Joba 41

1 40.20 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?PB — Joba 41:1

2 40.21 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?PB — Joba 41:2

3 40.22 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?PB — Joba 41:3

4 40.23 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?PB — Joba 41:4

5 40.24 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?PB — Joba 41:5

6 40.25 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?PB — Joba 41:6

7 40.26 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?PB — Joba 41:7

8 40.27 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.PB — Joba 41:8

9 40.28 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?PB — Joba 41:9

10 41.1 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?PB — Joba 41:10

11 41.2 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.PB — Joba 41:11

12 41.3 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.PB — Joba 41:12

13 41.4 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?PB — Joba 41:13

14 41.5 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.PB — Joba 41:14

15 41.6 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.PB — Joba 41:15

16 41.7 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.PB — Joba 41:16

17 41.8 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.PB — Joba 41:17

18 41.9 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.PB — Joba 41:18

19 41.10 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.PB — Joba 41:19

20 41.11 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.PB — Joba 41:20

21 41.12 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.PB — Joba 41:21

22 41.13 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.PB — Joba 41:22

23 41.14 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.PB — Joba 41:23

24 41.15 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.PB — Joba 41:24

25 41.16 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.PB — Joba 41:25

26 41.17 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.PB — Joba 41:26

27 41.18 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.PB — Joba 41:27

28 41.19 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.PB — Joba 41:28

29 41.20 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.PB — Joba 41:29

30 41.21 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.PB — Joba 41:30

31 41.22 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.PB — Joba 41:31

32 41.23 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.PB — Joba 41:32

33 41.24 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.PB — Joba 41:33

34 41.25 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.PB — Joba 41:34