Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Wielki Bój 2017 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Werdykt biblijny czy historyczny?

    Chociaż Kościół ten spogląda wstecz na długą i pełną zmian historię, nie jest do końca tak wiekowy jak chrześcijaństwo. Kościoła papieskiego, wyrosłego z późnej starożytności2Prymat papieża w sensie uniwersalnym rozpoczął się od pontyfikatu Leona I w V wieku, por. H. Kuhner, Lexikon der Papste, Wiesbaden 1991, s. 49. W podobnym tonie wypowiada się także K. Heussi: „W osobie Leona I Wielkiego (440-461) napotykamy pierwszego prawdziwego papieża. Tytuł honorowy papież (papa, pappas) był pierwotnie powszechnie zarezerwowany na Wschodzie dla wyższego kleru, szczególnie biskupów; od końca V wieku przejęli go biskupi Rzymujako przeznaczony wyłącznie dla nich” (Kompendium der Kirchengeschichte, Tybinga 1949, s. 130). Termin „papież” oznacza „ojciec”. Używanie go zostało uczniom zabronione przez Jezusa (zob. Mt 23,9). Jezus nazywał „Ojcem świętym” wyłącznie Boga (zob. J 17,11). Wraz z przekształceniem się Cesarstwa Rzymskiego w Kościół rzymski pod koniec starożytności Rzym kontynuował swoje roszczenia w kwestii panowania nad światem. Por. J. Haller, Das Papsttum — Idee und Wirklichkeit, Hamburg 1965, s. 119. Wraz z kontynuacją Rzymu cesarskiego przez Rzym papieski zmienił się także starożytny Kościół katolicki (II-IV w.). Z Kościoła cesarskiego IV wieku rozwinął się na łacińskim Zachodzie w Kościół papieski (V wiek)., nie da się porównać ze starożytnym Kościołem katolickim z II-IV stulecia, i jeszcze mniej z wczesnochrześcijańską wspólnotą czasów apostolskich. Według opinii jednego z jego znaczących teologów przedsoborowych katolicyzm rzymski jest próbą przejęcia elementów z wielu religii i kultur i ich schrystianizowania. Dlatego „katolicyzm nie jest identyczny z wczesnym chrześcijaństwem” 3K. Adam, Das Wesen des Katholizismus, Dusseldorf 1957, s. 12., lecz jest od podstaw otwarty na syntezę elementów z judaizmu, buddyzmu, hinduizmu i szintoizmu4Ibid., s. 12.234.. Z tego powodu religioznawca F. Heiler (1892-1967), który przeszedł z katolicyzmu na luteranizm, opisuje istotę katolicyzmu jako complexio oppositorum5Zob. Der Katholizismus, Monachium 1970, s. 12., zjednoczenie przeciwieństw, ukazujących się jako połączenie biblijnych elementów składowych z później wyrosłą kościelną tradycją (struktury hierarchiczne, nauka o sakramentach, mariologia).WB17 423.3

    Obecnego rzymskokatolicyzmu nie można równać z późnośredniowiecznym Kościołem, który M. Luter chciał zreformować w życiu i nauce, ponieważ Kościół ten na soborze w Trydencie w XVI wieku odrzucił reformację i za pomocą dogmatów o bezgrzeszności Marii (1854) i jej cielesnym wniebowstąpieniu (1950), jak i nieomylności papieża przy ogłaszaniu dogmatów (1870), rozwinął się w Kościół, jaki nie był znany reformatorom — Marcinowi Lutrowi, Ulrykowi Zwingliemu i Janowi Kalwinowi.WB17 424.1

    Podczas gdy wiara chrześcijańska wszystkich historycznie powstałych Kościołów zorientowanych wyłącznie na Biblię bazuje zawsze na biblijnych normach i według nich ocenia — 6Według słowa Jezusa z Łk 10,25-26 i sprawozdania z Dz 17,11 Biblia stanowiła i nadal stanowi jedyne odniesienie i źródło w kwestii wiary. To właśnie Stary Testament, Biblia pierwszej wspólnoty (zob. 2 Tm 3,15-17), w połączeniu ze zwiastowaniem apostolskim tworzyły podstawy wiary pierwszych chrześcijan. Te ustne przekazy wpływały na listy apostolskie (zob. 1 J 1,3). W czasach pierwszych chrześcijan były już wymieniane (zob. Kol 4,16) i zbierane (zob. 2 P 3,15). Gdy poapostolski Kościół w II wieku rozpoczął ustalanie kanonu Nowego Testamentu, zbierając zachowane listy apostołów i ich uczniów, powstał w ten sposób zbiór ksiąg nowotestamentowych. Wraz z zatwierdzeniem kanonu chrześcijanie mogli stwierdzić, że te pisma potwierdzają naukę Jezusa i apostołów oraz są odtąd normą i źródłem prawdziwej wiary chrześcijańskiej. Wszystko, co nie wypływa z nich, nie może być uznawane za prawdę apostolską! ecclesia semper reformanda (Kościół wymaga ciągłej reformy) — wiara rzymskokatolicka identyfikuje historyczne pozostałości jako wolę Bożą7Od tego czasu dla katolików Kościół je s t bez błędu (zob. 1. Vatikanisches Konzil, Konstitution Dei fliu s 4, DH 3020, 1870) i może być równy Chrystusowi (zob. 2. Vatikanisches Konzil, Kirche I,8; DH 4118, 1964).. Katolik wierzy, że Bóg chciał, aby w ten sposób rozwinęła się nauka i kult Kościoła8Zob. W. von Loewenich, Der Katholizismus und wir, Monachium 1954, s. 22. .WB17 424.2

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents