeApostolskie 7:8

9 A patryjarchowie nienawidząc Józefa, sprzedali go do Egiptu; ale Bóg był z nim.PB — DziejeApostolskie 7:9

10 I wyrwał go ze wszystkich jego ucisków, a dał mu łaskę i mądrość przed Faraonem, królem Egipskim, który go postanowił książęciem nad Egiptem i nad wszystkim domem swoim.PB — DziejeApostolskie 7:10

11 Potem przyszedł głód na wszystkę ziemię Egipską i Chananejską, i ucisk wielki, i nie znajdowali żywności ojcowie nasi.PB — DziejeApostolskie 7:11

12 A gdy usłyszał Jakób, iż zboża były w Egipcie, posłał ojców naszych pierwszy raz.PB — DziejeApostolskie 7:12

13 A za wtórym razem poznany jest Józef od braci swych i objawiony jest Faraonowi naród Józefowy.PB — DziejeApostolskie 7:13

14 Tedy Józef posławszy, przyzwał ojca swego Jakóba i wszystkę swoję rodzinę w siedmdziesiąt i pięciu duszach.PB — DziejeApostolskie 7:14

15 I zstąpił Jakób do Egiptu, i tam umarł on i ojcowie nasi.PB — DziejeApostolskie 7:15

16 I przeniesieni są do Sychem, i położeni w grobie, który był kupił Abraham za pieniądze u synów Hemora, ojca Sychemowego.PB — DziejeApostolskie 7:16

17 A gdy się przybliżył czas obietnicy, o którą był przysiągł Bóg Abrahamowi, rozrodził się lud i rozmnożył się w Egipcie.PB — DziejeApostolskie 7:17

18 Aż nastał inny król, który nie znał Józefa.PB — DziejeApostolskie 7:18

19 Ten podchodząc zdradliwie naród nasz, trapił ojców naszych, tak iż musieli wymiatać niemowlątka swoje, żeby się nie rozkrzewiały.PB — DziejeApostolskie 7:19

20 Pod ten czas narodził się Mojżesz, a był krasnym z daru Bożego, którego chowano przez trzy miesiące w domu ojca jego.PB — DziejeApostolskie 7:20

21 A gdy był wyrzucony, wzięła go córka Faraonowa i wychowała go sobie za syna.PB — DziejeApostolskie 7:21

22 I wyćwiczony jest Mojżesz we wszelkiej mądrości Egipskiej, a był możny w mowach i w uczynkach.PB — DziejeApostolskie 7:22

23 A gdy mu było czterdzieści lat, przyszło mu na myśl, aby nawiedził braci swych, syny Izraelskie.PB — DziejeApostolskie 7:23

24 A ujrzawszy jednego ukrzywdzonego, ujął się oń i pomścił się krzywdy tego, który bezprawie cierpiał, zabiwszy Egipczanina.PB — DziejeApostolskie 7:24

25 Albowiem mniemał, że bracia jego rozumieją, że Bóg przez rękę jego daje im wybawienie; lecz oni tego nie rozumieli.PB — DziejeApostolskie 7:25

26 A nazajutrz pokazał się im, gdy się z sobą bili i prowadził je do pokoju, mówiąc: Mężowie! bracia jesteście sobie; przeczże się społem krzywdzicie?PB — DziejeApostolskie 7:26

27 Lecz ten, co krzywdził bliźniego, odegnał go, mówiąc: Któż cię postanowił książęciem i sędzią nad nami?PB — DziejeApostolskie 7:27

28 Izali mię ty chcesz zabić, jakoś wczoraj zabił Egipczanina?PB — DziejeApostolskie 7:28

29 I uciekł Mojżesz za temi słowy i był przychodniem w ziemi Madyjańskiej, gdzie spłodził dwóch synów.PB — DziejeApostolskie 7:29

30 A gdy się wypełniło czterdzieści lat, ukazał mu się na puszczy góry Synaj Anioł Pański w płomieniu ognistym w krzaku.PB — DziejeApostolskie 7:30

31 A Mojżesz ujrzawszy, zadziwił się onemu widzeniu; a gdy przystąpił, aby się temu przypatrzył, stał się do niego głos Pański:PB — DziejeApostolskie 7:31

32 Jam jest Bóg ojców twoich, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, i Bóg Jakóba. A zadrżawszy Mojżesz nie śmiał się przypatrywać.PB — DziejeApostolskie 7:32

33 I rzekł mu Pan: Zzuj obuwie z nóg twoich; bo miejsce, na którem stoisz, jest ziemia święta.PB — DziejeApostolskie 7:33

34 Widząc widziałem utrapienie ludu mego, który jest w Egipcie, i słyszałem wzdychanie ich, a zstąpiłem, żebym je wybawił; przetoż teraz chodź, poślę cię do Egiptu.PB — DziejeApostolskie 7:34

35 Tego Mojżesza, którego się byli zaprzali, mówiąc: Któż cię postanowił książęciem i sędzią? Tego Bóg książęciem i wybawicielem posłał przez rękę Anioła, który mu się ukazał w krzaku.PB — DziejeApostolskie 7:35

