فصل 34—«دعوت»

“بیایید نزد من، ای تمامی زحمت کشان و گران باران و من شما را آرامی خواهم بخشید.” این سخنان تسلی بخش به جمعیتی که در پی عیسی روان بودند گفته شد. منجی اعلام کرده بود که انسان فقط به وسیله او می تواند معرفت الهی را کسب کند. او از شاگردانش به عنوان افرادی که معرفت الهی به ایشان اعطا شده است، سخن گفته بود. اما محبت و توجه خویش را از هیچ کس دریغ نداشت. تمامی زحمت کشان و گرنباران می توانند به نزد وی آیند.AA 309.1

کاتبان و فریسیان علی رغم توجه فوق العاده به انجام تشریفات مذهبی، تصور می کردند که توبه و بازگشت از گناهان نمی تواند رضایت خاطر خداوند را فراهم نماید. باجگیران و گناه کاران شاید از ارضای حواس جسمی و دنیوی خود راضی و خشنود باشند ولی از نظر باطنی پریشان و ترسان بودند. عیسی با نگریستن به رنجدیدگان و گرانباران از ایشان دعوت نمود تا نزد وی آیند و آرامش یابند، زیرا این عده امید خود را از دست داده و برای تسکین آلام درونی خود به شادی و لذات دنیوی متوسط شده بودند.AA 309.2

او با شفقت و مهربانی از ستمدیدگان خواست که “یوغ مرا بر خود گیرید و از من تعلیم یابید زیرا که حلیم و افتاده دل می باشم و در نفوس خود آرامی خواهید یافت.” مسیح در این کلام با تمامی بشریت سخن می گوید. زیرا تمامی بشریت خواه او را بشناسند یا نه، گرانبار می باشند. و تنها مسیح قادر است که بار سنگین آنان را بردارد.AA 309.3

سنگین ترین باری که بر دوش می کشیم، بار گناه است و اگر برای حمل آن به حال خود رها می شدیم، زیر بار سنگین آن له می شدیم. اما عیسی، که هیچ گناهی مرتکب نشده بود به جای ما این زحمت را متحمل گردید. “خداوند گناه جمیع ما را بر وی نهاد.” (اشعیاء 53 آیه 6).AA 309.4

عیسی بار سنگین گناه ما را از دوشمان بر می دارد و به ما آرامش عطا می کند.AA 309.5

او به جای ما متحمل این بار شد. او بار نگرانی و غصه های ما را نیز بر دوش می کشد و از ما می خواهد تمامی نگرانی های خود را به او بدهیم، زیرا ما را محبت می کند.AA 310.1

برادر بزرگ نسل آدم در کنار تخت جاودانی رحمت ایستاده است و به تمامی جان هایی که او را منجی خود دانسته و به او متسول می شوند، می نگرد. او به تجربه می داند که ضعف های بشریت چیست، او از نیازهای ما آگاه است و نقاط ضعف ما را در مقابل وسوسه ها و آزمایشات می داند، زیرا، او نیز مانند ما در تمامی موارد آزموده شد، لیکن هیچ گناه نکرد. او مراقب شماست، آیا گرفتار تجربه و آزمایش هستی؟ او تو را نجات خواهد داد. آیا ضعیف هستی؟ او تو را تقویت خواهد نمود. آیا در جهل و تاریکی هستی؟ او به تو نور حقیقت را نشان خواهد داد. آیا زخمی هستی؟ او جراحت تو را شفا خواهد داد. خداوندی که “عدد ستارگان را می شمارد و جمیع آنها را به نام می خواند، شکسته دلان را شفا می دهد و جراحت های ایشان را می بندد.” (مزامیر 147 آیات 3و4).AA 310.2

” بیایید نزد من” دعوت خداوند است.نگرانی ها و مشکلات خود را به حضور خداوند ببرید تا روح شما در مقابله با مشکلات تقویت شود و راه رهایی از مشکلات و پریشانی به روی شما گشوده شود.AA 310.3

هر چه بیشتر خود را ضعیف و ناتوان بدانید، به واسطه قدرت و قوت خداوند، بیشتر تقویت خواهید شد و هر چه بار مشکلاتتان سنگین تر باشد با سپردن آن به خداوند، تسلی و آرامش بیشتری خواهید یافت. آرامشی که مسیح عرضه می کند مستلزم شرایطی است که به وضوح معین شده است و همه افراد قادر به انجام آن می باشند. او به ما می گوید که چگونه آرامش و تسلی او را دریافت کنیم.AA 310.4

عیسی می فرماید: “یوغ مرا بر خود گیرید.” یوغ ابزاری برای انجام کار و خدمت است. یوغ را بر دوش حیوانات قرار می دهند تا بتوانند به شکل مفید و موثری کار انجام دهند. مسیح با این مثل به ما می آموزد که تا مادامی که زنده هستیم برای خدمت و عبادت فراخوانده شده ایم و می بایستی یوغ او را بر دوش گیریم تا بتوانیم همکاران او باشیم.AA 310.5

