KAPITULO 1—USA KA PANAN-AWON SA BALUS SA MGA MATINUMANON

(Akong Nahaunang Panan-awon)

SAMTANG nag-ampo ako sa kabanayang halaran, ang Espiritu Santo mikunsad kanato, ug daw gibayaw ako sa kahitas-an gikan sa mangitngit nga kalibutan. Milingi ako sa pagtan-aw sa Adventistang katawhan sa kalibutan, apan wala ko na sila makita sa dihang may tingog nga miingon kanako, “Tan-awa pag-usab, ug hangad ug diyutay sa itaas.” Niini, gipataas ko ang akong mga mata ug nakakita akog usa ka tul-id ug masigpit nga dalan nga natarok ibabaw sa kalibutan. Niining dalana ang Adventistang katawhan nanagpanaw ngadto sa siyudad nga didto sa kinatumyan sa dalan. Dihay masanag nga kahayag sa likod nila sa sinugdan sa dalan, nga matud sa manolonda kanako, mao ang singgit sa tungang gabii. Kining kahayaga naglamdag sa tibook dalan ug nag-iwag sa ilang mga tiil aron dili sila mapangdol. Kong nagtutok pa sila kang Jesus nga nagmando kanila sa unahan ngadto sa siyudad, maluwas unta sila. Apan sa wala madugay, ang uban gilaayan ug nag-ingon nga halayo pa kaayo ang siyudad, ug naghingatong nga nakasulod na unta sila niini. Unya si Jesus nagpadasig kanila pinaagi sa pagbakyaw sa Iyang toong bukton nga mahimayaon, ug gikan sa Iyang bukton miamag ang usa ka kahayag nga midan-ag sa Adventistang panon, ug sila naninggit, “Aleluya!” Ang uban midali paglimod sa kahayag sa likod nila ug miingon nga ang nagmando kanila mao ang Diyos. Ang kahayag sa likod nila napalong, nagbilin sa ilang mga tiil diha sa hingpit nga kangitngit, ug sila nangasukamod, ug wala na managpakakita sa dag-anan ug kang Jesus, ug sila nahulog gikan sa dalan ngadto sa mangitngit ug dautang kalibutan sa ubos. Sa wala madugay atong nadungog ang tingog sa Diyos ingon sa mga katubigan, nga naghatag kanato sa adlaw ug takna sa pag-anhi ni Jesus. Ang buhing mga balaan, 144,000 ang gidaghanon, nasayud ug nakaila sa tingog, samtang ang mga dautan naghunahuna nga kini dalugdog ug linog. Sa gilitok na sa Diyos ang panahon, Iyang gibubo kanato ang Espiritu Santo, ug ang atong mga nawong nagsugod paglamdag ug pagdan-ag sa himaya sa Diyos, ingon sa kang Moises sa iyang pagtugbong gikan sa Bukid Sinai.MTI 41.1

Ang 144,000 napatikan na ug nahiusa sa hingpit. Sa ilang agtang nasulat, ang Diyos, Bag-ong Jerusalem, ug usa ka mahimayaong bitoon nga nagabaton sa bag-ong ngalan ni Jesus. Sa atong malipayon, balaan nga kahimtang, ang mga dautan nangasuko, ug buot manghasmag kanato sa pagsikop kanato aron ipamalhog sa bilanggoan, sa dihang atong bakyawon ang kamot sa ngalan sa Ginoo, ug sila mapukan sa yuta nga walay mahimo. Unya nianang tungora ang sinagoga ni Satanas nasayud nga ang Diyos naghigugma kanato nga makaarang paghinugasay sa mga tiil sa usag usa ug sa pagsaludo sa mga kaigsoonan uban sa balaang halok, ug sila nanimba sa atong tiilan.MTI 42.1

