Przedsmak nieba

Człowiek nie został stworzony do życia w samotności. Miał być istotą społeczną. Bez towarzystwa piękne widoki i przyjemne zajęcia w Edenie nie dałyby mu pełnego szczęścia. Nawet społeczność z aniołami nie mogła zaspokoić jego pragnienia sympatii i towarzystwa. Nie było wcześniej takiej samej istoty, którą mógłby kochać, i przez którą mógłby być kochany.LZ 13.1

Sam Bóg dał Adamowi towarzyszkę. Zesłał “pomoc dla niego odpowiednią” — pomoc odpowiadającą jego potrzebom — osobę, której towarzystwa tak pragnął, i z którą mógł stać się jednością w miłości i wzajemnym zrozumieniu. Ewa została stworzona z żebra wyjętego z boku Adama, co miało oznaczać, że nie będzie nad nim panować jako głowa, ani nie znajdzie się pod jego stopą jako istota podrzędna, ale ma stać u jego boku jako równa mężowi, kochana i chroniona przez niego. Jako część mężczyzny, kość z jego kości, ciało z jego ciała, była jego drugim “ja”, co wskazywało na bliską więź i uczuciowe przywiązanie mające istnieć w ich związku. “Albowiem nikt nigdy ciała swego nie miał w nienawiści, ale je żywi i pielęgnuje”. Efezjan 5,29. “Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, i połączy się z żoną swoją, a tych dwoje będzie jednym ciałem”. Efezjan 5,31.LZ 13.2

Bóg uroczyście dokonał zawarcia pierwszego małżeństwa. Tak więc instytucja ta została zapoczątkowana przez Stwórcę wszechświata.LZ 13.3

“Małżeństwo niech będzie we czci”. Hebrajczyków 13,4. Było ono jednym z pierwszych darów Boga dla człowieka i jedną z dwóch instytucji, które po upadku Adam wyniósł ze sobą poza bramy raju. Gdy w tym związku Boże zasady są uznawane i przestrzegane, małżeństwo jest błogosławieństwem. Stoi na straży czystości i szczęścia ludzkości, zaspokaja społeczne potrzeby człowieka i wzbogaca jego naturę pod względem fizycznym, intelektualnym i moralnym.^{1Patriarchowie i prorocy 29.30.}LZ 14.1

Gdy Stwórca złączył pierwszą parę ludzką, rzekł: “Dlatego opuści mąż ojca swego i matkę swoją i złączy się z żoną swoją, i staną się jednym ciałem”. 1 Mojżeszowa 2,24. Były to słowa, które Bóg skierował do wszystkich dzieci Adama. Co Ojciec niebieski uważał za dobre, to było zasadą największego błogosławieństwa i rozwoju dla człowieka.^{2Nauki z Góry Błogosławienia 63.}LZ 14.2