یوغی که با خدمت و عبادت پیوند می خورد، همان احکام و شریعت خداوند می باشد، قانون عظیم محبت که در باغ عدن ظاهر و در کوه سینا اعلام شد و به واسطه عهد جدید در دل های ما نقش بست، انسان خدمتگزار را به اراده خداوند پیوند می دهد. اگر در پیروی از امیال خود آزاد باشیم و طبق اراده خویش عمل کنیم، به صفوف شیطان پیوسته، AA 310.6

خصائص و صفات او را کسب خواهیم نمود. از این رو خداوند، ما را با اراده عالی، خردمندانه و تعالی بخش خویش محدود و محافظت می کند. خداوند از ما می خواهد که صبورانه و خردمردانه به وظایف و مسئولیت هایمان عمل کنیم. مسیح، خود به صورت انسان آمد و یوغ عبادت و خدمت را بر دوش گرفت. او فرمود: ” در به جا آوردن اراده تو ای خدای من رغبت می دارم و شریعت تو در اندرون دل من است.” (مزمور 40 آیه 8). AA 311.1

“زیرا از آسمان فرود نیامده ام تا به خواست خود عمل کنم، بلکه آمده ام تا خواست فرستنده خویش را به اتمام رسانم.” (یوحنا 6 آیه 38).AA 311.2

محبت به پدر آسمانی، غیرت برای جلال دادن نام او و عشق به انسان گناهکار، عیسی را به دنیای ما آورد تا به خاطر گناهان ما متحمل رنج و مرگ گردد و این، نیروی کنترل کننده زندگی او بود. او از ما نیز می خواهد که از این اصول پیروی کنیم.AA 311.3

عده زیادی از مردم از بار سنگین نگرانی رنج می برند زیرا در جستجوی دستیابی به معیارهای دنیوی هستند. آنان خدمت به دنیا را برگزیده و اضطراب و نگرانی های آن را پذیرفته و به رسوم دنیوی خو گرفته اند. درنتیجه، شخصیت و رفتارشان فاسد و زندگی ایشان ملال آور شده است.AA 311.4

آنان برای ارضای تمایلات و امیال دنیوی، وجدان خویش را جریحه دار؛ و بار ندامت و پشیمانی را بر دوش خود سنگین تر می کنند. نگرانی مداوم، توانایی های انسان را از بین می برد. خداوند می خواهد که آنان یوغ بندگی و اسارت را کنار گذاشته و یوغ او را بپذیرند. عیسی می فرماید: “یوغ من خفیف است و یار من سبک” و از ایشان می خواهد که نخست ملکوت خدا، عدالت و پارسایی او را بطلبد زیرا خداود وعده داده است که کلیه احتیاجات ایشان را به فراوانی عطا نماید.AA 311.5

نگرانی و دلواپسی، شخص را از نظر روحانی نابینا می کند و از تشخیص وقایع آینده ناتوان می سازد، لیکن عیسی انتهای هر چیز را از ابتدا می بیند و برای هر مشکلی راه نجات و تسلی را مهیا می کند. پدر آسمانی ما، هزاران طریق برای ما مهیا کرده است که از آن بی خبریم. آنانی که برای تکریم و حاکمیت خداوند، اصول خدمت به او را می پذیرند، دشواری های زندگی ایشان محو و نابود می شود و مسیر روشن و همواری پیش پای ایشان آشکار خواهد شد. عیسی می فرماید: «از من تعلیم یابید زیرا که حلیم و افتاده دل می باشم و در نفوس خود آرامی خواهید یافت.”AA 311.6

ما نیز می بایستی به مکتب مسیح بپیوندیم و حلیم و افتاده دل بودن را از وی بیاموزیم.AA 312.1

نجات و رستگاری مرحله ای است که در آن شخص برای ورود به ملکوت تربیت می شود. مفهوم این نوع تعلیم و تربیت شناختن مسیح است و هدف از آن آزاد شدن شخص از عادات ، افکار، عقاید و اعمالی است که در مکتب سرور تاریکی و ظلمت کسب کرده است و شخص می بایست از تمامی چیزهایی که مخالف وفاداری به خداوند است، رها و آزاد شود.AA 312.2

دل مسیح در هماهنگی و سازگاری کامل با اراده خدا بود، از این رو آرامشی عالی و کامل در آن حکم فرما بود. تحسین و تشویق او را تهییج نمی کرد و از انتقاد و دلسردی نیز افسرده و مأیوس می شد، در بحبوحه شدیدترین مخالفت ها و بی رحمانه ترین برخوردها، با شهامت و دلیری ایستادگی می کرد. اما بسیاری از افرادی که مدعی پیروی از او می باشند، در خلال سختی ها و مشکلات، نگران و مضطرب می شوند زیرا از توکل به خداوند هراسانند. آنان از تسلیم کامل خود به خداوند اجتناب می کنند زیرا از پذیرش پیامدهایی که این گونه تسلیم شدن به بار می آورد، اکراه دارند. آنان زمانی آرامش خواهند یافت که به طور کامل به خداوند توکل نمایند و تسلیم اراده او شوند.AA 312.3