Sa wala madugay ang atong mga mata nadani sa sidlakan, sanglit nagpakita ang usa ka gamay, maitom nga panganod, ingon kadaku sa kamot sa kawo, nga nasayran natong tanan nga ilhanan sa Anak sa tawo. Sa solemning kahilom, kitang tanan nanutok sa panganod samtang kini nagpaduol ug nag-anam kamadan-agon, kamahimayaon, ug labi pang mahimayaon, hangtud nahimo kining dakung panganod nga maputi. Ang ubos nagpakita ingon sa kalayo; usa ka balangaw nagpaibabaw sa panganod, samtang sa palibut niini diha ang napulo ka libo ka mga manolonda nga nag-awit. sa labing hiligugmaong awit; ug sa ibabaw niini naglingkod ang Anak sa tawo. Ang Iyang buhok maputi ug kulongon ug nasapnay sa Iyang mga abaga; ug sa Iyang ulo ang kapid-ang purongpurong. Ang Iyang mga tiil may bayhon sa kalayo; sa Iyang toong kamot ang mahait nga galab; sa Iyang wala, salaping budyong. Ang Iyang mga mata nasama sa dilaab sa kalayo nga nag-usisa sa hingpit sa Iyang mga anak. Unya ang tanang mga nawong naluspad ug kadtong gisikway sa Diyos nadulom. Davon naninggit kitang tanan. “Kinsa ang arang makatindog? Wala ba kahay buling ang akong saput?” Unya ang mga manolonda mihunong pag-awit, ug dihay panahon sa makalilisang kahilom sa pagsulti ni Jesus: ‘‘Kadtong adunay malinis nga mga kamot ug putling mga kasingkasing maoy arang makatindog; ang Akong grasya igo kaninyo.” Niini ang atong mga nawong nanidlak, ug ang kalipay mipuno sa matag kasingkasing. Ug mikusog na usab pag-awit ang mga manolonda, samtang ang panganod nilabi pa pagpaduol sa yuta.MTI 42.2

Unya milanog ang salaping budvong ni Jesus sa Iyang paglusad sa panganod nga naputos sa mga dilaab sa kalayo. Mitutok Siya sa mga lubnganan sa natulog nga mga balaan, unya giyahat ang Iyang mga mata ug giisa ang mga kamot ngadto sa langit, ug misinggit, ‘‘Pagmata! Pagmata! kamo nga natulog sa abog, ug bangon.” Unya mibanos ang usa ka gamhanang linog. Ang mga lubnganan nabuksan, ug ang mga patay namangon nga sinul-oban sa pagkadili-mamalatyon. Ang 144,000 naninggit, “Aleluya!” sa dihang naila nila ang ilang kahigalaan nga nalangkat gikan kanila tungod sa kamatayon, ug sa maong gutlo, kita nausab ug nalalin kauban nila aron pagtagbo sa Ginoo sa kahanginan.MTI 42.3

Nanulod kitang tanan sa panganod, ug mapito ka adlaw ang pagkayab ngadto sa dagat nga salamin, sa dihang gidala ni Jesus ang mga purongpurong, ug sa lya gayung kamot, iyang gipahimutang sila sa atong mga ulo. Mihatag Siya kanatog mga alpang bulawan ug mga palma sa kadaugan. Dinhi sa dagat nga Salamin ang 144,000 namarug sa usa ka hingpit nga laro. Ang uban kanila may masilaw kaayong mga purongpurong, ang uban dili kaayo masilaw. Ang ubang mga purongpurong nagpakita nga mabug-at sa mga bitoon, samtang ang uban adunay pipila lamang. Ang tanan nangatagbaw sa hingpit sa ilang mga purongpurong. Ug silang tanan nasul-oban sa maputing manto nga mahimayaon gikan sa ilang mga abaga ngadto sa ilang tiilan. Mga manolonda nanaglibut kanato sa atong pagpadayon sa dagat nga salamin ngadto sa ganghaan sa siyudad. Gibayaw ni Jesus ang Iyang gamhanan, mahimayaong bukton, mikupot sa ganghaang mutya, miduso niini sa iyang magilakong mga bisagra, ug miingon kanato, “Kamo nakalaba sa inyong mga bisti sa Akong dugo, nakabarug nga malig-on alang sa Akong kamatuoran, panulod kamo.” Nanulod kitang tanan ug nibati nga kita may hingpit nga katungod sa siyudad.MTI 43.1

