Potrzeba samozaparcia

Największym niebezpieczeństwem dla człowieka jest oszukiwanie samego siebie, pobłażanie próżności i tym samym odłączanie się od Boga, źródła siły. Jeżeli nasze naturalne skłonności nie będą korygowane przez Ducha Świętego, będą w sobie nosiły nasienie moralnej śmierci. Jeżeli nie będziemy trwać w żywym związku z Bogiem, nie będziemy w stanie przeciwstawić się skutkom pobłażania samym sobie, egoizmowi i pokusom popełniania grzechu.SWL 334.1

Aby otrzymać pomoc od Chrystusa musimy uświadomić sobie, że jest nam ona potrzebna. Musimy znać prawdę o samych sobie. Tylko ten, kto uświadomi sobie, że jest grzesznikiem, może być zbawiony przez Chrystusa. Tylko wtedy możemy uchwycić się Bożej mocy, kiedy dostrzeżemy naszą zupełną bezradność i przestaniemy ufać samym sobie.SWL 334.2

Nie tylko na początku chrześcijańskiej drogi powinno nastąpić zaparcie się samego siebie. Powinno być ono ponawiane na każdym kroku w kierunku nieba. Wszystkie nasze dobre działania uzależnione są od mocy, która pochodzi z zewnątrz; dlatego konieczne jest, żeby stale sięgać sercem po Boga, ciągle, gorąco wyznawać grzechy i upokorzyć się przed Nim. Niebezpieczeństwa czyhają na nas wokoło. Możemy być bezpieczni tylko wtedy, gdy będziemy odczuwać naszą słabość i przylgniemy mocno wiarą do naszego potężnego Odkupiciela.SWL 334.3