DziejeApostolskie 4

1 A gdy to oni mówili do ludu, nadeszli ich kapłani i hetmani kościelni, i Saduceuszowie.PB — DziejeApostolskie 4:1

2 Obrażając się, iż uczyli lud, a opowiadali w Jezusie powstanie od umarłych.PB — DziejeApostolskie 4:2

3 I wrzucili na nie ręce, a podali je do więzienia aż do jutra; bo już był wieczór.PB — DziejeApostolskie 4:3

4 A wiele z tych, którzy one słowa słyszeli, uwierzyli; i była liczba mężów około pięciu tysięcy.PB — DziejeApostolskie 4:4

5 I stało się nazajutrz, że się zebrali przełożeni ich i starsi, i nauczeni w Piśmie w Jeruzalemie,PB — DziejeApostolskie 4:5

6 I Annasz, najwyższy kapłan, i Kaifasz, i Jan, i Aleksander, i ile ich było z rodu najwyższych kapłanów;PB — DziejeApostolskie 4:6

7 A postawiwszy je w pośrodku, pytali ich: Którą mocą a któremeście to imieniem uczynili?PB — DziejeApostolskie 4:7

8 Tedy Piotr, będąc pełen Ducha Świętego, rzekł do nich: Przełożeni ludu i starsi Izraelscy!PB — DziejeApostolskie 4:8

9 Ponieważ my dziś mamy być sądzeni dla dobrodziejstwa człowiekowi niemocnemu uczynionego, jakoby on był uzdrowiony;PB — DziejeApostolskie 4:9

10 Niech wam wszystkim wiadomo będzie i wszystkiemu ludowi Izraelskiemu, że w imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, któregoście wy ukrzyżowali, którego Bóg wzbudził od umarłych, przez tego ten stoi przed wami zdrowym.PB — DziejeApostolskie 4:10

11 Tenci jest kamień on wzgardzony od was budujących, który się stał głową węgielną.PB — DziejeApostolskie 4:11

12 I nie masz w żadnym innym zbawienia; albowiem nie masz żadnego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które byśmy mogli być zbawieni.PB — DziejeApostolskie 4:12

13 Widząc tedy bezpieczność Piotrową i Janową, i zrozumiawszy, iż ludźmi byli nieuczonymi i prostakami, dziwowali się i poznali je, iż byli z Jezusem.PB — DziejeApostolskie 4:13

14 Widząc też onego człowieka z nimi stojącego, który był uzdrowiony, nie mieli co przeciwko temu mówić.PB — DziejeApostolskie 4:14

15 A rozkazawszy im precz ustąpić z rady, radzili się między sobą,PB — DziejeApostolskie 4:15

16 Mówiąc: Cóż uczynimy tym ludziom? Bo, że jawny cud przez nie jest uczyniony, to wszystkim mieszkającym w Jeruzalemie wiadomo jest, a nie możemy tego zaprzeć.PB — DziejeApostolskie 4:16

17 Ale aby się to więcej nie rozsławiało między ludźmi, zagroźmy im srodze, aby więcej w tem imieniu żadnemu człowiekowi nie mówili.PB — DziejeApostolskie 4:17

18 A zawoławszy ich, zakazali im, aby koniecznie nie mówili, ani uczyli w imieniu Jezusowem.PB — DziejeApostolskie 4:18

19 Lecz Piotr i Jan odpowiedziawszy rzekli do nich: Jeźliż to sprawiedliwa przed obliczem Bożem, was raczej słuchać niż Boga, rozsądźcie.PB — DziejeApostolskie 4:19

20 Albowiem my nie możemy tego, cośmy widzieli i słyszeli, nie mówić.PB — DziejeApostolskie 4:20

21 A oni zagroziwszy im, wypuścili je, nic nie znalazłszy, jakoby je skarać dla ludu i wszyscy chwalili Boga za to, co się było stało.PB — DziejeApostolskie 4:21

22 Bo onemu człowiekowi było więcej niż czterdzieści lat, nad którym się stał ten cud uzdrowienia.PB — DziejeApostolskie 4:22

23 A gdy je wypuszczono, przyszli do swoich i oznajmili im, cokolwiek do nich przedniejsi kapłani i starsi mówili.PB — DziejeApostolskie 4:23

24 Którzy usłyszawszy to, jednomyślnie podnieśli głos swój ku Bogu i rzekli: Panie! tyś jest Bóg, któryś uczynił niebo i ziemię, i morze i wszystko, co w nich jest:PB — DziejeApostolskie 4:24

25 Któryś Duchem Świętym przez usta Dawida, sługi swego, powiedział: Przeczże się zburzyli narodowie, a ludzie próżne rzeczy przemyślali?PB — DziejeApostolskie 4:25

26 Stanęli królowie ziemi i książęta zebrali się wespół przeciwko Panu i przeciwko pomazańcowi jego.PB — DziejeApostolskie 4:26

27 Albowiem się zebrali prawdziwie przeciwko świętemu Synowi twemu Jezusowi, któregoś pomazał, Herod i Poncki Piłat z pogany i z ludem Izraelskim.PB — DziejeApostolskie 4:27

28 Aby uczynili, cokolwiek ręka twoja i rada twoja przedtem postanowiła, aby się stało.PB — DziejeApostolskie 4:28

29 Przetoż teraz, Panie! wejrzyj na pogróżki ich, a daj sługom twoim ze wszystkiem bezpieczeństwem mówić słowo twoje,PB — DziejeApostolskie 4:29

30 Ściągając rękę twoję ku uzdrawianiu i ku czynieniu znamion i cudów, przez imię świętego Syna twego Jezusa.PB — DziejeApostolskie 4:30

31 A gdy się oni modlili, zatrząsnęło się ono miejsce, na którem byli zgromadzeni, i napełnieni są wszyscy Duchem Świętym i mówili słowo Boże z bezpieczeństwem.PB — DziejeApostolskie 4:31

32 A onego mnóstwa wierzących było serce jedno i dusza jedna, a żaden z majętności swoich nie zwał nic swojem własnem, ale mieli wszystkie rzeczy spólne.PB — DziejeApostolskie 4:32

33 A wielką mocą Apostołowie dawali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusowem i była wielka łaska nad nimi wszystkimi.PB — DziejeApostolskie 4:33

34 Bo żadnego nie było między nimi niedostatecznego; gdyż którzykolwiek mieli role albo domy, sprzedawając przynosili pieniądze za to, co posprzedawali,PB — DziejeApostolskie 4:34

35 I kładli przed nogi apostolskie, i rozdawano to każdemu, ile komu było potrzeba.PB — DziejeApostolskie 4:35

36 Tedy Jozes, który nazwany był od Apostołów Barnabaszem, (co się wykłada: syn pociechy), Lewita, z Cypru rodem,PB — DziejeApostolskie 4:36

37 Mając rolę, sprzedawszy ją, przyniósł pieniądze i położył je u nóg apostolskich.PB — DziejeApostolskie 4:37