Dinhi atong nakita ang kahoy sa kinabuhi ug ang trono sa Diyos. Gikan sa trono miagay ang lunsayng suba sa tubig, ug sa masigkakilid sa suba mao ang kahoy sa kinabuhi. Sa usa ka kilid sa suba mao ang usa ka punoan sa kahoy, ug laing usa ka punoan sa pikas nga kilid sa suba, ang duruha pulos lunsay, masihag nga bulawan. Sa sinugdan abi nakog duha ka kahoy ang akong nakita. Milantaw ako pag-usab ug nakita nga sila nagkahiusa sa tumoy sa usa ka kahoy. Busa mao kadto ang kahoy sa kinabuhi sa masigkakilid sa suba sa kinabuhi. Ang iyang mga sanga nabawog sa dapit nga atong gibarugan. ug ang bunga mahimayaon; nahisama kini sa bulawan nga nasambog sa salapi.MTI 43.2

Nangadto kitang tanan ilalum sa kahoy ug nanglingkod aron sa pagtutok sa himaya sa palasyo sa dihang si Igsoon Fitch ug Stockman, nga nakawali sa Maayong Balita sa gingharian, ug nga gipapahulay sa Diyos sa lubnganan aron sa pagluwas kanila, nanuol kanato ug nanukot mahitungod sa atong mga kaagi samtang sila nanagkatulog. Atong gipaninguha sa pagsubli ang atong labing dagkung mga pagsulay, apan sila nakitang hilabihan kagagmay n?a gitandi sa labi pang daku ug walay katapusang gibug-aton sa himaya nga naglibut kanato sa pagkaagi nga wala kita makabungat kanila, ug unya naninggit kitang tanan, “Aleluya, pagkabarato gayud sa langit!” ug atong gikablit ang atong mahimayaong mga alpa ug gipalanog ang mga arko sa langit.MTI 43.3

Kauban ni Jesus sa atong unahan, nanugbong kitang tanan gikan sa siyudad nganhi sa yuta, sa usa ka daku ug gamhanang bukid, nga wala makaagak kang Jesus ug kini nabulag ug dihay usa ka gamhanang kapatagan. Unya miyahat kita ug nakita ang dakung siyudad, nga may napulog duha ka patukoranan ug napulog duha ka ganghaan, totolo sa matag kilid, ug usa ka manolonda sa matag ganghaan. Naninggit kitang tanan, “Ang siyudad, ang siyudad, nagaanhi, nagaanhi gikan sa Diyos sa langit,” ug kini mianhi ug nagpahaluna sa dapit nga atong gibarugan. Unya misugod kitag tan-aw sa mahimayaong mga butang sa gawas sa siyudad. Didto nakita nako ang labing mahimayaong mga balay, nga adunay dagway sa salapi, nga gisangga sa upat ka haliging hinal-upan sa mga mutya nga labing mahimayaong tan-awon. Kini pagapuy-an sa mga balaan. Sa matag usa dihay bulawanong kordiso. Nakita ko ang kapid-ang mga balaan nga nanulod sa kabalayan, mitukas sa ilang magilakong mga purongpurong ug ilang gipamutang sa kordiso, unya nangadto sila sa kaumahan daplin sa mga kabalayan aron sa pagtikad sa kayutaan; dili ingon sa atong ginabuhat sa yuta dinhi; dili, dili gayud. Usa ka mahimayong kahayag midan-ag sa palibut sa ilang mga ulo ug sila kanunay nanagsinggit ug nanaghalad mga pagdayeg sa Diyos.MTI 43.4

Nakita ko ang laing kaumahan nga puno sa tanang matang sa mga bulak, ug sa akong pagpangutlo kanila, nakatuaw ako, “Dili na gayud sila mangalarag.” Sunod nakita ko ang kaumahan sa mahabog nga mga balili, labing mahimayaong tan-awon; kini buhi nga kalunhawan ug adunay dan-ag sa salapi ug bulawan. samtang nagmagarbohon kinig labyog alang sa himaya sa Hari nga si Jesus. Unya nanulod kita sa uma nga hupong sa tanang matang sa mga hayop — ang liyon, kordero, leopardo, ug lobo, nanaghiusa sa hingpit. Miagi kita sa ilang taliwala, ug sila nagmalinawon pagsunod. Unya nanulod kita sa usa ka lasang, dili mangiub nga lasang ingon sa atong ginabatnan dinhi; dili, dili gayud; apan kini mahayag ug mahimayaon; ang mga sanga sa kakahoyan nanaglabyog, ug naninggit kitang tanan, “Sa walay kuyaw mamuyo kita sa kamingawan ug mangatulog sa kalasangan.” Misaylo kita sa kalasangan sanglit padulong man kita sa Bukid Sion.MTI 44.1