حس خودپرستی منجر به ناآرامی می شود. هنگامی که تولد تازه می یابیم، همان افکاری که در عیسی بود، در ما نیز به وجود می آید، افکاری که منجر به فروتنی او شد، تا ما بتوانیم نجات یابیم. درآن صورت در جستجوی کسب مقام و منزلت عالی نخواهیم بود، بلکه مشتاق خواهیم شد تا در زیر پاهای عیسی نشسته و از تعالیم وی بهره مند شویم. آن وقت خواهیم فهمید که برای انجام اعمال ارزشمند، به ظاهرسازی، همهمه و غوغا نیازی نیست زیرا میزان ارزشمندی اعمال به فعالیت و غیرتمندی ما نیز بستگی ندارد، بلکه ارزش اعمال ما متناسب با میزان دریافت روح القدس می باشد.AA 312.4

ایمان و توکل به خداوند خصوصیات فکری را پاک و مقدس می سازد و درنتیجه آن با شکیبایی می توانیم بر اندیشه و افکار خود حاکم باشیم.AA 312.5

یوغ را بر دوش گاو نر قرار می دادند تا او را در کشیدن و سبک ساختن بار کمک کنند. یوغ مسیح نیز همین نقش را دارد. هنگامی که اراده ما در اراده خداوند حل می شود و از عطایای او برای برکت بخشیدن به دیگران استفاده می کنیم، بارهای زندگی سبک خواهند شد. کسی که در طریق احکام و شریعت خداوند گام بر می دارد، همراه با مسیح گام برداشته، در محبت او آرامی خواهد یافت. هنگامی که موسی به درگاه خداوند دعا کرد و از او خواست که، «اکنون طریق خود را به من بیاموز تا تو را بشناسم.” خداوند پاسخ داد: «روی من خواهد آمد و تو را آرامی خواهم بخشید.» و پیام خداوند به واسطه انبیاء داده شد که، «بر طریق ها بایستید و ملاحظه نمایید و درباره طریق های قدیم سوال نمایید که طریق نیکو کدام است تا در آن سلوک نموده، برای جان خود راحت بیابید.» (خروج 33 آیات 13 و 14 و ارمیا 6 آیه 16). خداوند می فرماید: «کاش که به اوامر من گوش می دادی، آنگاه سلامتی تو مثل نهر و عدالت تو مانند امواج دریا می بود.» (اشعیاء 48 آیه 18).AA 312.6

آنانی که به سخنان مسیح گوش فرا می دهند، و خود را به او می سپارند و زندگی خود را در فرمانبرداری از اوامر و احکام او سپری می کنند، آرامش و آسودگی خواهند یافت و هیچ چیز این جهان نمی تواند ایشان را دچار غم و افسردگی کند، زیرا عیسی با حضور خویش ایشان را شادمان می کند. در تسلیم کامل به مسیح آرامش و سلامتی کامل وجود دارد. خداوند می فرماید: «دل ثابت را در سلامتی کامل نگاه خواهی داشت، زیرا که بر تو توکل دارد.” (اشعیاء 26 آیه 3).AA 313.1

شرایط زدگی ما شاید در حال حاضر آشفته و بغرنج باشد اما هنگامی که خود را به خالق حکمت می سپاریم، او الگوی زندگی و رفتاری ما را چنان شکل خواهد داد که برای جلال و عظمت او به کار گرفته شود. صاحبان سیرتی که جلال پروردگار را آشکار کند در ملکوت خداوند پذیرفته خواهد شد و در غالب نسلی نوین، با ردای پاک و سفید در طریق او گام برخواهد داشت، زیرا لایق و شایسته است.AA 313.2

هنگامی که به واسطه مسیح، آرامش می یابیم، به ملکوت او وارد می شویم و وقتی به دعوت او که می فرماید: بیایید و از من تعلیم یابید.» ، پاسخ می دهیم، حیات جاودانی را دریافت می کنیم. ملکوت عبارت است از، تقرب و نزدیکی جستن مداوم به خداوند از طریق مسیح. هر چه بیشتر در ملکوت برکت و سعادت بمانیم، دروازه های پرجلال و پرشکوه عظمت خداوند بیشتر و بیشتر به رویمان گشوده خواهد شد و هر چه بیشتر خدا را بشناسیم، خوشی ما افزون خواهد شد. وقتی در این جهان با عیسی همگام می شویم، دل های ما از محبت او لبریز می شود و از حضور او خرسند خواهیم بود و از تمامی آنچه که طبیعت انسانی گنجایش دریافت آن را دارد، برخوردار می شویم. اما خوشی های این جهان با جهان آینده قابل مقایسه نیست، جائی که «در پیشگاه تخت خدایند و شبانه روز او را در معبدش خدمت می کنند، و آن تخت نشین، خیمه خود را بر آنان می گسترداند. و دیگر تابش خورشید به رویشان نخواهد بارید، و نه تابش هیچ گرمای سوزان دیگر. زیرا بره خدا که در میان تخت است شبان ایشان خواهد بود، و آنان را به چشمه های آب حیات رهنمون خواهد شد. و خدا هر قطره اشکی را از چشم آنان خواهد سترد.” (مکاشفه 7 آیات 15 تا 17).AA 313.3