DziejeApostolskie 20

1 A gdy się on rozruch uciszył, zwoławszy Paweł uczniów i z nimi się pożegnawszy, wyszedł stamtąd, aby szedł do Macedonii.PB — DziejeApostolskie 20:1

2 A przeszedłszy one strony i napomniawszy je szerokiemi słowy, przyszedł do Grecyi.PB — DziejeApostolskie 20:2

3 A tam zamieszkawszy przez trzy miesiące, gdzie nań Żydowie zasadzkę uczynili, gdy miał płynąć do Syryi, umyślił się powrócić przez Macedoniję.PB — DziejeApostolskie 20:3

4 I puścił się z nim aż do Azyi Sopater, Bereeńczyk, a z Tesalończyków Arystarchus i Sekundus, i Gajus Derbejczyk, i Tymoteusz;PB — DziejeApostolskie 20:4

5 A z Azyjatczyków Tychykus i Trofimus, którzy wprzód poszedłszy, czekali nas w Troadzie.PB — DziejeApostolskie 20:5

6 A my po dniach przaśników odpłynęliśmy z Filipowa i przyszliśmy do nich do Troady za pięć dni, gdzieśmy zamieszkali siedm dni.PB — DziejeApostolskie 20:6

7 Tedy pierwszy dzień po sabacie, gdy się uczniowie zgromadzili na łamanie chleba, Paweł rozmawiał z nimi, mając iść precz nazajutrz, i przedłużył mowę aż do północy.PB — DziejeApostolskie 20:7

8 A było wiele lamp na onej sali, gdzie byli zgromadzeni.PB — DziejeApostolskie 20:8

9 Tam siedząc niektóry młodzieniec, imieniem Eutychus, w oknie, będąc ciężkim snem zdjęty, gdy tak Paweł długo mówił, snem zmorzony padł na dół z trzeciego piętra i podniesiony jest umarły.PB — DziejeApostolskie 20:9

10 A Paweł zstąpiwszy na dół, przypadł nań, a ujrzawszy go, rzekł: Nie trwożcie się; boć w nim jest dusza jego.PB — DziejeApostolskie 20:10

11 A wstąpiwszy zasię, łamał chleb i jadł, i kazał im długo aż do świtania; potem odszedł precz.PB — DziejeApostolskie 20:11

12 I przywiedli onego młodzieńca żywego, i byli nader ucieszeni.PB — DziejeApostolskie 20:12

13 A my przyszedłszy wprzód do okrętu, puściliśmy się do Assonu, abyśmy stamtąd wzięli Pawła; albowiem tak był postanowił, mając sam pieszo iść.PB — DziejeApostolskie 20:13

14 A gdy się z nami zszedł w Assonie, wziąwszy go, przyjechaliśmy do Mityleny.PB — DziejeApostolskie 20:14

15 A stamtąd odpłynąwszy, drugiego dnia przyszliśmy przeciw Chyju, a trzeciego dnia przypłynęliśmy do Samu, a pomieszkawszy w Trogillu, nazajutrz przyszliśmy do Miletu.PB — DziejeApostolskie 20:15

16 Albowiem Paweł umyślił był minąć Efez, aby mu nie przyszło czasu trawić w Azyi, bo się kwapił, jeźliby mu można, aby na dzień świąteczny był w Jeruzalemie.PB — DziejeApostolskie 20:16

17 Tedy z Miletu posławszy do Efezu, przyzwał do siebie starszych zborowych.PB — DziejeApostolskie 20:17

18 Którzy gdy do niego przyszli, rzekł im: Wy wiecie od pierwszego dnia, któregom przyszedł do Azyi, jakom z wami po wszystek czas był,PB — DziejeApostolskie 20:18

19 Służąc Panu ze wszelką uniżonością i z wielą łez i pokus, które na mię przychadzały z zasadzek żydowskich.PB — DziejeApostolskie 20:19

20 Jakom się nie schraniał niczego, co by było pożyteczne, abym wam nie oznajmił i nie uczył was jawnie i po domach.PB — DziejeApostolskie 20:20

21 Świadectwo wydawając i Żydom, i Grekom o pokucie ku Bogu i o wierze w Pana naszego Jezusa Chrystusa.PB — DziejeApostolskie 20:21

22 A oto teraz ja będąc związany duchem, idę do Jeruzalemu, nie wiedząc co tam na mię przyjść ma.PB — DziejeApostolskie 20:22

23 Tylko że Duch Święty po miastach świadczy, powiadając, że mię więzienie i uciski czekają.PB — DziejeApostolskie 20:23

24 Wszakże ja na nic nie dbam i nie jest mi tak droga dusza moja, bym tylko bieg mój z radością wykonał i posługę, którąm wziął od Pana Jezusa na oświadczenie Ewangielii łaski Bożej.PB — DziejeApostolskie 20:24

25 A teraz oto ja wiem, że już więcej nie oglądacie oblicza mojego wy wszyscy, między którymim chodził, każąc królestwo Boże.PB — DziejeApostolskie 20:25

26 Przetoż oświadczam się wam dnia dzisiejszego, żem ja jest czysty od krwi wszystkich.PB — DziejeApostolskie 20:26

27 Albowiem nie chroniłem się, żebym wam nie miał oznajmić wszelkiej rady Bożej.PB — DziejeApostolskie 20:27

28 Pilnujcież tedy samych siebie i wszystkiej trzody, w której was Duch Święty postanowił biskupami, abyście paśli zbór Boży, którego nabył przez własną krew.PB — DziejeApostolskie 20:28

29 Boć ja to wiem, że po odejściu mojem wnijdą między was wilcy okrutni, którzy trzodzie folgować nie będą.PB — DziejeApostolskie 20:29

30 A z was samych powstaną mężowie, mówiący rzeczy przewrotne, aby za sobą pociągnęli uczniów.PB — DziejeApostolskie 20:30

31 Przetoż czujcie, pomnąc, żem przez trzy lata w nocy i we dnie nie przestawał napominać ze łzami każdego z was.PB — DziejeApostolskie 20:31

32 A teraz, bracia! poruczam was Bogu i słowu łaski jego, który może pobudować i dać wam dziedzictwo między wszystkimi poświęconymi.PB — DziejeApostolskie 20:32

33 Srebra albo złota, albo szaty nie pożądałem od nikogo.PB — DziejeApostolskie 20:33

34 Owszem sami wiecie, że moim potrzebom i tych, którzy są ze mną, służyły te ręce,PB — DziejeApostolskie 20:34

35 Wszystkomci wam okazał, iż tak pracując, musimy podejmować słabe, a pamiętać na słowa Pana Jezusowe, że on rzekł: Szczęśliwsza jest rzecz dawać, niżeli brać.PB — DziejeApostolskie 20:35

36 A to powiedziawszy, klęknął na kolana swoje i modlił się z nimi wszystkimi.PB — DziejeApostolskie 20:36

37 I stał się wielki płacz wszystkich, a upadając na szyję Pawłową, całowali go;PB — DziejeApostolskie 20:37

38 Smucąc się bardzo, najwięcej tych słów, które im rzekł, że już więcej nie mieli oglądać oblicza jego. I prowadzili go do okrętu.PB — DziejeApostolskie 20:38