Samtang nanagpanaw kita, atong gikatagbo ang usa ka pundok nga nanagtutok usab sa himaya sa maong dapit. Akong nabatyagan ang mapulang dayandayan sa mga sidsid sa ilang mga bisti; ang ilang mga purongpurong masanag; ang ilang mga saput lunsay nga maputi. Sa atong pagtimbaya kanila, gisukot ko si Jesus kong kinsa sila. Matud Niya sila mga sinakit nga gipamatay tungod Kaniya. Kauban nila mao ang dili maisip nga pundok sa mga kabataan; may mapulang bulok usab ang sidsid sa ilang mga bisti. Ang Bukid Sion diha ra sa atong atubangan, ug sa bungtod niini mao ang mahimayaong templo, linibutan sa laing pito ka bukid, nga gipanuboan sa mga rosas ug liryo. Ug nakita ko ang mga kabataan nga nanagpanungas, o sumala sa ilang gusto, mahimong gamiton nila ang ilang magagmayng mga pako ug manglupad ngadto sa kinatumyan sa mga kabukiran ug managpangutlo sa dili na gayud malayang mga kabulakan. Didto ang tanang matang sa kakahoyan palibut sa templo aron sa pagdayandayan sa dapit: ang magagmayng kahoy, ang pino, abeto, olyo, arayan, granada, ug ang kahcyng higira nga napayukbo sa tumang gibug-aton sa iyang mga bunga — kini nakahimo sa dapit nga labing mahimayaon. Ug sa hapit na kita manulod sa balaang templo, gipatugbaw ni Jesus ang Iyang hiligugmaong tingog ug miingon, “Ang 144,000 lamang makasulod niining dapita,” ug naninggit kitang tanan, “Aleluya.”MTI 44.2

Kining temploha gisangga sa pito ka haligi nga ang tanan pulos sa masihag nga bulawan nga hinal-upan sa mga mutyang labing mahimayaon. Ang kahibulongang mga butang nga akong nakita didto, dili nako arang mahubit. Oh, kong lamang makalitok ako sa sinultihan sa Canaan, makasugid akog diyutay sa himaya sa labi pang maayong kalibutan. Didto nakita nako ang mga papan sa bato nga nakulitan sa mga ngalan sa 144,000 sa mga titik nga bulawan. Tapus nato masud-ong ang himaya sa templo, nanggula kita ug si Jesus mibiya kanato ug miadto sa siyudad. Sa wala madugay atong nadungog ang Iyang hiligugmaong tingog nga miingon na usab, “Umari kamo, katawhan Ko, naggikan kamo sa dagkung kagul-anan, ug nakatuman sa Akong kabubut-on; nag-antus tungod Kanako; umari kamo sa panihapon, kay mag-ilis Ako ug magsilbe kaninyo.” Naninggit kita, “Aleluya! Himaya!” ug nanulod sa siyudad. Ug nakita ko ang lamesa sa lunsayng salapi; kapidan kini ka milya ang gitas on, bisan pa niini ang atong mga mata arang makatadlas niini. Nakita ko ang bunga sa kahoy sa kinabuhi. ang mana, almendras. higira, granada, paras, ug ubang mga matang sa bunga. Gihangyo ko si Jesus nga tugotan ko sa pagkaon niini. Siya miingon, “Dili pa karon. Kadtong makakaon sa bunga niining yutaa dili na makabalik sa yuta. Apan sa dili madugay, kong magmatinumanon ka, makakaon ra ka sa bunga sa kahoy sa kinabuhi ug makainom sa tubig sa tuburan.” Ug Siya miingon kanako, “Kinahanglan mobalik ka sa yuta ug sultihan mo ang uban sa Akong gipadayag kanimo ” Unya gihinay ako pagdala sa usa ka manolonda balik niining mangitngit nga kalibutan. Usahay maghunahuna ako nga dili na ako makapabilin pag dugay; ang tanang mga butang sa yuta nagpakita nga hilabihan kamakalaay. Mamingawon kaayo ang akong pagbati dinhi tungod kay nakakita man gud akog yuta nga labi pang maayo. Oh, kong may mga pako unta ako sama sa salampati, molupad gayud ako sa halayo aron makapahulay!^{1EW 14-20}MTI 45.1