36 I ten je wywiódł, czyniąc cuda i znamiona w ziemi Egipskiej i na morzu Czerwonem, i na puszczy, przez czterdzieści lat.PB — DziejeApostolskie 7:36

37 Tenci jest Mojżesz, który rzekł synom Izraelskim: Proroka wam wzbudzi Pan, Bóg wasz, z braci waszych, jako mię, onego słuchać będziecie;PB — DziejeApostolskie 7:37

38 Ten jest, który był w zgromadzeniu na puszczy z Aniołem, który mówił do niego na górze Synaj, i z ojcami naszymi, który przyjął słowa Boże żywe, aby je nam podał.PB — DziejeApostolskie 7:38

39 Któremu nie chcieli posłuszni być ojcowie nasi; ale go odrzucili i obrócili się sercy swemi do Egiptu.PB — DziejeApostolskie 7:39

40 Mówiąc do Aarona: Uczyń nam bogi, którzy by szli przed nami; albowiem Mojżeszowi onemu, który nas wywiódł z ziemi Egipskiej, nie wiemy co się stało.PB — DziejeApostolskie 7:40

41 I uczynili w one dni cielca i sprawowali ofiarę onemu bałwanowi, i weselili się w sprawach rąk swoich;PB — DziejeApostolskie 7:41

42 I odwrócił się Bóg i podał je, aby służyli wojsku niebieskiemu, jako napisano jest w księgach prorockich: Zażeście mu bite i inne ofiary ofiarowali na puszczy przez czterdzieści lat, domu Izraelski?PB — DziejeApostolskie 7:42

43 Owszem nosiliście namiot Molocha i gwiazdę boga waszego Remfana, te obrazy, któreście sobie uczynili, abyście się im kłaniali; przetoż was zaprowadzę za Babilon.PB — DziejeApostolskie 7:43

44 Namiot świadectwa mieli ojcowie nasi na puszczy, jako był rozrządził ten, który powiedział Mojżeszowi, aby go uczynił według kształtu, który widział.PB — DziejeApostolskie 7:44

45 Który wziąwszy ojcowie nasi, wnieśli z Jozuem tam, gdzie była osiadłość poganów, których Bóg wygnał od obliczności ojców naszych, aż do dni Dawidowych;PB — DziejeApostolskie 7:45

46 Który znalazł łaskę przed obliczem Bożem i prosił, aby znalazł namiot Bogu Jakóbowemu.PB — DziejeApostolskie 7:46

47 A Salomon zbudował mu dom.PB — DziejeApostolskie 7:47

48 Ale on Najwyższy nie mieszka w kościołach ręką uczynionych, jako prorok mówi:PB — DziejeApostolskie 7:48

49 Niebo jest stolica moja, a ziemia podnóżek nóg moich. Cóż mi za dom zbudujecie, mówi Pan, albo które jest miejsce odpocznienia mego?PB — DziejeApostolskie 7:49

50 Izali ręka moja tego wszystkiego nie uczyniła?PB — DziejeApostolskie 7:50

51 Ludzie twardego karku i nieobrzezanego serca, i uszów! wy się zawżdy sprzeciwiacie Duchowi Świętemu jako ojcowie wasi, tak i wy.PB — DziejeApostolskie 7:51

52 Któregoż z proroków nie prześladowali ojcowie wasi, i nie pozabijali tych, którzy przedtem opowiadali o przyjściu tego Sprawiedliwego, któregoście wy się teraz stali zdrajcami i mordercami?PB — DziejeApostolskie 7:52

53 Którzyście wzięli zakon przez rozrządzenie anielskie, a nie strzegliście go.PB — DziejeApostolskie 7:53

54 Tedy słuchając tego, pukali się w sercach swych i zgrzytali na niego zębami.PB — DziejeApostolskie 7:54

55 A on będąc pełen Ducha Świętego, patrząc pilnie w niebo, ujrzał chwałę Bożą i Jezusa stojącego po prawicy Bożej.PB — DziejeApostolskie 7:55

56 I rzekł: Oto widzę niebiosa otworzone i Syna człowieczego stojącego po prawicy Bożej.PB — DziejeApostolskie 7:56

57 A oni krzyknąwszy głosem wielkim, zatulili uszy swoje i rzucili się na niego jednomyślnie.PB — DziejeApostolskie 7:57

58 A wypchnąwszy go z miasta, kamionowali; a świadkowie złożyli szaty swoje u stóp młodzieńca, którego zwano Saul.PB — DziejeApostolskie 7:58

59 I kamionowali Szczepana modlącego się i mówiącego: Panie Jezu! przyjmij ducha mojego!PB — DziejeApostolskie 7:59

60 A klęknąwszy na kolana, zawołał głosem wielkim: Panie! nie poczytaj im tego za grzech! A to rzekłszy, zasnął.PB — DziejeApostolskie 7:60