1 Azaż nie wiecie, bracia! (bo powiadomym zakonu mówię), iż zakon panuje nad człowiekiem, póki żyje? PB — Rzymian 7:1
2 Albowiem niewiasta, która jest za mężem, póki żyw mąż, obowiązana mu jest zakonem; a jeźliby mąż umarł, uwolniona jest od zakonu mężowego. PB — Rzymian 7:2
3 Przetoż tedy, póki mąż żyje, będzie zwana cudzołożnicą, jeźliby żoną inszego męża została; a jeźliby mąż jej umarł, wolna jest od zakonu onego, aby nie była cudzołożnicą, choćby się inszego męża żoną stała. PB — Rzymian 7:3
4 A tak, bracia moi! i wyście umartwieni zakonowi przez ciało Chrystusowe, abyście się stali inszego, to jest tego, który wzbudzony jest z martwych, abyśmy owoc przynosili Bogu. PB — Rzymian 7:4
5 Albowiem gdyśmy byli w ciele, namiętności grzechów, które się wzniecały przez zakon, mocy dokazywały w członkach naszych ku przynoszeniu owocu śmierci. PB — Rzymian 7:5
6 Lecz teraz staliśmy się wolni od zakonu, umarłszy temu, w którymeśmy byli zatrzymani, abyśmy Bogu służyli w nowości ducha, a nie w starości litery. PB — Rzymian 7:6
7 Cóż tedy rzeczemy? Iż zakon jest grzechem? Nie daj tego Boże! I owszemem grzechu nie poznał, tylko przez zakon; bo i o pożądliwości bym był nie wiedział, by był zakon nie rzekł: Nie będziesz pożądał. PB — Rzymian 7:7
8 Lecz grzech wziąwszy przyczynę przez przykazanie, sprawił we mnie wszelką pożądliwość; albowiem bez zakonu grzech jest martwy. PB — Rzymian 7:8
9 I jam żył niekiedy bez zakonu; lecz gdy przyszło przykazanie, grzech ożył, a jam umarł. PB — Rzymian 7:9
10 I znalazło się, że to przykazanie, które miało być ku żywotowi, jest mi ku śmierci. PB — Rzymian 7:10
11 Gdyż grzech, wziąwszy przyczynę przez przykazanie, zawiódł mię i przez nie zabił mię. PB — Rzymian 7:11
12 A tak zakon jest święty i przykazanie święte, i sprawiedliwe, i dobre. PB — Rzymian 7:12
13 To tedy dobre stałoż mi się śmiercią? Nie daj tego Boże! I owszem grzech, aby się pokazał być grzechem, sprawił mi śmierć przez dobre, żeby się stał nader grzeszącym on grzech przez ono przykazanie. PB — Rzymian 7:13
14 Bo wiemy, iż zakon jest duchowny, alem ja cielesny, zaprzedany pod grzech. PB — Rzymian 7:14
15 Albowiem tego, co czynię, nie pochwalam; bo nie, co chcę, to czynię, ale czego nienawidzę, to czynię. PB — Rzymian 7:15
16 A jeźli czego nie chcę, to czynię, przyzwalam zakonowi, że dobry jest. PB — Rzymian 7:16
17 Już tedy teraz nie ja to czynię, ale grzech we mnie mieszkający; PB — Rzymian 7:17
18 Gdyż wiem, że nie mieszka we mnie (to jest w ciele mojem) dobre; albowiem chęć jest we mnie, ale wykonać to, co jest dobrego, nie znajduję. PB — Rzymian 7:18
19 Bo nie czynię dobrego, które chcę; ale złe, którego nie chcę, to czynię. PB — Rzymian 7:19
20 A jeźliż ja to czynię, czego nie chcę, już ja więcej nie czynię tego, ale grzech, który we mnie mieszka. PB — Rzymian 7:20
21 Znajduję tedy ten zakon w sobie, gdy chcę dobre czynić, że się mnie złe trzyma. PB — Rzymian 7:21
22 Albowiem kocham się w zakonie Bożym według wewnętrznego człowieka. PB — Rzymian 7:22
23 Lecz widzę inszy zakon w członkach moich, odporny zakonowi umysłu mego i który mię zniewala pod zakon grzechu, który jest w członkach moich. PB — Rzymian 7:23
24 Nędznyż ja człowiek! Któż mię wybawi z tego ciała śmierci? PB — Rzymian 7:24
25 Dziękuję Bogu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego. Przetoż tedy ja sam umysłem służę zakonowi Bożemu, lecz ciałem zakonowi grzechu. PB — Rzymian 7:25