Łukasza 20

1 I stało się z onych dni dnia jednego, gdy uczył lud w kościele i kazał Ewangeliję, że nadeszli przedniejsi kapłani i nauczeni w Piśmie z starszymi,PB — Łukasza 20:1

2 I rzekli do niego, mówiąc: Powiedz nam, którą mocą to czynisz, albo kto jest ten, coć dał tę moc?PB — Łukasza 20:2

3 A on odpowiadając, rzekł do nich: Spytam i ja was o jednę rzecz, a powiedzcie mi:PB — Łukasza 20:3

4 Chrzest Jana byłli z nieba, czyli z ludzi?PB — Łukasza 20:4

5 A oni myślili sami w sobie, mówiąc: Jeźli powiemy, z nieba, rzecze: Czemużeście mu tedy nie wierzyli?PB — Łukasza 20:5

6 Jeźliż zasię rzeczemy, z ludzi, wszystek lud ukamionuje nas, ponieważ za pewne mają, że Jan jest prorokiem.PB — Łukasza 20:6

7 I odpowiedzieli, że nie wiedzą, skąd by był.PB — Łukasza 20:7

8 A Jezus im rzekł: I ja wam nie powiem, którą mocą to czynię.PB — Łukasza 20:8

9 I począł do ludu mówić to podobieństwo: Człowiek niektóry nasadził winnicę, i najął ją winiarzom, i odjechał precz na czas niemały.PB — Łukasza 20:9

10 A czasu swego posłał sługę do onych winiarzy, aby mu dali z pożytku onej winnicy; ale oni winiarze ubiwszy go, odesłali próżnego.PB — Łukasza 20:10

11 I posłał zasię drugiego sługę; ale oni i tego ubiwszy i zelżywszy, odesłali próżnego.PB — Łukasza 20:11

12 I posłał zasię trzeciego; ale oni i tego zraniwszy, wyrzucili precz.PB — Łukasza 20:12

13 A tak rzekł Pan onej winnicy: Cóż uczynię? poślę syna mego miłego, snać gdy tego ujrzą, zawstydzą się.PB — Łukasza 20:13

14 Ale winiarze ujrzawszy go, rzekli między sobą, mówiąc: Tenci jest dziedzic; pójdźcie zabijmy go, aby nasze było dziedzictwo.PB — Łukasza 20:14

15 I wypchnąwszy go precz z winnicy, zabili. Cóż im tedy uczyni Pan onej winnicy?PB — Łukasza 20:15

16 Przyjdzie, a potraci one winiarze, a winnicę odda innym. Co oni usłyszawszy, rzekli: Nie daj tego Boże!PB — Łukasza 20:16

17 Lecz on spojrzawszy na nie, rzekł: Cóż tedy jest ono, co napisano: Kamień, który odrzucili budujący, ten się stał głową węgielną?PB — Łukasza 20:17

18 Wszelki, który upadnie na ten kamień, roztrąci się, a na kogo by upadł, zetrze go.PB — Łukasza 20:18

19 I starali się przedniejsi kapłani i nauczeni w Piśmie, jakoby nań ręce wrzucili onejże godziny, ale się ludu bali; albowiem poznali, iż przeciwko nim wyrzekł to podobieństwo.PB — Łukasza 20:19

20 A tak podstrzegając go, posłali szpiegi, którzy zmyślali, jakoby byli sprawiedliwymi, aby go podchwycili w mowie jego, a potem aby go podali zwierzchności i w moc starościną.PB — Łukasza 20:20

21 I pytali go, mówiąc: Nauczycielu! wiemy, że dobrze mówisz i uczysz, ani przyjmujesz osób; ale drogi Bożej w prawdzie uczysz.PB — Łukasza 20:21

22 Godzili się nam dać czynsz cesarzowi, czyli nie?PB — Łukasza 20:22

23 Ale on obaczywszy chytrość ich, rzekł do nich: Czemuż mię kusicie?PB — Łukasza 20:23

24 Ukażcie mi grosz; czyj ma obraz i napis? A odpowiadając rzekli: Cesarza.PB — Łukasza 20:24

25 Zatem on im rzekł: Oddawajcież tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu.PB — Łukasza 20:25

26 I nie mogli go podchwycić w mowie jego przed ludem, a zadziwiwszy się odpowiedzi jego, umilknęli.PB — Łukasza 20:26

27 A przyszedłszy niektórzy z Saduceuszów, (którzy przeczą i mówią, iż nie masz zmartwychwstania), pytali go,PB — Łukasza 20:27

28 Mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz nam napisał: Jeźliby komu brat umarł, mając żonę, a umarłby bez dziatek, aby brat jego pojął jego żonę, a wzbudził nasienie bratu swemu.PB — Łukasza 20:28

29 Było tedy siedm braci, z których pierwszy pojąwszy żonę, umarł bez dziatek.PB — Łukasza 20:29

30 I pojął wtóry onę żonę, a umarł i ten bez dziatek.PB — Łukasza 20:30

31 Potem ją pojął i trzeci, także i oni wszyscy siedmiu, a nie zostawiwszy dziatek, pomarli.PB — Łukasza 20:31

32 Po wszystkich też umarła i ona niewiasta.PB — Łukasza 20:32

33 Przetoż przy zmartwychwstaniu, któregoż z nich ona będzie żoną, ponieważ siedmiu ich miało ją za żonę?PB — Łukasza 20:33

34 Tedy odpowiadając, rzekł im Jezus: Synowie tego wieku żenią się i za mąż wydają.PB — Łukasza 20:34

35 Ale ci, którzy godni są, aby dostąpili onego wieku, i powstaną od umarłych, ani się żenić, ani za mąż dawać będą.PB — Łukasza 20:35

36 Albowiem umierać więcej nie będą mogli; bo będą równi Aniołom, będąc synami Bożymi, gdyż są synami zmartwychwstania.PB — Łukasza 20:36

37 A iż umarli zmartwychwstaną, i Mojżesz pokazał przy onym krzaku, gdy zowie Pana Boga Bogiem Abrahamowym i Bogiem Izaakowym i Bogiem Jakóbowym.PB — Łukasza 20:37

38 A Bógci nie jest Bogiem umarłych, ale żywych; bo jemu wszyscy żyją.PB — Łukasza 20:38

39 Tedy odpowiadając niektórzy z nauczonych w Piśmie, rzekli: Nauczycielu! dobrześ powiedział.PB — Łukasza 20:39

40 I nie śmieli go więcej o nic pytać.PB — Łukasza 20:40

41 I rzekł do nich: Jakoż powiadają, że Chrystus jest synem Dawidowym?PB — Łukasza 20:41

42 A sam Dawid mówi w księgach Psalmów: Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojejPB — Łukasza 20:42

43 Aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.PB — Łukasza 20:43

44 Ponieważ go tedy Dawid nazywa Panem, i jakoż jest synem jego?PB — Łukasza 20:44

45 A gdy słuchał wszystek lud, rzekł uczniom swoim:PB — Łukasza 20:45

46 Strzeżcie się nauczonych w Piśmie, którzy chcą chodzić w szatach długich, i miłują pozdrawiania na rynkach i pierwsze stołki w bóżnicach, i pierwsze miejsca na wieczerzach;PB — Łukasza 20:46

47 Którzy pożerają domy wdów, a to pod pokrywką długich modlitw: cić odniosą cięższy sąd.PB — Łukasza 20:47